 |
| Ferdinando Scianna |
Πίσω απ’ τις γρίλιες είναι το
μεγάλο μεσημέρι.
Τα σκόρπια σπίτια κάτασπρα, κ’
ένα κόκκινο
κάτω απ’ το λόφο. Λίγο πιο πάνω,
ξέρουμε,
είναι η μεγάλη ασβεστωμένη
μάντρα. Από κει
κατεβαίνει η δροσιά προς τους
ευκάλυπτους, κι ένα άρωμα
από σάπια ροδάκινα σωριασμένα
στο δρόμο.
Άξαφνα τα τζιτζίκια σώπασαν. Δυο
ηλιοκαμένα σώματα
στ’ άσπρα σεντόνια. Βγάλε και το
δαχτυλίδι σου –
μου πιάνει ένα δικό μου χώρο στο
μικρό σου δάχτυλο.
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, τ.
4ος, Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου