Οι γιορτάδες... Τάκης Παπατζώνης

Σπύρος Βικάτος

 

Κοπήκανε τα πράσινα φυλλώματα αρμαθιές,

και δέσμες τα φανταχτερά λουλούδια του χειμώνα,

της παγωνιάς ανθίσματα, την είσοδο στο σπίτι

κάμνουν!.. Μας φέρνουν την εορτή, βουνίσια, δροσισμένη,

να την θρονιάσουν στα θερμά μοναχικά δωμάτια.

Αλλάζουν τα περίγυρα… Κατοικητήρια του φωτός

γίνονται οι σύθαμπες γωνιές… Τα σκεβρωμένα ξύλα

λες και ξεπέταξαν κλαριά και βάτους, λες κι ανθίσαν!

Έφεξε το πρασίνισμα κι άστραψε το λουλούδι,

οι τοίχοι χαμογέλασαν, φάνταξε το τραπέζι,

στήσανε τα βιβλία χορό στα ράφια τους τα σκούρα

και δάσος πλήρες φούντωσε το πλούτος του τζακιού!

Τάειδαν οι γέροι του σπιτιού και σιγοκελαηδήσαν,

τάειδαν οι νιοί και χάρηκαν και τα μωρά ευφρανθήκαν,

ολούθε βγήκε μια ύμνηση στη θαλερή τη φύση,

που μας θυμήθη τους κλειστούς και μοναχούς ανθρώπους

κ’ εδώ μας μετατέθηκε και δώρα μας φορτώνει

και τους χειμώνες καταλυεί με άνθιση του σπιτιού!..

Κοιτάχτε· όπου έβοσκε ανοστιά, χοροπηδάει μια πλάση

ζωντανεμμένη στις χαρές γιορταστικής βλαστήσεως!.. 

Τάκης Παπατζώνης, Εκλογή Β’ 1962

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)