Το πλοίο φεύγει... Βασίλης Κωνσταντινίδης

D. G Kanellos, Άνδρος

Το πλοίο φεύγει, αλλά εγώ εδώ

να κοιτάζω τον εξορμώντα αφρό.

Θα περίμενε κάποιος να με καταβάλει

η ματαίωση,

μα ποτέ δε συνέβει κάτι τέτοιο.

Ήταν προτιμότερο να ανεβώ ή όχι;

Θα το μάθουμε εν καιρώ.

Μια απώλεια πάντοτε είναι δίδυμη,

κρύβει κάτι άλλο από πίσω.

Το βλέμμα σκανάρει το λιμάνι,

προσγειώνεται στα άδεια κορμιά

που δεν είχαν πιθανότητα.

Το πλοίο φεύγει,

αλλά η ζωή εδώ.

Τίποτα δεν πήρε μαζί

απ’ ό,τι μπορούσε ποτέ να χαθεί.

Εγώ στην προβλήτα

ένας γλάρος άφτερος

που το ακολουθώ από νησίδα σε νησίδα

και εισπνέω τον πυκνό καπνό που διαγράφει στον αέρα. Βασίλης Κωνσταντινίδης, Δολοφόνος ταχυδρομικών περιστεριών

εκδ. Momentum