Το απόγευμα... Ντίνος Χριστιανόπουλος

Pedro Luis Raota

Ήταν ωραίο εκείνο το απόγευμα με την ατέλειωτη συζήτηση στο                                                                                                          πεζοδρόμιο.

Τα πουλιά κελαηδούσαν, οι άνθρωποι πέρναγαν, τ' αυτοκίνητα                                                                                                                    τρέχανε.

Στο απέναντι παράθυρο το ράδιο έπαιζε ρεμπέτικα

και το κορίτσι του διπλανού μας τραγούδαγε το ντέρτι του.

Φυλλορροούσε η ακακία κι ευώδιαζε το γιασεμί

και μες στην Τάπια τα παιδιά παίζαν κρυφτούλι

και τα κορίτσια γύρναγαν σκοινί-

παίζαν στην Τάπια και δεν ξέραν από θάνατο,

παίζαν στην Τάπια και δεν ξέραν από τύψη,

κι εγώ τους αγάπησα πολύ τους ανθρώπους εκείνο το απόγευμα,

δεν ξέρω γιατί, πολύ τους αγάπησα, σαν ένας μελλοθάνατος.

Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ο αλλήθωρος (1970), Ποιήματα, εκδ. Διαγώνιος