Σκορπά το κλήμα γύρω τους χυμούς του
τρυγούν μέσα στ' αμπέλι τα σταφύλια.
Κι' απ' τη γυρτή του μπαλκονιού μας
γρύλλια,
μέσα σταπομεσήμερο τ' Αυγούστου,
η μυρουδιά του πατημένου μούστου
στην κάμαρά μας μπαίνει την ανήλια,
κ' ηδονικά χαϊδεύει μου τα χείλια
το κλήμα με τους ώριμους καρπούς του.
Τριγύρω μας απλώνει πονηρά
τη μέθη με τα φλόγινα φτερά.
Δε φταίμε μεις αν μέσα στις καρδιές μας
ξυπνούν αμαρτωλές οι επιθυμιές μας...
Ζεστό τ' απομεσήμερο τ' Αυγούστου,
μεθυστικιά κ' η μυρουδιά του μούστου.
Δώρα Μοάτσου-Βάρναλη, Χανιά 1917
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου