Τι έστιν η αλήθεια;.. Κώστας Σοφιανός

Hieronymus Bosch

Είδος τµήµατος µεταγωγών αυτός ο κόσµος — είδος φυλακής υποδίκων του είδους. Στο µέγα Πραιτώριο ρόλοι κριτών και κρινοµένων, στρατιωτών και αιχµαλώτων, φυλάκων και φυλακισµένων συγχέονται καθώς παίζονται απ’ όλους προς όλους ακατάπαυστα. Θεάται ο θάνατος τη ζωή και είναι πλήρες το βλέµµα του ανεστραµµένων ειδώλων.

Κάποτε στο Πραιτώριο θα τους ξαναδείς όλους. Θα σε βρίζουν και θα σε χτυπούν και θα σε φτύνουν και δε θα µπορείς και δε θα θέλεις να τους φτύσεις καν.

Ολους θα τους ξαναδείς εκεί: και τους στρατιώτες και τους γραµµατείς και τους φαρισαίους και τους εχθρούς και τους φίλους.

Κι ανάµεσά τους το φίλο των εχθρών - το βιρτουόζο των εσκεµµένων φιληµάτων: Ραβί - Ραβί…

Και βέβαια τον ενδιαφερότερο ανάµεσά τους - τον ίδιο τον προπραίτωρα της Ιουδαίας!

Άψογοι οι τρόποι του Πιλάτου - τρόποι κυρίου πάντα. Ψύχραιµος και λογικός θα γυρέψει λεκάνη κι όπως θ’ απλώνει το βρεµένο χέρι στην πετσέτα - το βλέµµα του φωτισµένο από την ένταση της ειρωνείας - θα σου αναγνωρίσει, ασφαλώς, τη βασιλεία των ουρανών, ψέγοντάς σου όµως την άκοµψη αυτή εµµονή στην αλήθεια:

-Τι έστιν η αλήθεια;

Αλήθεια, ποιά είναι η αλήθεια;

Μεγάλη πίκρα

µεγάλη προσβολή

για τίµιον άντρα –

να ‘χει ανέντιµους εχθρούς!..

Μεγαλύτερη ακόµα

- κι η πίκρα και η προσβολή -

όταν

εχθρούς έχει τους φίλους:

αυτούς που µοιράστηκαν την καρδιά του,

αυτούς που λεηλάτησαν τη σκέψη του

κρατώντας,

ράκη ασύνδετα,

κάλυκες που τους φάνταξαν πιο όµορφοι

δίχως τη γόµωση των επιθετικών του νοηµάτων -

κενές σµπαραλιασµένες λέξεις,

σαν τις οβίδες που κουβαλάνε άδειες οι άκαπνοι

απ’ τα πεδία των µαχών,

όταν ο θάνατος έχει σηκώσει ό,τι δικαιούται,

όταν έχει καθίσει ο κουρνιαχτός

κ’ οι νικηµένοι

κ’ οι νικητές

δένουνε

καθένας

τις πληγές του.

Μ’ αυτές τις άδειες λέξεις

µ’ αυτούς τους άδειους κάλυκες

φτιάχνουνε τώρα ασήµαντες µορφές,

γελοία υποστηλώµατα

των ταπεινών εγωισµών των.

Με τέτοια «κατορθώματα»

- τέτοιος που είναι ο καιρός -

µε τέτοια «επιτεύγµατα»

γινήκαν πάλι «κάποιοι» στο παζάρι,

αισθάνονται - επιτέλους - αυτοδύναµοι,

έµποροι µε δικό τους µαγαζί,

ίσοι προς ίσους µε τους εαυτούς των…

Ω, βεβαιότατα:

έγιναν επιτέλους αυτό που ήσαν.

Κώστας Σοφιανός

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ.31