Ερημίτες... Χρίστος Τρύφωνας

Hervieux Nathan

Τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ νιώσῃς
πὼς εἶσαι ὁ μόνος πρωταγωνιστής τῆς ζωῆς σου,
πὼς οἱ ἀλλοι -- ἀκόμα κ᾿ ἐκεῖνοι ποὺ πολύ ἀγαπᾷς --
δέν εἰναι παρὰ οὐδέτεροι
κομπάρσοι ἤ πρόσωπα βουβά,
τὴν ἡμέρα ἐκείνη δοκιμάζεσαι.
Ἄν ἔχῃς μέσα σου κουράγιο, συνεχίζεις.
Ζῆς, γελᾷς, δουλεύεις, καὶ λυπᾶσαι - ἐσένα καὶ τοὺς                                                                                                ἄλλους,
πού δίπλα σου δρόμους παράλληλους βαδίζουν.
Τὸ βάρος τῆς δικῆς σου ὕπαρξης δέν προσπαθεῖς
νὰ τὸ φορτώσῃς σὲ κανένα.
Ξέρεις καλά πώς -- μόλις --κάθε ἄνθρωπος
ἀντέχει τὸ δικό του τὸ φορτίο.
Γι᾿ αὐτό, σάν ἄνθρωπος γενναῖος, ὑποφέρεις μόνος
καί, χωρίς τίποτα νὰ δείχνῃς, δέ σταματᾶς νὰ παίζῃς.
Ἡ παράσταση εἶναι χωρίς διάλειμμα -- ἐκτός
ἀπὸ τὰ μοναχικά σου δάκρυα -- καὶ τελειώνει, πάντοτε,
μαζί μὲ σένα. 
Χρῖστος Τρύφωνας (Ανθ. Η.Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη),