 |
| Pedro Abreu |
Σκέφτομαι τα κορίτσια που αγάπησαν
και
πίστεψαν σε λόγια τραγουδιών.
Και δάγκωσαν τα χείλη που είπαν ψέματα.
Τώρα τα
βράδια μένουν μέσα. Είναι άτονες.
Σκουπίζουν, ξεσκονίζουν,
σιδερώνουν ακούγοντας
ραδιόφωνο.
Αργά το βράδυ κοιτιούνται στον καθρέφτη.
Είναι όμορφες, επιθυμητές
και για αυτό ακόμα πιο μόνες.
Και το δάκρυ ατμός, σαπούνι στο μάτι, την εικόνα
θολώνει. Περικλής Κοροβέσης, Παράπλευρες καθημερινές
απώλειες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου