Να ‘ναι χειμώνας, Κυριακή μεσημέρι... Γιοβάννα Κοντονικολάου

Catherine Deneuve & Yves Montand, Le Sauvage  1975

Να ‘ναι χειμώνας, Κυριακή μεσημέρι.

Να κάνει κρύο, τόσο που να μην μπορώ να ζεσταθώ

κάτω απ’ το πάπλωμα.

Να σε αγγίζω με τα παγωμένα μου πόδια

κι εσύ να μ’ αγαπάς τόσο, που να με αφήνεις

παρ’ όλο που παγώνεις.

Να μπαίνει ελάχιστο φως απ’ τα παράθυρα

που πάντα προτιμάς κλειστά

κι απ’ έξω να ψιθυρίζει η πόλη τα δικά της.

Να ‘ναι χειμώνας, Κυριακή μεσημέρι.

Να είμαι δίπλα σου,

να είσαι εκεί. Να με φιλάς

στο μέτωπο

κι εγώ να λιώνω.

Κάπως έτσι πρέπει να είναι ο παράδεισος.

Γιοβάννα Κοντονικολάου