ΑΜΛΕΤ... Boris Pasternak

Jacopo Tintoretto (1566)

ΑΜΛΕΤ

Αφού όλα ηρέμησαν, βγήκα στη σκηνή.

Στην παραστάδα της πόρτας,

με τα νώτα ακουμπώντας,

αρπάζω, από τη μακρινήν ηχώ,

του αιώνα μου τα γεγονότα.

Τις χιλιάδες τα κιάλια της,

πάνωθέ μου, ρίχνει η μαύρη νυχτιά,

που μ' έχει βάλει στόχο της.

Το ποτήρι αυτό, Θεέ μου,

πάρε μακρυά μου

αν λύση υπάρχει κι άλλη.

Το γιομάτο πείσμα σχέδιο σου μ' αρέσει.

Σύμφωνοι. Θα τον παίξω αυτόν τον ρόλο.

Αλλά τώρα

κάποιο άλλο δράμα είναι στη μέση.

Λυπήσου με, Θεέ μου, τούτη τη φορά.

Πλην η σειρά των πράξεων έχει πια οριστεί.

Μη και δεν είναι ανέκκλητο το τέλος τάχα;

Μοναχός μου, κι οι Φαρισαίοι τριγύρω μου.

Η ζωή δεν είναι του κάμπου το πέρασμα μονάχα.

 Boris Pasternak, (1890-1960), μετ: Άρης Δικταίος