Henri de Toulouse Loutrec |
Ξέρω πως έχει ανοιχτό το παραθύρι της
και τη θωπεύει ο άνεμος.
Σιωπή που εκτείνεται.
Ακούω ως εδώ το σάλι της που ανεμίζει.
Και τρίζει το μετάξι από τις κάλτσες της,
σαν ένα αρπακτικό που άδραξε
τα δυο της πόδια και τα σφίγγει.
Τρίβω τα χέρια μου να σπάσει η κρούστα της σιωπής,
αφού αν καλέσει σε βοήθεια μόνον εγώ θ' ακούσω.
Ηλίας Κεφάλας, περ. "Μπιλιέτο",
τχ 4-5/2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου