Εγκώμιο... Βικτωρία Θεοδώρου

Τάσσος (Αλεβίζος Αναστάσιος), ξυλογραφία σε χαρτί.

 

[]

…Ο ήλιος έγειρε και κλείνει

ένα γεμάτο μεροκάματο·

κοιτάς τον κι ανασαίνεις μ’ αλαφρή καρδιά

και παίρνεις το στρατί το μονοπάτι-

εβάσταξες και σήμερα τον κάματο και το λιοπύρι,

επήρες το ψωμί της αυριανής και το προσφάγι…

Ευλογημένη ας είναι η μαύρη σου ποδιά,

η ξέθωρη απ’ τον άσπρο ήλιο τ’ Αλωνάρη,

όπου σκεπάζει το ψωμί και τους καρπούς

που θ’ απλωθούνε στο τραπέζι μας το βράδι.

[]

Βικτωρία Θεοδώρου, Ποιήματα, 1957