 |
| Joan Leigh Fermor, Σπέτσες |
Νοστάλγησα λαβράκι βραστό με πατατούλες
αυγολέμονο
να μοσχοβολάει και ν᾿ ανασταίνει.
Νοστάλγησα Επιτάφιο στην πόλη μου.
Νοστάλγησα
γκιουβέτσι στο φούρνο.
Νοστάλγησα ξινόγαλο.
Νοστάλγησα ρεβανή της μάνας μου.
Νοστάλγησα
τσιγάρο από το πακέτο του πατέρα μου.
Νοστάλγησα συζήτηση για το Νίτσε και τον
Ντοστογιέφσκι με
τον Γιώργο Κοτσίρα και τον Γιώργο Φαγκόπουλο.
Νοστάλγησα να με
πιάσει η βροχή στο δρόμο
να περπατάω μες στη βροχή καπνίζοντας.
Νοστάλγησα τους
πρώτους φίλους μου στο Μεσολόγγι.
Νοστάλγησα τους πρώτους φίλους μου στην
Αθήνα.
Νοστάλγησα κορίτσια νοστάλγησα γριές
να κάθονται στα σκαλιά και
σε
σκαμνιά έξω από το σπίτι
καλοκαίρια αλησμόνητα ενώ πέφτει ο ήλιος
ενώ πέφτει το
βράδυ
φαντασίες και παραμύθια ενωμένα με
κρυφές λαχτάρες και σκληρές
πραγματικότητες.
Όλα είναι χώρια και μαζί λοιπόν
άσπρα και μαύρα ξεχασμένα και αξέχαστα
αγαπημένα και περιφρονημένα.
Καί η ποίηση δεν λέει να τελειώσει.
Ο ουρανός στη
γη η γη στον ουρανό το ίδιο κάνει.
Μυρουδιές του σώματος μυρουδιές της τάξης
μυρουδιές της εξοχής
μυρουδιές του καφενείου και της ταβέρνας
του θαλάμου και
της
κρεβατοκάμαρας.
Έβγα Γκόλφω στο μαντρί Τού Κίτσου η μάνα κάθονταν
ο
Γιάννος κ᾿ η Παγώνα
γαλλικά τραγούδια από το Ράδιο
Λουξεμβούργο και
το Ράδιο Μόντε Κάρλο Ζορρό Νταν Φόουλερ
και το περιοδικό
Ελληνόπουλο του Νίκου Τσεκούρα.
Προσπαθώ να διασχίσω μια σήραγγα και να βγω
στο φως
ή προσπαθώ από το σκοτάδι των ημερών μας
να μπω σε μια σήραγγα
γεμάτη
φως;
Καί αγάπη.
Θωμάς
Γκόρπας
