Παρρησία... Έλενα Γιασεμάκη

Massimo Della Latta

Ήθελα να ήμουν σκύλος στην ξέφραγη αυλή

Να παριστάνω τον πεθαμένο με τα πόδια ανάσκελα

Να γλείφω τ’ αχαμνά μου με σπουδή όταν ξυπνάω

Να ζητιανεύω με ξελιγωμένο βλέμμα

την τελευταία μπουκιά στο λαδόχαρτο

Να μπαινοβγαίνω στις ανοιχτές πόρτες

Να τους αφήνω να με πείθουν πως με θέλουν

Να μάθω να ξεχωρίζω το ξουτ απ’ το ουστ

Να τους κάνω χαρούλες όταν έρχονται

Να κάνω πως δεν καταλαβαίνω όταν με διώχνουν

κι ας τους ακούω τελευταία

να ψάχνουν κλειδαριά για την ξέφραγη αυλή

Μπορεί και να θέλουν να με κρατήσουν μέσα 

Έλενα Γιασεμάκη

https://apodyoptes.com/