Diego Rodríguez de Silva y Velázquez |
Η ΓΕΝΝΗΣΗ
Ένα άλλο βράδυ τον
άκουσα να κλαίει δίπλα.
Χτύπησα την πόρτα
και μπήκα.
Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.
Είδες –μου λέει- γεννήθηκε η ευσπλαχνία!
Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι
εγώ.
Γιατί θα περνούσαν
αιώνες και αιώνες
και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου