|
Ζέτα Μακρυπούλια & Χρ. Παπακαλιάτης, Τέσσερις |
Πιάνοντάς μου το χέρι τρυφερά
μ’
οδήγησες κρυφά στο κελλάρι.
Στο Βάκχο δεν κάναμε σπονδές.
Τιμήσαμε, ως άξιζε,
μόνο την Αφροδίτη.
Όμως εγώ σαν έφυγα, ένοιωθα μεθυσμένος.
Αντώνης Θ.
Παπαδόπουλος, Πληγές χωρίς αίμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου