 |
| Μιχάλης Μοσχολιός, Σίφνος |
Πότε ασβέστωσες, Θεέ μου; Πότ’ έκοψες
αυτές τις μυρτιές; Πότ’ έπλυνες πάλι το κόκκινο τζάμι σου
και πέφτει ένα φως ρουμπινί από την άνοιξη
στης Μαρίας το μάγουλο;
Όλα
είναι σε τάξη. Κ’ εγώ που ανηφόρισα
το βουνό, δε μιλώ. Στο πεζούλι σου κάθομαι
και κοιτάζω το δρόμο. Θα τον έκανα λέξεις
να τον έχτιζα πάλι, μα δεν έχω καιρό.
Με προσμένει πιο κάτω ο αγέρας, να φύγουμε.
Τη Μαρία περιμένω, ν’ ανοίξει την πόρτα,
να βγει μια στιγμή. Μούχει τάξει
ένα αγριολούλουδο.
Νικηφόρος Βρεττάκος, Παιχνίδια με τα χρώματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου