 |
| Sasha Gusov, Gatwick Airport, UK 2018 |
Το παραθύρι ἀσε ανοιχτὸ
κι όλο το πληχτικό σου σπίτι·
άνοιξε ακόμη το φεγγίτη
νάμπει το φως το λιγοστό.
Στα μάτια σου όλη σου η ψυχὴ
ν' ἀνέβει, κάνε, να προφτάσει
κι άσε τον ήλιο να χορτάσει,
προτού να μείνει μοναχή.
Θάρθει όπου νάναι πια η βραδιά,
σαν εφιάλτης και σα δέος,
κι όσο κι αν θες νάσαι γενναίος,
μόνη θα φοβηθεί η καρδιά!
«Μέρα εἰναι κι αύριο του θεού»
ω μη σου πουν και το πιστέψεις!
Ξανὰ ό,τι ζήσεις μη γυρέψεις-
φτερὸ στον άνεμο πουλιού!
Δε θάβρεις αύριο ό,τι ποθείς,
μα ούτε ίδια θα ποθείς, σαν τώρα·
δεν ξέρεις--έλα και φεύγει η ώρα! --
αν αύριο θα ξημερωθείς!
Μανόλης Αλεξίου, Τοπεία δίχως ουρανό, Πειραιάς 1935
(Ανθ. Η.& Ρ. Αποστολίδη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου