Παρασκευή 31 Μαρτίου 2023

Αισιοδοξία... Χρίστος Τρύφωνας

Κώστας Μπαλάφας, Μετέωρα

 

Σταγόνες βροχής που δεν πότισαν χωράφι,

βιβλίο που άνθρωπος δε διάβασε,

φύλλα χαρτί που κανείς δε βρήκε τίποτα να γράψη

η ζωή μου.


Ζήτησα και δε μου μου’ δώσαν.

Χτύπησα και δε μ’ άνοιξαν.

Έψαξα και δε βρήκα.

Και όμως περιμένω το Μεσσία!


Ανάμεσα σε ώρες δουλείας,

σε ώρες αυπνίας,

σε ώρες ανίας,

σε ώρες απελπισίας,

περιμένω!


Βέβαια, το ξέρω πως δε θάρθη.

Κι άλλοι –πόσοι άλλοι- τον περίμεναν

Κι αυτός δε φάνηκε!

Αδιάφορο.

Δουλειά του ανθρώπου είναι να περιμένη.

Και του Μεσσία να μην έρχεται.

Χρίστος Τρύφωνας, Ιθαγένεια, 1966


Τετάρτη 29 Μαρτίου 2023

Μποτίλια στο πέλαγο... Γιώργος Σεφέρης

                                                                Βασίλης Σπηλιωτόπουλος


Τρεις βράχοι λίγα καμένα πεύκα κι ένα ρημοκλήσι

και παραπάνω

το ίδιο τοπίο αντιγραμμένο ξαναρχίζει·

τρεις βράχοι σε σχήμα πύλης, σκουριασμένοι

λίγα καμένα πεύκα, μαύρα και κίτρινα

κι ένα τετράγωνο σπιτάκι θαμμένο στον ασβέστη·

και παραπάνω ακόμη πολλς φορς

το ίδιο τοπίο ξαναρχίζει κλιμακωτ

ως τον ορίζοντα ως τον ουραν που βασιλεύει.

Εδώ αράξαμε το καράβι να ματίσουμε τα σπασμένα κουπιά,

να πιούμε νερ και να κοιμηθούμε.

Η θάλασσα που μας πίκρανε είναι βαθι κι ανεξερεύνητη

και ξεδιπλώνει μίαν απέραντη γαλήνη.


Εδώ μέσα στα βότσαλα βρήκαμε ένα νόμισμα

και το παίξαμε στα ζάρια.

Το κέρδισε ο μικρότερος και χάθηκε.


Ξαναμπαρκάραμε με τα σπασμένα μας κουπιά.

Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα, εκδ. Ίκαρος, 1989

Τρίτη 28 Μαρτίου 2023

Το άνοιγμα της πόρτας... Νικηφόρος Βρεττάκος

Maciej Nowacki

 

«...Λοιπόν το στερωμα είναι αγπη.

Ποτ δεν θα πσει...»

Γυρνώ τραγουδντας.

Στα πδια μου σκνη απ’ όλα τα έθνη. Απ’ όλους

τους πνους.

Στην κμη μου στχτη. Μισανογω την πρτα.

Στο βθος το τζκι. Και δπλα η μητρα μου.

Τινζεται όρθια, ξαφνιζεται, τρχει.

Διπλνω τα χρια μου γρω στους ώμους της.

Ρχνω το μτωπο πνω στο στήθος της.

«...Δος μου μια τοφα χλης...

να κοιμηθώ...».

Δος μου τ’ άγιο σου χρι,

να γρψω ένα ποημα. Όχι με λξεις.

Όχι πια λξεις! Μ’ ένα μου φλημα.

Πρε τρα τα δκα κουρασμνα μου δχτυλα,

κρμασ τα στον τοίχο να στεγνσουνε. Κοταξε.

Στζουν έρημο, αγρα, λπη και θλασσα.

Νικηφόρος Βρεττάκος, Το βάθος του κόσμου, 1961


Σάββατο 25 Μαρτίου 2023

Ονειρεύομαι κάποια πολιτεία... Νίκος Σπάνιας

David Seymour, Μύκονος 1951

Ονειρεύομαι κάποια πολιτεία

να μοιάζη με δρεπάνι φεγγαριού.


Οι γυναίκες να κρατούν τη στάμνα

πάνω στο κεφάλι τους σαν αρετή

οι άνδρες να κρούουν δύσκολες χορδές

και ν’ αγαπούν το κάλλος

ο νικητής να στεφανώνεται

με τη συστολή του

ο λαός

στις εθνικές γιορτές να τηρή

μια κατανυκτική σιγή.

Νίκος Σπάνιας

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

https://diorthoseis.eu/

 

Κυριακή 19 Μαρτίου 2023

Βραδύνοια... Τάκης Παπατζώνης

Aleksander Cufar

 

Περαστικ απ δω σμήνος πουλιά

μας φέραν μήνυμα βορεινό - και τους κωφεύσαμε!

Στην τέφρα τους τα ορτύκια αντιφεγγίζαν παγετώνες…

Και όχι μονάχα τους κωφεύσαμε, μα και τους στήσαμεν                                                                                                   ενέδρα,

και τους ρίξαμε σκάγια και φωτιές - για να τα φάμε!

Και ποιοι; Εμείς - που περιμέναμε

σαν και τι το βορειν μήνυμα,

τυφλωθήκαμε, και δίχως να σκεφθούμε που μας ήρθε,

του ρίξαμε φωτιές, το λαβώσαμε, τ' αποδιώξαμε!..


Περαστικ ήτανε το σμήνος - δεν σου λέω·

μα ούτε την κούρασή του, τον αφανισμό του

δεν αγαπήσαμε, δεν σεβαστήκαμε!.. Και μια και λείψαν,

μας ήρθε τώρα η συμπόνεση και βάρος της ψυχής

για την άχαρη πράξη, για τη φαύλην επίθεση -

και ιδού μας, απομείναμε οι ανεπιτήδειοι,

οι βραδυκίνητοι στο νου των εμφανίσεων,

έρημοι, δίχως μήνυμα βορεινό,

με τα συνηθισμένα μας τα mea culpa

και τις ανώφελες αιτιάσεις του εαυτού μας…

Τάκης Παπατζώνης, Εκλογή Α', Ursa Minor, Ίκαρος 1988 

Παρασκευή 17 Μαρτίου 2023

Ω, αν τα μάθη αυτὰ ο Αχιλλέας!.. Τάκης Παυλοστάθης

Thomas Tison

 

Ανηφορήσαμε κατ το δάσος.

Χρειαζόμασταν ξύλα ρίζες και κορμος δένδρων.

Την άλλη μέρα, θα καίγαμε το νεκρ σώμα του Πάτροκλου

κι όσων φίλων χάθηκαν στην πεδιάδα

και φυσικ θα ξαναρχίζαμε τη μάχη.


Ανεβαίναμε κι ο αχός μας

ψήλωνε μέχρι τις λυγερς κορφς

και τραγουδούσε παράφορα.

Τότε βλέπαμε μακριν την πρωτιν ζωή μας σαν ξένη.


Κ’ έτσι γίναν τα πράγματα:

Πρώτος ο Μηριόνης, σε μια στιγμ ανεμισμένου κέδρου,

άλλαξε δρόμο και τόβαλε στα πόδια·

κάποιος δεύτερος έπεσε χτύπησε και δεν ξανασηκώθηκε,

μερικο πάλι πιάσαν κουβέντα με το φύλακα του δάσους

που απ’ το βάθος του ανέμου τόνιζε τ’ αυστηρά του                                                                                              «απαγορεύεται»,

ξεχαστήκαν εκεί·

άλλοι ξαπλώσαν στους πελώριους ήσκιους

φωνάζοντας πως δε θέλουν να ξαναγυρίσουν…

Θα γυρίσουμε, όσοι γυρίσουμε,

μ’ αδειαν τα χέρια.


Ω, αν τα μάθ αυτ ο Αχιλλέας!

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα & Πεζ 1964-1999, εκδ. Νεφέλη, θ. 2006

Κυριακή 12 Μαρτίου 2023

Έπρεπε να φανταστή... Γιάννης Ρίτσος

Alessandra Manzotti

 

Κ’ έπρεπε να φανταστή

πως κάποιος  θα τον αγαπάη,

για να μπορέση να κοιμηθή και να μπορέση να ξυπνήση… 

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60

Κυριακή 5 Μαρτίου 2023

Συρμοί... Ντέμης Κωνσταντινίδης

Hugues Errε

 

Ώστε λοιπόν θα ξεχαστούμε

σκιές, σ’ ένα βαγόνι τρένου.

Σε μια αποβάθρα σταθμού

κλεισμένου

θα τριγυρνούμε.

Συρμοί τις νύχτες θα σφυρίζουν,

κι όσοι είν’ απ’ έξω θα νομίζουν

πως ξαναζούμε… 

Ντέμης Κωνσταντινίδης, Σκάρτη πραμάτεια, εκδ. Οσελότος, Αθήνα 2023