Ουλαλούμ... Γιάννης Σκαρίμπας

Billy Bob Thornton in The Man Who Wasn't There (2001)

Ήταν σαν να σε πρόσμενα Κερά

απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,

κι έλεγα: θα ‘ρθει απόψε απ ‘τα νερά

κι από τα δάσα.

Θα ’ρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή,

αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι

και θα μυρίζει φώτα και βροχή

και νειό φεγγάρι…

Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ,

στολνώ την κάμαρά μας άγρια μέντα,

και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ

χρυσή κουβέντα:

...Πώς – να, θα μείνει ο κόσμος με το “μπα”

που μ’ έλεγε τρελό πως είχες γίνει

καπνός και – τάχα – σύννεφα θαμπά

προς τη σελήνη…

Νύχτωσε και δε φάνηκες εσύ·

κίνησα να σε βρω στο δρόμο – ωιμένα –

μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή

κι εσύ με μένα.

Τόσο πολύ σ’ αγάπησα Κερά,

που άκουγα διπλά τα βήματά μου!

Πάταγα ‘γω – στραβός – μες ’τα νερά;

Κι εσύ κοντά μου… 

Γιάννης Σκαρίμπας, Ποιητική Aνθολογία Λ. Πολίτη