 |
| Βούλα Παπαϊωάννου, Αττική |
Εικονοστάσι πέτρινο σ' έρημο δρόμο...
Κάποτε, με το σούρουπο,
η εικόνα κατεβαίνει
τα δυο μαρμάρινα σκαλιά, μαζεύει αγριολούλουδα
ανάμεσα στις πέτρες, φτιάχνει ένα στεφάνι
και το κρεμάει στην ίδια την εικόνα της. Καμμιὰ φορά,
κάποιο ξεστρατισμένο πρόβατο στέκεται εκεί
μπροστά στο εικονοστάσι, σάμπως να προσεύχεται,
μασώντας αργά, αδιανόητα, το ξεραμένο πια στεφάνι...
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου