Silver alert... Αγγελική Σιδηρά

Bärbel

        ΗΤΑΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ὅταν χάθηκε πρώτη φορά. Τέλη Δεκέμβρη, ξημερώματα καὶ χιόνιζε. Καὶ ποῦ νὰ ἔψαχνα μὲς στὴν ἀπέραντη τὴν πόλη νὰ τὸν βρῶ; Ἀφέθηκα στὸ ἔνστικτό μου καὶ τὰ βήματα μὲ ὁδήγησαν στὸ παλιὸ πατρικὸ σπίτι, ὅπου τὸν βρῆκα νὰ κοιτάζει γύρω σαστισμένος.

       

       Πῶς εἶχε διανύσει τόση ἀπόσταση γυμνὸς σχεδὸν καὶ μὲ τὰ πόδια; Τὸν μάλωσα, θυμᾶμαι, τὸν μικρό μου τὸν πατέρα καὶ μὲ κοιτοῦσε φοβισμένος σὰν ἄτακτο παιδί.

       

       Στὸ Τμῆμα μοῦ συνέστησαν νὰ γράψω ὅλα τὰ στοιχεῖα του καὶ τὸ τηλέφωνό μου σ’ ἕνα πανὶ μὲ μαρκαδόρο καὶ νὰ τὸ ράψω στὴν ἐσωτερικὴ τσέπη τοῦ σακακιοῦ του. Γιατί ὅμως νὰ μὴν γέμιζα τὴν τσέπη του μὲ πετραδάκια νὰ βρίσκει μόνος του τὸν δρόμο ὁ Κοντορεβιθούλης μου;

       

      Αὐτὰ σκεφτόμουν καὶ δὲν ξέρω πόση ὥρα ἔκανα γιὰ νὰ περάσω στὴν βελόνα τὴν κλωστή.

       

      Μὰ τώρα ἔχουν περάσει ὅλα αὐτά. Ἐξ ἄλλου ὁ πατέρας μου βρῆκε τελικὰ τὸν δρόμο του.

Ἀγγελικὴ Σιδηρᾶ, Silver alert  

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/

Σκύλος αλλεργικός... Ε. Μύρων

Michael Cheval

ΑΦΗΝΩ ΚΑΙ ΤΑ ΕΦΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΑΦΩΝΑ

όταν μου χτυπάει την πόρτα

με νταηλίκι

                    η ελπίδα

χαστούκι στο ξύλινο μάγουλο

της νηνεμίας μου

δεν ξοδεύω το ταξίδι

στη διάβαση της χαρμολύπης

φοράω τ’ αποσιωπητικά

κατάσαρκα

και

κρατιέμαι

                                          απ’ τις χειρολαβές

                                                       του τίποτα

κοντολογίς

σκύλος αλλεργικός στα κόκκαλα

Ε. Μύρων  -11. 2019

Ίσως φοράς... Βασίλης Κουντζάκης

Iliyana Gonzales

Ξυπνάω. Τρίβω τα μάτια,

χασμουριέμαι.

Μετά κοιτάζω το ρολόι μου.

Βραδιάζει σιγά σιγά.

Σηκώνομαι νωχελικά.
Σκέφτομαι το εσώρουχο

που ίσως φοράς.

Γράφω ένα ποίημα.

Βασίλης Κουντζάκης

Τα τηλέφωνα... Δημήτρης Μυταράς

Marvin E. Newman, 1956

Γράφω τηλέφωνα

σε μικρά χαρτιά

σε ευρετήρια.

Όταν ξεχνώ τους

ανθρώπους

τα ευρετήρια γίνονται

μικρά νεκροταφεία.

Δημήτρης Μυταράς, Η Νύχτα, εκδ. Καστανιώτη, 1993.

Κάποιος... Χρίστος Λάσκαρης

Marianna Rothen

Αν είναι κάποιος που στο σπίτι με κρατά,

δεν είσαι εσύ:

μια μετρημένη

και καλή νοικοκυρά΄

είναι εκείνη η αδελφή σου η ανεπρόκοπη,

όταν στο πιάνο κάθεται

και παίζει.

Χρίστος Λάσκαρης

Ραγδαίος συμβιβασμός... Κική Δημουλά

Malgorzata Sajur

Πολύ νωρίς

ξύπνια εγώ

πιο πριν

από το νωρίς

πάνω στην ώρα

μου χτύπησε το τζάμι δυνατά

η βροχή

με τα ραγδαία δάχτυλά της.

Έτρεξα.

Τίποτα το ιδιαίτερο

μόνο για να μου πει

πως ήρθε κι αν τη χρειάζομαι

να βγω και βγήκα.

Μεγάλη υπόθεση πάντως να σε νοιάζεται

η μπόρα.

Κική Δημουλά, Δημόσιος Καιρός

Στυλ... Charles Bukowski

Brice Martinat

Το να κάνεις ένα βαρετό πράγμα με στυλ,

είναι προτιμότερο του να κάνεις ένα επικίνδυνο πράγμα

χωρίς αυτό.

Το να κάνεις ένα επικίνδυνο πράγμα με στυλ είναι αυτό,

που αποκαλώ τέχνη.

Η ταυρομαχία μπορεί να είναι τέχνη.

Το μποξ μπορεί να είναι τέχνη.

Η αγάπη μπορεί να είναι τέχνη.

Το άνοιγμα ενός δοχείου σαρδέλας μπορεί να είναι τέχνη.

Λίγοι έχουν στυλ.

Λίγοι μπορούν να διατηρήσουν στυλ.

Έχω δει σκύλους με περισσότερο στυλ από ανθρώπους.

Στις γάτες, ρέει άφθονο.

Όταν ο Χέμινγουεη  έστειλε τα μυαλά του στον τοίχο

μ’ένα κυνηγετικό όπλο,

αυτό ήταν στυλ.

Ή,μερικές φορές οι άνθρωποι σου δίνουν στυλ.

Η Ζαν Ντ Αρκ είχε στυλ

ο Ιωάννης ο Βαπτιστής

ο Ιησούς

ο Σωκράτης

ο Καίσαρας

ο Γκαρσία Λόρκα.

Συνάντησα ανθρώπους στη φυλακή με στυλ.

Συνάντησα περισσότερους ανθρώπους με στυλ στη φυλακή παρά έξω από τη φυλακή.

Το στυλ είναι η διαφορά,

είναι ο τρόπος να κάνεις,

ο τρόπος να γίνονται τα πράγματα.

Έξι ερωδιοί που στέκονται ήσυχα σε μια πισίνα νερού,

ή εσύ, γυμνή, να βγαίνεις από το μπάνιο, χωρίς να με βλέπεις. Charles Bukowski, μετ. Μαρία Λυδία Κυριακίδου

Θυμήσου... Οδυσσέας Ελύτης

Dariusz Klimczak

Νέε, θυμήσου: 

δε γίνεσαι δούλος

όταν σε υποτάσσει μόνον αυτός

που έχει την εξουσία – 

αλλά κι εκείνος που την πολεμάει.

Οδυσσέας Ελύτης ΜΙΚΡΑ ΕΨΙΛΟΝ

Τα πόδια... Άγγελος Ήβος

Malgorzata Sajur

Μια πτώση

απ’ τα δώδεκα χιλιάδες πόδια

δεν μου λέει τίποτα…

Εγώ συντρίβομαι

κι από τα δύο μόνο,

απ’ τα δικά σου. 

Άγγελος Ήβος (Β. Σ. Παπακωνσταντίνου)

Τα χέρια μου... Νικηφόρος Βρεττάκος

Ralph Gibson

Μεταφέρω ἀπὸ τόπο σὲ τόπο

τὴ λύπη μου, αὐτὸ τὸ καλύβι

μὲ τὰ ἐλάχιστα πράγματα:

τὰ χαρτιά, τὶς μνῆμες, τὶς πέννες μου.

Τὸ πιὸ μεγάλο μου ἀπ᾿ ὅλα

τὰ πράγματα, μὲς

στὸν ἄδειο μου χῶρο,

εἶναι τὰ χέρια μου.

Νικηφόρος Βρεττάκος