Νάρθης... Ρένος Αποστολίδης

David Wright

… Νάρθῃς μιὰ ὥρα ἀπρόσμενη…

Νάναι νύχτα

- ἡ πιό μαύρη νύχτα νάναι·

νάναι σιωπή,

νάν’ ἡ πιό μαύρη, ἡ πιό βαρειά σιωπή,

κι ὅμως νάρθῃς!

Μιὰ ὥρα ἀπίθανη,

ποὺ ἀποκλείεται θεὸς ἢ ἄνθρωπος νάρθῃ σ’ ἐμένα

- κι ὅμως  ἐ σ ύ  νάρθῃς!..

Α ὐ τ ό  εἶσαι σὺ - πῶς μπορεῖς νὰ λείπῃς;..

Νάρθῃς τώρα!

Νά,  τ ώ ρ α,  μπορεἶς;

Μπορεῖς  τ ώ ρ α  νάρθῃς;.. –

- Δέν ὑπάρχει θεός!

Μάταια βροντάω.

Δέν ὑπάρχει, δέν ὑπάρχει «τώρα»

- δέν ἔρχεσαι!

Ὅσο κι ἄν ἱκετέψω, κι ἄν προσευχηθῶ

- δέν ἀκοῦς, δέν ἔρχεσαι!..

Οὔτε τώρα, οὔτε τώρα,

οὔτε τώρα, οὔτε τώρα,

οὔτε τώρα, οὔτε τ ώ ρ α

- δ έ ν ἔ ρ χ ε σ α ι!..

Ρένος Αποστολίδης, Ουλάν Μπατόρ, σελ.287, εκδ. Πατάκη