 |
| Sharon Stone by Ellen Von Unwerth |
[…]
Αχ! Τι είναι αυτό που νοιώθω να
διατρέχει τις φλέβες μου,
όταν το δάχτυλό μου αγγίζει
τυχαία το δικό της,
όταν τα πόδια μας συναντηθούν
τυχαία κάτω από το τραπέζι!
Τραβιέμαι πίσω σαν να ‘χω
αγγίξει φωτιά
και μια μυστική δύναμη με
τραβάει πάλι μπροστά,
ένας ίλιγγος καταλαμβάνει τις
αισθήσεις μου.
– Ω, και η αθωότητά της, η
αγνότητα της ψυχής της
δεν νοιώθει πόσο με βασανίζουν
αυτές οι μικρές οικειότητες.
Όταν, καθώς μιλάμε, ακουμπάει το
χέρι της πάνω στο δικό μου,
και πάνω στο άναμμα της
συζήτησης με πλησιάζει έτσι
που η ουράνια ανάσα της φτάνει
στα χείλη μου…
νομίζω πως βυθίζομαι σαν να μ’
έχει χτυπήσει κεραυνός.
– Και, Βιλέλμ, αυτόν τον ουρανό,
αυτήν την εμπιστοσύνη,
αν ποτέ τολμήσω να…
Με καταλαβαίνεις. Όχι, η καρδιά μου
δεν είναι τόσο διεφθαρμένη!
Αλλά αδύνατη, πολύ αδύνατη!
Και μήπως αυτό δεν είναι
διαφθορά;
[…]
Johann Wolfgang Goethe ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΝΕΑΡΟΥ
ΒΕΡΘΕΡΟΥ, μετ Στέλλα Νικολούδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου