 |
| Γιάννης Τσαρούχης |
…Κανένας δὲν
ἔμεινε ἀμέτοχος
– κανένας
ἀπόκληρός τῆς εὐλογίας!..
Οὔτε ἐσύ,
οὔτε βέβαια κ’ ἐγώ,
ποὺ εἴχαμε
τὸ πιὸ
πλούσιο μερίδιο… Ἀλλὰ εἶναι
ἀχάριστος
ἀπὸ τὴ
φύση του ὁ ἄνθρωπος, κ’ ἔχει
στιγμὲς ποὺ
ἀπ’ ὅ,τι
τοῦ ‘λαχε δὲν
ἐπωφελεῖται,
δὲν ἐχτιμάει
τὴν παντοδυναμία
ποὺ
τοῦ δόθηκε – στιγμὲς
αὐτὲς χαμένες γιὰ πάντα!.. Παραπονιέται
γιατί γυρεύει πράγματα ἀλλότρια· μὲ
τὸ νὰ
φοβᾶται
καθὼς
λέει, τὴ φθορά, δὲν χαίρεται τὴ
ζωντάνια·
μὲ τὸ νὰ
τρέμῃ μὴν
χάση τοῦτο ἢ ἐκεῖνο τὸ
ἄθλιο κατάλοιπο,
δὲν
τὰ χαίρεται: τὸν
καταρράχτη καὶ τὸ συντάραχο τῆς
ἀγάπης·
μὲ
τὸ νὰ
τρέμῃ θάνατο, χάνει ἀπ’
ἐμπρός του τὸ
ἀέναο κῦμα
τῆς ζωῆς!..
Τάκης
Παπατζώνης, Ἐκλογὴ Β’, 1962
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου