 |
| Από την ταινία Τοπίο στην ομίχλη του Θ. Αγγελόπουλου |
Δεν τελειώνει η ποίηση,
όπως κι ο ουρανός δεν τελειώνει.
Όπως οι ώρες του Θεού
κ’ οι στροφές του πλανήτη μας.
Οι ανταύγειες της ζωής,
διατηρούν το σχήμα της
μέσα στην ποίηση.
Όσο θα πηγαίνει και θάρχεται η θάλασσα,
όσο θα γεννιούνται λουλούδια και χρώματα,
όσο θα δίνουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλο το χέρι τους,
θα υπάρχει κι η ποίηση.
Η ποίηση γεννιέται
μαζί με τα πράγματα,
μαζί με τον έρωτα,
μαζί με τον πόνο.
Παραδείγματος χάρη,
πολλών μου σελίδων η ποίηση γεννήθηκε
μαζί με τα μάτια σου.
Νικηφόρος Βρεττάκος, Τα
ποιήματα, εκδ. Τρία φύλλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου