 |
| Laurence Jones |
Είναι κάποια κυριακάτικα πρωινά,
που
μπαίνω στην αποθήκη,
τάχα να συμμαζέψω…
Κι αλλάζω θέσεις στα πράγματα,
τραβάω,
νευρικά, τα συρτάρια,
ανοιγοκλείνω σκονισμένα χαρτόκουτα,
ψάχνοντας κατά
βάθος,
μήπως ανάμεσα σε φυλαγμένα παιχνίδια
και κιτρινισμένα τετράδια
εκθέσεων
έχει ξεμείνει καμμιά
ατόφια, ανόθευτη, ανέφελη χαρά,
από κείνες των
παιδικών μου χρόνων,
χωρις αστερίσκους, υποσημειώσεις
και παραπομπές σε
τελευταίες σελίδες,
να δέσω, γύρω σφιχτά τη ζωή μου,
να ξαναπάρει μπρος,
να
ξανανθίσει
και ν’ αναρριχηθή ως το παραθυρό σου…
Βαγγέλης
Βογιατζής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου