 |
| Θωμάς Θωμόπουλος |
Η νύχτα
μπαίνει απ' τ' ανοιχτά παράθυρα το καλοκαίρι
και σβήνει τους όγκους των επίπλων, όλα τ' αφομοιώνει
και φωτίζει ανεμπόδιστα ολόκληρο το σπίτι,
και τα μικρά κι ασήμαντα αντικείμενα σπιθίζουν
με λάμψεις μυστικές και πολυσήμαντες όπως τα οστά, και τα μαχαιροπήρουνα
χάνουν την ωρισμένη τους σκληρή χρησιμότητα, μεταβάλλονται
σε μικρές φλέβες μετάλλων μέσα σ' ένα ουράνιο υπέδαφος
εύπλαστες αρτηρίες, πριν γίνουν πράγματα ή αφού έγιναν
– [] κ' οι μεγάλοι παγωμένοι καθρέφτες στους διαδρόμους και στις αίθουσες
[] γίνονται ορθές κάθετες λίμνες ή μεγάλα παράθυρα ολάνοιχτα
προς ένα αλάθευτο κι ακίνδυνο πέρα και πάντα...
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου