 |
| Béatrice Dalle and Jean-Hugues Anglade in Betty Blue |
Αντικρίζοντάς σε, καθένας θα έλεγε
ότι οι καταστροφολόγοι απέτυχαν:
δεν ήταν το τέλος του κόσμου που πλησίαζε,
ήσουν εσύ.
Μπαίνεις στο σπίτι μου
—στη ζωή μου—
με την αγκαλιά ανοιχτή
λες και τούτη τη νύχτα
μου προσφέρεις να πιώ ελεύθερα ποίηση
από το στήθος σου,
και τα χέρια σου είναι γεμάτα, τόσο
που νιώθω ότι με αγγίζει ο κόσμος όλος
κι όχι η πιο όμορφη κοπέλα της γειτονιάς.
Χαμογελάς
κι ανακαλύπτεις το ανατρίχιασμα στην πλάτη μου
και λες ότι ζωή δίχως θάρρος
είναι δρόμος γυρισμού ατελείωτος.
Φιλώ
ένα προς ένα
όλα τα δευτερόλεπτα που σ’ έχω στο κρεβάτι
για να πάρω τα ρολόγια με το μέρος μου.
Έχεις το ομορφότερο δέρμα του κόσμου
για να γαντζωθώ επάνω του
μέχρι τον χειμώνα που έρχεται.
Έχεις μάτια που μιλούν καλύτερα απ’ τα χείλη σου
και χείλη που με βλέπουν καλύτερα
κι από τα μάτια σου.
Έχεις έναν ξεσηκωμό που φωτίζει τους τοίχους
πριν από το φως του ήλιου.
Αν η λέξη είναι πράξη
τότε έλα να μου διηγηθείς τον έρωτα,
γιατί θέλω να κάνουμε μαζί
όσα η ποίηση ακόμη δεν έχει γράψει.
Elvira Sastre, μετ. Ούρσουλα Φωσκόλου
http://frear.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου