Αποβραδινό κουβεντολόγι... Τέλλος Άγρας

Slavko Pjevcevic

 

Πέρασε δίχως συντροφιά

κ΄η Κυριακή στο σπίτι,

βούλλες στους τοίχους έρριξε

το δείλι απ΄το φεγγίτη.

Κ΄ήρθε του δρόμου τ΄όργανο

βαθιά πολύ απ΄τα ξένα

να δέση με την έρημη

καρδιά τα περασμένα,

να κάμη ακόμα πιότερο

καθημερνές τις σχόλες

-και πήρε πόλκες ο άνεμος,

ρομάντσες, βαρκαρόλες.

Μάγια σα νάταν του Καιρού,

βγαίναν οι νότες, ίδια

με ξόρκια, με καλέσματα

και μαγικά αντικλείδια.

Ήχος γλυκός κι αγύριστος

-που το σκοπό του χάνω-

τριγύριζε στα τέλια του

και στα κλειδιά του απάνω,

κ΄έλεγε, στ΄άψυχα, τ΄απλά

κι ασάλευτα-αγιασμένα-

γι΄άγραφες λύπες, άγραφες

χαρές και πάθη ξένα...

Κ΄ύστερα - στάση· κ΄η έρημη

η ψυχή γλυκά εκοιμήθη

σα νάειπε, νάειπε, νάκλαψε,

και σα να προσευχήθη.

Τέλλος Άγρας

περ. Τα Νέα Ελληνικά, τχ 4, Απρίλιος 1966