Ειρήνη Ηλιοπούλου |
[]
Κατὰ μήκος του ποταμιού
που κατεβαίνει στην κοιλάδα,
δίπλα στις λεύκες που σου νανουρίζαν
τη λύπη, γράψε στο νερὸ
τ’ όνομά μου: Ελπίδα
τ’ όνομά μου: Αγάπη
τ’ όνομά μου: Σιωπή.
Τάραξε πάλι το νερό. Σβύσε τα ίχνη μου πάλι.
Πες τους πως είμαι ένας ελεύθερος άνεμος που γυρνά
μέσα στο μέλλον.
[…]
Πες τους πως
εγώ κι ο ήλιος είμαστε πάντοτε σε πορεία.
Πως όταν κάθε Κυριακή ντύνομαι τις ελπίδες μου
γιομίζει καθώς περπατώ ο κόσμος.
Εσύ, έτσι πες τους.
Πως δε σου ‘γραψα τίποτα. Πως σου ‘στειλα μονάχα
το παιδικό μου αλάβωτο χαμόγελο σαν ένα
φεγγάρι μέσα σε μια στέρνα.
Νικηφόρος Βρεττάκος, Η εκλογή μου, ποιήματα 1933-1991 εκδ. Ποταμός, 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου