Practical Magic |
Δὲ θέλω ὁ θάνατος νὰ μ’ εὕρῃ πεθαμένο!
Ἂς μ’ εὕρη στὸ λιβάδι τῆς Ἄνοιξης
μὲ τὶς Μαργαρίτες,
στῆς Περσεφόνης τὸ ἀνέβασμα,
ὅταν ἡ Δήμητρα
στολίζει
τὸν κῆπο τῆς ὑποδοχῆς.
Τὴν ὥρα τῆς πρωϊνῆς μονωδίας τοῦ κότσυφα
στοῦ Θηλυκοῦ τὸ κάλεσμα
ἂς συναντηθοῦμε.
Κάτω ἀπ’ τὸ γκρίζο Σύννεφο ποὺ ἀγαπῶ,
τὴν ὥρα μιᾶς ἀπογευματινῆς βροχῆς
ἂς μ’ εὕρῃ,
κι ἀκόμα,
δίπλα στὸ ἀόρατο πεῖσμα τοῦ Ποταμοῦ,
ν’ ἀνοίγῃ τὸ δικό του δρόμο
γιὰ
τὸ
τέρμα.
Στὰ πολύχρωμα βότσαλα
ξαπλωμένο ἀνάσκελα,
μὲ τὰ μάτια νὰ ψάχνουν
τὸν ἀστερισμὸ τῆς Κασσάνδρας,
ζητῶντας νὰ ἑρμηνεύσω
τὶς προφητεῖες τῆς διάστικτης
νύχτας
γιὰ τὴν αὐριανὴ μέρα.
Στὶς ἀπέραντες αἴθουσες τῶν ἀεροδρομίων
νὰ ὀνειρεύωμαι,
κάτω ἀπ’ τοὺς πίνακες τῶν ἀναχωρήσεων.
Κ’
ὕστερα
ταξίδι,
στοῦ πλοίου τὸ τελευταῖο κατάστρωμα,
μὲ τοῦ Αἴολου ραπίσματα καὶ χάδια
στὸ πρόσωπό μου.
Καὶ τέλος στὰ βαγόνια τοῦ Ὑπερσιβηρικοῦ
ἂς μ’ εὕρῃ,
τὶς στέπες τῆς μοναξιᾶς
μειδιῶντας νὰ διασχίζω.
Δημήτρης Μαρουδάς.
http://www.diorthoseis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου