Pablo Picasso: Το πρωινό ενός τυφλού |
Κουρντισμένα
βαποράκια γραφιάδων κι ἀνίδεοι διακινητὲς «ἰδεῶν» ξεχύθηκαν στὶς πιάτσες κ’ ἔπιασαν τὶς γωνιές. Τέτοια «χρήσιμα ἐργαλεῖα» δέ σπανίζουν ἐξάλλου.
Τὸ εἶδος εὐδοκιμεῖ, κατεξοχήν, μεταξὺ τῶν φιλομαθῶν καὶ βιβλιοεξαρτημένων -πλὴν ἀκάπνων νέων, ποὺ μὴ μπορῶντας νὰ ὑποφέρουν τὸ τυραννικὸ σύνδρομο στέρησης γνώσης κι οὐσίας βιωμένης, καταφεύγουν σὲ σκοτεινοὺς ἐμπόρους συσκευασμένης, ἑτοιμοπαράδοτης ἐμπειρίας.
Κ’ εἶναι διατεθειμένοι νὰ κάνουν ὅ,τι τοὺς προστάξουν οἱ «μεγάλοι», γιὰ μιὰ τζούρα νοθευμένο πνεῦμα ἢ γιὰ τὰ ὑπολείμματα μιᾶς σκάρτης παρτίδας
σκέψης, τυλίγοντας ἀνυποψίαστοι στὸ κορμί τους τὶς ἁλυσίδες τῆς συνευθύνης καὶ τῆς συνενοχῆς, σβήνοντας βιαστικὰ τὴ φωνή τους, σὰν τὸ μόλις ἀναμμένο τσιγάρο, ποὺ πατᾷ χάμω ὁ φαντάρος, ὅταν βλέπῃ ξαφνικὰ νάρχεται ὁ διοικητής…
Οἱ ἔμποροι πάντα ἀνοίγουν, χαμογελαστοί, τὶς πόρτες καὶ τοὺς καλοδέχονται. Ἄλλωστε τὸ ὄφελος θὰ εἶναι ἀμοιβαῖο. Ὅλα κι ὅλα, καθαρές ἐξηγήσεις. Τοῦτοι οἱ φτωχοδιάβολοι θὰ ἐξασφαλίσουν τὴ δόση τους κ’ ἐκεῖνοι θὰ σπρώξουν ἀθέατοι τὴν πραμμάτειά τους. Κ’ ἐν πάσῃ περιπτώσει, τὸ ἀφεντικὸ ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτό του, πρέπει νὰ περιστοιχίζεται ἀπὸ εὐέλικτους καταφερτζίκους,
«μπροστινούς», ψιθυριστὲς καὶ θεληματάρηδες ποὺ θὰ βγάζουν τὴ λάντζα.
Κάθε μαγαζί, ἂν θέλῃ νὰ σταθῇ στὴν ἀγορά, πρέπει νὰ παίζῃ ἔξυπνα μὲ τὴ μπράντα, τὸ prestige καὶ τὶς ἄυλες ἀξίες του. Ἔτσι γίνονται οἱ δουλειὲς στὸ κάτω-κάτω, βρὲ ἀδερφέ… Οἱ καιροὶ εἶναι δύσκολοι -πάντα ἦταν. Τί κι ἂν γεννοβολᾷ τὸ ψέμα κ’ ἡ πόλη πνίγεται στὸ ντουμάνι ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη;..
Μέρος τῶν ἐσόδων θὰ διατεθῇ σε «ἱεροὺς σκοπούς», στιλβωμένα ἄλλοθι καὶ κοινωφελῆ ἔργα, ποὺ θὰ μείνουν.
Βαγγέλης Βογιατζής
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου