 |
| Takashi Kitajima |
Δεν θάχη φως. Θα φωσφορίζη
η λευκή σου σάρκα στο σκοτάδι!..
Η κίνησή μου θετική θα κατεβάση
την κουρτίνα σαν ένα παραπέτασμα...
Σειρήνες κ' υδραντλίες θα ορύωνται
αδιάκοπα κάτω στη λεωφόρο
κ’ η άσφαλτος θ’ αστραποβολά
με μαύρα αναρίθμητα μάτια!
Ολόκληρο το σώμα σου θ’ αφήση
τ' αποτύπωμα του στο πλατύ κρεββάτι...
Δε θάχη σημασία ποιος πρώτος
θα σηκωθή για να ντυθή απ'τους δυο μας·
όποιος κι αν είναι, θα κατεβή ήσυχα
ήσυχα τις σκάλες· οι σκοτεινοί όγκοι
δεν θα διαγράφωνται πια σαν απειλές·
τα φώτα των προβολέων θα σου δίνουν
μια γλυκειά απαλή ώθηση - και θα
ποδηλατής χαμογελώντας στον αέρα!
Μια θάλασσα θα τραβηχτή αργά-αργά
απ'την καρδιά σου.
Ακόμη και νερό
θα πίνεις μ' ηδονή και κλείνοντας
τα μάτια ο Χρόνος θα σκύβη
πάνω σου σα φίλος μ' ένα γεράνι
κόκκινο!..
Νίκος Σπάνιας
(Ανθλογία Ηρακλή & Ρένου
Αποστολίδη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου