Αποχαιρετισμός του καλοκαιριού... Κ. Ριτσώνης

Ulrich Knoblauch

Αποχαιρετισμός του καλοκαιριού

είναι αυτή η τελευταία βόλτα

στη γραφική παραλία

βόλτα μελαγχολική

πριν απ’ το γυρισμό

στη λυπημένη πόλη

Κώστας Ριτσώνης

Άσπονδοι εχθροί και φίλοι... Μάρκος Μέσκος

Έκτωρ

ΔΗΛΩΣΕΙΣ…

Αλ. Τσίπρας: «Όποιος θέλει ας αποδράσει, εμείς πάμε μπροστά. Δεν επιλέξαμε να υποκριθούμε ότι μπορούμε να εγγυηθούμε το ίδιο επίπεδο ζωής εκτός ευρώ... Θέατρο παραλόγου στις επιτροπές της Βουλής…» 29/8/15, protothema.gr

Αλ. Τσίπρας: «O Παν. Λαφαζάνης είχε ανάγκη να κηρύξει έναν αριστερό εμφύλιο πόλεμο». «Θα είμαστε συνεπείς στις δεσμεύσεις μας...» 30/8/15, skai.gr

Π. Λαφαζάνης: Ο Τσίπρας έκανε «κωλοτούμπα» και έγινε μνημονιακός. Επέλεξε μνημονιακή πολιτική που εξοντώνει τον λαό». 30/8/15, skai.gr

Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Ο Τσίπρας έκανε εκλογές στα μουλωχτά και το ήξεραν μόνο οι εκβιαστές-δανειστές». 22/8/15, thetoc.gr

ΣΧΟΛΙΟΝ…

Άσπονδοι εχθροί και φίλοι κάποτε μεταξύ τους,

καγχάζουνε στα Ερείπια του Χρόνου,

σαρκάζουν καμώνοντας τους ζωντανούς.

Μάρκος Μέσκος

Δημόσιο ἢ Ντοβλέτι;.. Κων. Μάστρακας

Γεράσιμος Στέρης, από το βιβλίο της β' Δημοτικου, 1929

– Σκυλιά, κι ἄ’ μὲ σουβλίσετε, ἕνας γραικός ἐχάθη!

Μ’ ἀς εἶν’ τον ὁ Δυσσέας καλά, κι ὁ καπετάν Νικήτας,

ποὺ θὰ σᾶς σβήσουν τὴν Τουρκιά κι ὅλο σας τὸ Ντοβλέτι!..

Δημοτικὸ

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 272.)

Εἰς Ἀνδρέαν Κάλβον

…Κράτει, λοιπόν, ὦ γέροντα,

τὴν ἐπιτύμβιον πλάκα·

τὸ πεπαλαιωμένον σου

τραγούδι κράτει – φύγε,

παραίτησόν μας!

Ἤ ἀν προτιμᾷς, ἐξύμνησον,

ἀντὶς γεγυμνωμένων

ξιφῶν, ὅσα μαστίγια

πρὸς θρίαμβον ἐπισείονται

τῶν καφενείων!

Ἵππους δέν ἐπιβαίνουσι,

ἀμμη τὴν ἐξουσίαν

καὶ τοῦ λαοῦ τὸν τράχηλον!

Ἰδού, μάχονται οἱ ἥρωες

μέσα εἰς τὰ ντάνσιγκ!

Ἀλλὰ τί λέγω; Θρήνησε,

θρήνησε τὴν πατρίδα,

νεκράν ὁπου σκυλεύουν

ἀλλοφρονοῦντα τέκνα της,

ὦ Ἀνδρέα Κάλβε!

Μικράν, μικράν, κατάπτυστον

ψυχὴν ἔχουν αἱ μᾶζαι,

ἰδιοτελῆ καρδίαν,

καὶ παρειάν ἀναίσθητον

εἰς τοὺς κολάφους!

Κώστας Καρυωτάκης

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 580-581.)

*

Δημόσιο ἢ Ντοβλέτι;

 Δημόσιο θ’ ἀπαντοῦσε ὁ καθένας ἂν ἠρωτᾶτο! Ἀλήθεια ὅμως; Δημόσιο θέλουμε ἀπ’ τὸ 1821, ποὺ ἀποτινάξαμε <τὸ Νοβλέτι>, ὣς σήμερα ἢ ὄχι; Κι ἂν ἀλήθεια Δημόσιο, γιατὶ δὲν τὰ καταφέραμε, δυὸ ὁλόκληρους αἰῶνες, σχεδόν, ἐμεῖς οἱ τὰ πάντα ἐπιτυγχάνοντες καὶ εἰς ὅλα πάντοτε διαπρέποντες; Μήπως μᾶς ἐμπόδισαν οἱ Δυτικοὶσύμμαχοί μας, οἱ Ἀνατολικοὶ ἐχθροί μας, οἱ ἴδιοι οἱ, τετρακόσια χρόνια, δυνάστες μας;

 Μήπως δὲν μᾶς ἐμπόδισε ποτὲ κανεὶς κι ὄχι μόνο θέλουμε, βαθύτατα, Ντοβλέτι ἀλλ’ ἀπεχθανόμαστε, μὲ ἰδιάζουσα βδελυγμία, ὁποιαδήποτε μορφή, Δημοσίου, δυτικοῦ, ἀνατολικοῦ, ἀσιατικοῦ, ἀφρικανικοῦ τύπου;

 Αὐτό ξέρετε, αὐτό χαίρεστε, αὐτό ἐμπιστεύεσθε! Καὶ τὸ ξέρετε καλά, τὸ μάθατε, τὸ σπουδάσατε, τὸ ζήσατε, γεννηθήκατε, μεγαλώσατε, πεθάνατε μ’ αὐτό, τετρακόσια χρόνια, κι ἄλλα διακόσια: ἑξακόσια, ἔστω πεντακόσια πενήντα ἐννέα, γιὰ τὴν ἀκρίβεια!..

 Μᾶς βρίζεις; Θὰ μοῦ πῆτε! Τί εἶν’ αὐτὰ ποὺ λές; Ποιός ἐπιθυμεῖ ντοβλέτι; Γιατὶ ἀποδίδεις στὸν ἑλληνικὸ λαὸ μιὰν ἀνίερη ἐπιθυμία; Ἐπειδὴ κάποιοι ἀδίστακτοι πολιτικοὶ ἢ καὶ ἄλλοι, κατάφεραν νὰ τὸ ληστέψουν θέλουμε ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, ὁ λαός, ντοβλέτι; Καὶ καλὰ ὁ λαός. Τὰ κόμματα; Δεξιά, Κέντρο, Ἀριστερά; Οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι; Οἱ ἔμποροι, οἱ ἐπιχειρηματίες εἶναι δυνατὸ νὰ ἐπιθυμοῦν, νὰ τοὺς συμφέρῃ, ἐπιτέλους …ντοβλέτι;..

 Κανεὶς δὲν πίστευε, χίλια χρόνια μετὰ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο, πού, μεταθέτοντας ἀποφασιστικὰ τὴν ἕδρα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας στὴ Νέα Ρώμη καὶ ἀποδεχόμενος πλήρως τὴ χριστιανικὴ ἐπικράτηση, ἵδρυσε, στὴν οὐσία, τὴ Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία καὶ θεμελίωσε μιὰ νέα τάξη πραγμάτων στὸν Κόσμο, μετὰ τὴν Ἀρχαιότητα, τὸν Ἀλέξανδρο, τὴν ἑλληνιστικὴ περίοδο, ὅτι θὰ ἐξέλιπε ὁριστικὰ αὐτὴ ἡ τάξη, μὲ τὴν βαθμιαῖα ἐπέλαση τῶν Ὀθωμανῶν!..

 Μὲς στὴ χιλιετία, πολλὲς ἀκμὲς καὶ παρακμὲς τοῦ Βυζαντίου ὑπῆρξαν. Ἀκόμα καὶ πτώση τῆς πόλης!.. Ἀλλὰ πάντοτε τὰ πράγματα εἶχαν λίγο-πολὺ σύντομη ἀποκατάσταση. Γι’ αὐτό:

– Ὅταν τὰ ψάρια πεταχτοῦν καὶ βγοῦν καὶ ζωντανέψουν,

τότες κι ὁ Τοῦρκος θεναμπῇ κ’ ἡ Πόλη θὰ τουρκέψῃ!

…Τὰ ψάρια ἐπεταχτήκανε, τὰ ψάρια ἐζωντανέψαν,

κι ὁ Ἀμιρὰς εἰσέβηκεν ἀτός του καβαλλάρης!..

(Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12^η ἔκδ., σελ. 264)

 Οἱ Ἕλληνες, βυζαντινοὶ καὶ μεταβυζαντινοί, ποτὲ δὲν κατάλαβαν τὴν ὁριστικὴ αὐτὴ μεταβολή! Ἴσως γιατὶ τοὺς ἦταν ἄκρως ἀνεπιθύμητη καὶ γι’ αὐτὸ ἀπίστευτη!.. Χωρίστηκαν στοὺς Λόγιους ποὺ κατέφυγαν στήν, παρακμασμένη ἀλλ’ ὁπωσδήποτε πολιτισμικὰ «ἐλεύθερη», Δύση καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ ἔμειναν κ’ ἔζησαν μέσα στὴν ὀθωμανικὴ πλυμηρίδα.

 Στὰ δημοτικὰ τραγούδια, τὶς παροιμίες, τὶς παραδόσεις, διατηρεῖται ἐναργέστατα καὶ τὸ ἀπίστευτο καὶ ἡ προσμονὴ ἀποκατάστασης, ἐπαναφορᾶς ἄλλων καιρῶν!.. Ἀκόμα καὶ τὸ μετὰ τὸ ’21 μόρφωμα, μόλις «συνεστήθη», νομοθέτησε ὅτι, ὅσον ἀφορᾶ τὶς ἀστικὲς ὑποθέσεις, μέχρι τὴ σύνταξη νέου Ἀστικοῦ Κώδικος, θὰ ἰσχύῃ τὸ δίκαιον τῶν Βυζαντινῶν ἡμῶν Αὐτοκρατόρων, ὅπως αὐτὸ περιέχεται εἰς τὴν Ἑξάβιβλον τοῦ Ἀρμενοπούλου!.. Καὶ αὐτὸ ἴσχυσε μέχρι τὸ 1940!..

 Ἀνεξαρτήτως ὅμως τοῦ τί ἐπιθυμεῖ κανεὶς ἢ τί πιστεύει, ἡ ζωή, ἡ φύση συνεχίζει καὶ συνεχίζεται, τραβῶντας τὸ δρόμο της, προσπερνῶντας ὅποιο ἀνθρώπινο ἐμπόδιο. Ἡ καθημερινότητα προσαρμόστηκε στὶς νέες συνθῆκες καὶ στὸν ἀναμφισβήτητο ἐπικυρίαρχο. Ἄλλοτε μὲ «προνόμια» καὶ ἠπιότητα, ἄλλοτε μὲ διώξεις καὶ σφαγές, τὸ πανίσχυρο Ντοβλέτι ὑποκατέστησε ὅποια ἀρχαιοελληνική, ἑλληνιστική, ρωμαϊκὴ ἢ βυζαντινὴ διοικητικὴ κουλτούρα καὶ παράδοση, ἐξαφανίζοντάς τη συγχρόνως. Μόνο στὰ Ἰόνια νησιὰ καὶ τὶς Κυκλάδες διατηρήθηκαν μνῆμες, λέξεις, παραδόσεις, λείψανα ὁπωσδήποτε καὶ σπαράγματα ποὺ δὲν ὑπῆρξαν ἀρκετὰ γιὰ τίποτε σοβαρό καὶ σημαντικό.

 Μέχρι ποὺ φθάνουμε στὸν Καποδίστρια, τὸν Ὄθωνα, τοὺς Βαυαρούς. Ὅ,τι καὶ νάκαναν ὅποιοι ἀποπάνω, ὁ λαὸς ἀποκάτω, ὁ ἀποδεκατισμένος, πάμφτωχος πάντα καὶ ξυπόλυτος, ἐπέβαλε ὅ,τι εἶχε μάθει ὡς τότε: ντοβλέτι ξανά, -ἑλληνικὸ μέν, δικό μας, ντόπιο, ἀλλὰ ντοβλέτι, ὄχι καμμιὰ γερμανικὴ λογοκρατούμενη διοίκηση ἢ γαλλική, «πεφωτισμένη» καὶ δημοκρατική, ἢ ἀγγλική, ἀποτελεσματική, ἢ ρωσική, ἐπιτέλους, ὁμόδοξη μὰ σύγχρονη!

 Ἂν δῇ κανεὶς ὅλους τοὺς νεοέλληνες πολιτικούς, μικρούς-μεγάλους, τοὺς αὐτοκρατορίσκους αὐτοὺς ἢ τυρανίσκους σύμπαντος τοῦ μετεπαναστατικοῦ μας βίου, ἀπὸ κάποια ἱστορικὴ ἀπόσταση, θ' ἀντιληφθῇ μὲ εὐχέρεια πόσο διαποτισμένοι εἶναι ὅλοι ἀνεξαιρέτως, ἀπὸ τὸ λαϊκὸ αὐτὸ ἐθισμό. Τὸν ὁποῖο, φυσικά, εὔκολα ἀναπαράγουν καὶ διαιωνίζουν ἅπαντες!

 Ἔτσι, πέραν τῶν ἄλλων, ἑκατὸν ἐνενήντα χρόνια τώρα, ἡ διοίκηση ἔμεινε ἕνα μεταμφιεσμένο ντοβλέτι, μιὰ καρικατοῦρα φράγκικης ρεντικότας μὲ ἡμίψηλο, κι ἀπὸ κάτω φουστανέλλα ἢ βράκα μὲ τσαρούχι! Κι ὄχι μόνο! Ἀπεμπόλησε τὴν πρωτογονικὴ ὀθωμανικὴ ἀμεσότητα καὶ λυσιτέλεια καὶ μὲ τὴ δικαιολογία ἑνὸς ψευδεπίγραφου ἐκσυγχρονισμοῦ, δῆθεν ἐθνικὰ ἐλεύθερου, προχώρησε ἀχαλίνωτη στὸ χτίσιμο ἑνὸς ἀπίθανου γραφειοκρατικοῦ Πύργου, ποὺ θὰ ἔκανε τὸν Κάφκα νὰ σκίσῃ ὅλα του τὰ γραπτά!

 Βασιλεῖες, Δημοκρατίες, Δικτατορίες, ὅλα τὰ καθεστῶτα συντηρητικὰ καὶ προοδευτικά, χρησιμοποίησαν τὴν ἰσχύ τους γιὰ νὰ πυργώσουν τὸ Κακὸ μὲ δικαιολογίες πάντα εὐχάριστες κι ἀντικειμενικὰ ὀρθὲς καὶ ἐμπρέπουσες!

 Τὸ συμμάζεμα τοῦ Καποδίστρια ποὺ ὡδήγησε στὴ δολοφονία του, ἡ βαυαροκρατία ποὺ ἐπέφερε τὴν ἐκθρόνιση τοῦ Ὄθωνα, οἱ Καλλέργηδες, τὰ συντάγματα, οἱ νικηφόροι καὶ ἡττηφόροι ἐθνικοὶ ἀγῶνες, ἡ ἀνάπτυξη τῶν ὑποδομῶν, σιδηροδρομικοῦ καὶ ὁδικοῦ δυκτύου, μὲ δανεικὰ ποὺ προκάλεσαν πτώχευση, ἡ Μικρασιατικὴ… ἀποστροφή, οἱ ἐργατικοὶ ἀγῶνες, ἡ μονιμότητα τῶν Δημοσίων ὑπαλλήλων, τὸ ὀκτάωρο, ἡ κοινωνικὴ ἀσφάλιση, τέλος ἡ τοπικὴ αὐτοδιοίκηση, ἡ ἀνασυγκρότηση, ἡ ἀποκέντρωση, ὁ ἐκδημοκρατισμός, τὸ ΑΣΕΠ, ὁ Καποδίστριας κι ὁ Καλλικράτης, οἱ ξανά Ὀλυμπιακοί, μέχρι τὴ νέα πτώχευση, τὶς ἐφεδρεῖες, τὴν ἀνεργία καὶ τὰ μνημόνια!…

 Τί προκάλεσαν ὅλ’ αὐτά;: Τὸ σήμερα, ὅπως ἀκριβῶς, βαθύτατα, ὁ λαὸς τὸ ἤθελε καὶ τὸ ἐπιζητοῦσε!..

 Ἂν ἀναλογισθῇ κανεὶς τὴν Ἱστορία, καταλαβαίνει, ὅτι σὲ διάστημα ἑκατὸν ἐνενήντα ἐτῶν, καμμιὰ σημασία δὲν ἔχει ἡ πρόσκαιρη ἐπικράτηση αὐτοῦ ἢ ἐκείνου τοῦ προσώπου, τοῦ δικτατορικοῦ ἢ δημοκρατικοῦ καθεστῶτος, αὐτὴς ἢ ἐκείνης τῆς ἄποψης. Σὲ δύο ὁλόκληρους αἰῶνες δὲν ξεχωρίζουν πρόσωπα καὶ πολιτικὲς ἀλλὰ ἡ διήκουσα κυρίαρχη λαϊκὴ τάση. Ἀπὸ τὴν ὁποία προέκυψε αὐτὸ ποὺ ζοῦμε σήμερα!

 Ἀσφαλῶς μποροῦμε νὰ βροῦμε ἐπακριβῶς τὰ ὀλέθρια σφάλματα τῆς τελευταίας καὶ προτελευταίας κυβέρνησης, τοῦ συντηρητικοῦ καὶ σοσιαλιστικοῦ κόμματος, τῶν τριάντα πέντε ἐτῶν τῆς λεγόμενης Μεταπολίτευσης!.. Ἀλλὰ φθάνει; Αὐτοὶ καὶ αὐτὰ φταῖνε γιὰ ὅλα; Ὁ Μεταπόλεμος; Ὁ Ἐμφύλιος; Ὁ Πόλεμος; Ὁ Μεσοπόλεμος; Ὅλη ἡ μετεπαναστατικὴ περίοδος καὶ πολιτική; Οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ ’21 καὶ οἱ διχόνιες; Ἡ Φιλικὴ Ἑταιρία; Ἡ Τουρκοκρατία; Οἱ Ἕλληνες Λόγιοι τῆς Δύσης; Τὸ Φανάρι; Οἱ Πατριάρχες, οἱ Πάπες καί …Πάπισες; Οἱ τελευταῖοι Αὐτοκράτορες τῆς ὁριστικῆς βυζαντινῆς παρακμῆς;..

 Ἂς μὴ φαίνονται ὑπερβολικὰ ὅλ’ αὐτά! Χρειάζεται ν’ ἀντικρύσουμε ἐποπτικὰ καὶ εἰς βάθος τὸ ἱστορικὸ παρελθὸν γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ γεωγραφήσουμε κ’ ἑρμηνεύσουμε ἐπακριβῶς τὸ παρόν, νὰ εἰκάσουμε μὲ στοιχεῖα βεβαιότητας τὸ μέλλον καὶ νὰ προχωρήσουμε συνειδητὰ καὶ σταθερὰ σ’ αὐτό.

 Οἱ ἀγχώδεις, οἱ πάντα βιαστικοί, κουνοῦν ἀποδοκιμαστικὰ τὸ κεφάλι τους!.: Δέν ἔχουμε καιρὸ γιὰ τέτοια! Λέγε γρήγορα καὶ σαφῶς τί πρέπει νὰ κάνουμε! Ὁ κόσμος χάνεται! Δὲν μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε ἢ ἔστω νὰ ἱστοροῦμε, ἐνῶ καίγονται, κυριολεκτικά, τὰ σπίτια μας!..

 Ὅταν ἀκούω τέτοιες φωνές, ἔχω πάντα τὴν ἴδια ἀπορία: Γιατὶ πρέπει νὰ κάνουμε κάτι καὶ μάλιστα στὸ ἄμεσο μέλλον ἐνῶ, τάχα δὲν πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε τί κάνουμε τώρα στὸ παρόν μας ἢ τὸ ἀπολύτως πρόσφατο, χθὲς μόλις, παρελθόν μας;

 Στήσαμε ἕνα ἑλληνικὸ ντοβλέτι (αὐτό ξέραμε) μετὰ τὴν Ἐπανάσταση! Καὶ δὲν ἀκούσαμε κανένα δικό μας ἢ ξένο ποὺ τολμοῦσε νὰ συμβουλεύσῃ ἄλλα! Τὰ ὁποῖα θεωρήσαμε ἀπαράδεκτα ὡς «ξενόφερτα» καὶ ὑποδουλωτικά μας, τάχα! Σνομπάραμε τὴν πολύχρονη (ἰσόχρονη μὲ τὴ δική μας τουρκοδουλεία) πολιτική, ἐπαναστατική, κοινωνικὴ καὶ πολιτισμικὴ ἐμπειρία τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν!.. Τοὺς λοιδορήσαμε δεινά ὡς κουτόφραγκους καὶ ἀμερικανάκια, ἐμεῖς οἱ πανέξυπνοι παπαρηγοπουλικοὶ ἀπόγονοι τῶν Ἡράκλειτων καὶ τῶν Ἀριστοτέληδων! Ἐμεῖς πού, ὅταν φιλοσοφούσαμε, αὐτοί (οἱ Εὐρωπαῖοι!) δὲν εἶχαν κατέβη ἀπ’τὸ δεντρο!.. Σιγὰ μὴ τοὺς συμβουλευθοῦμε κιόλας! Εἶναι κι αὐτὸ μιὰ στάσις. Νοιώθεται!.. Ἔτσι, χωρὶς τοὺς νέο-έλληνες(;) βγήκαμε ἐμεῖς, οἱ Δυτικοί, μὲ τὸν τεράστιο Νέο Κόσμο, τὴν Βόρεια καὶ Νότια Ἀμερική, τὴν Ἀφρική, τὴν Αὐστραλία, τὶς Ἰνδίες κι ὅλη τὴν Ἀσία, ἐμεῖς ποὺ ἐπιβάλαμε ὡς παγκόσμια τὴν Ἀγγλική, ποὺ κατακτήσαμε ἀκόμα τὸ φεγγάρι, ποὺ καταργήσαμε τὸν τόπο καὶ τὸ χρόνο μὲ τὸ Internet, πολιορκοῦντες τὸ νετρόνιο τοῦ θεοῦ, γιὰ νέο-έλληνες θενὰ μιλᾶμε τώρα;!.

 Τοποθετήσαμε σουλτάνο στὴ θέση τοῦ σουλτάνου καὶ πασάδες στὴ θέση τῶν πασάδων: Λοφία τενεκεδένια μὲ ἀπερίγραπτα κὶτς φτερά: βασιλιάδες, προέδρους Δημοκρατίας, πρωθυπουργούς, στρατάρχες (!), στρατηγούς, ναυάρχους, πτεράρχους, ἀργηγοὺς κομμάτων, νομάρχες, δημάρχους, προέδρους κοινοτήτων, ὅλους ἀνεξαίρετα τραγικὰ ἐπηρμένους, ἀθεράπευτα φουσκωμένους βατράχους, ἀκόμα καὶ τοὺς καλύτερους ἀπὸ δαύτους… Ζηλέψαμε τὴν Ὑψηλὴ Πύλη! Τὴν ὥρα ποὺ ὁ Κεμὰλ τὴν καταργοῦσε ὡς παρακμιακή, ἐμεῖς τὴν ἐπανορθώσαμε ἑλληνική, νομίζοντας ὅτι ἔτσι ἐκπορθήσαμε τὴν Ὀθωμανία! Ἂς θυμηθοῦν οἱ παλαιότατοι, πλέον, ἐκεῖνα τὰ θλιβερὰ ἀνακοινωθέντα, πρὸ πάσης ραδιοφωνικῆς εἰδήσεως, τοῦ …Μεγάλου Βασιλικοῦ Αὐλαρχείου τῆς Φρειδερίκης!.. Ὀφείλαμε ὅλοι τότε νὰ γνωρίζουμε καθημερινά, πότε ἀκριβῶς καὶ πῶς …φταρνίστηκε ἡ κάθε βασιλικὴ φοράδα στὸ …τεράστιο ἁλώνι τῶν βασιλικῶν ἀνακτόρων!..

Ποιό κράτος, κύριοι, ποιό κράτος; Σ’ ἀλλεπαλλήλους σωροὺς κρατῶν πατᾶμε!.. ἀναφωνεῖ ἀπελπισμένα ὁ καλός μας ποιητὴς Κώστας Μόντης!..

Δὲν διαβάζουμε ὅμως ποιήματα ἐμεῖς. Δὲν τὰ ἔχουμε ἀνάγκη. Μελετᾶμε μόνο τὶς οἰκονομικὲς ἀνοησίες τῶν νεόκοπων «ἐπιστημόνων » τοῦ τίποτα καὶ τοῦ μηδέν.  Οὔτε Ἡράκλειτο διαβάζουμε, οὔτε Πλάτωνα καὶ Ἀριστοτέλη, καί, βέβαια οὔτε Ἱστορία, Θουκυδίδη, ἢ Δρόυζεν. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ ἐκδόσεις τῆς Λειψίας ἢ τῆς Ὀξφόρδης, ἀλλὰ τὰ μάρμαρα τοῦ Βρεττανικοῦ Μουσείου, κι ὁ Ἀλέξανδρος, ξέρετε, εἶναι δικός μας, ὄχι τῶν Σλάβων, ὅπως λέει κι ὁ Παπαρηγόπουλος!..

 Χρειάστηκα μιὰ πρόσφατη φωτογραφία. Στάθηκα μπροστὰ στὴ βιβλιοθήκη τοῦ δικηγορικοῦ γραφείου μου μὲ τοὺς τόμους τοῦΚώδικα Νομικοῦ Βήματος, ἀπὸ τὸ 1975! Παχεῖς τόμοι καὶ διαρκῶς παχύτεροι. Πολλὴ δουλειὰ οἱ ἀγάδες μας τῆς Βουλῆς!.. Σὰ νὰ ἦταν οἱΝεαρὲς τοῦ Ἰουστινιανοῦ!.. Διαπίστωσα, μετὰ, πὼς δὲν ἀποτελοῦν παρά …φωτογραφικὸ ἄλμπουμ τῆς σχεδὸν τεσσαρακονταετοῦς μας πολιτικῆς ἱστορίας!.. Μὲ τὰ παχυλότατα ὀνόματα διωκωμένων, προφυλακισμένων καὶ μὴ πασάδων καὶ σουλτάνων μας (γιὰ θυμηθεῖτε τὸν μὲ κεφαλαῖο Κ κύριο καὶ τὸν προσβεβλημένο γηραιὸ ποδηλάτη μὲ τὰ φρουτάκια). Εἶναι ὅλοι ἐκεῖ ἀναμένοντες τὸ δοξασμένο παράσημο τῆς ἀνοιχτῆς παλάμης σας.

 Μαζὶ μὲ τούς «συνδικαληστές», ὅσους δὲν πρόλαβαν νὰ ἀναρριχηθοῦν στὴ θέση πασάδων τῆς κεντρικῆς πολιτικῆς ληστείας. Οἱ ἐπιχορηγούμενοι καὶ ἐπιδοτούμενοι πάσης ΔΕΚΟ, ἀεριτζῆδες-«ἐπιχειρηματίες», «ἀγρότες»-χαρτοπαῖκτες μὲ 4Χ4, μὲ ἀναπηρίες, τυφλότητες, ἐγκυμοσύνες, ἐπιδόματα ἀνεργείας, τράπεζες καὶ τραπεζίτες ἐπιδοτούμενοι μὲ συντάξεις Γκογκόλειων νεκρῶν ψυχῶν, δανειοδοτούμενοι με «ἐγγυήσεις» τοῦ «δημοσίου», καὶ κάθε ἄλλης μορφῆς ἐφέντες ἑνὸς ἰδιότυπου τουρκοβαλκανικοῦ (ἂς μὲ συγχωρήσουν οἱ Νεότουρκοι) …παγκάλειου, φιλελεύθερου κομμουνισμοῦ!..

 Φοβήθηκαν, τελευταῖα, μὲ τὴν ἠλίθια γερμανικὴ δημοσιονομικὴ πειθαρχία ποὺ παρατράβηξε, πὼς θὰ χάσουν ὅ,τι ἔχτιζαν διακόσια χρόνια οἱ πρόγονοί τους κι αὐτοί! Πανικοβλήθηκαν! Ἀντιλήφθηκαν πὼς πρέπει νὰ βροῦν, ἄμεσα, νέους τρόπους ἐπιβίωσης τοῦ ντοβλετιοῦ τους! Οἱ παλιοὶ ἐξαντλήθηκαν εἶναι προφανῶς ἀνεπαρκεῖς. Τώρα κατάλαβα γιατί ἐναγώνια, ἔναγχα μὲ ἐκλιπαροῦσαν μέχρι τὴν τελευταία, καὶ μετά τὴν τελευταία(!), στιγμὴ νὰ τοὺς πῶ τί νὰ ψηφίσουν!..

 Ψήφισαν: Τὸν πολλαπλασιασμὸ τῶν κηφήνων-πασάδων!.. Εἰς πεῖσμα τῶν ἐκλογικῶν νόμων τῆς πολιτικῆς μαγειρικῆς ἔκαναν τοὺς τρεῖς ἕξι.!..

 Καὶ τώρα τοὺς καμαρώνουν ν’ «ἀγωνίζωνται» νὰ φτειάξουν κυβέρνηση μὲ εὐρὼ κ’ Εὐρώπη χωρὶς μνημόνιο! Μὲ γένια χωρὶς χτένια οἱ κακομαθημένοι ἐσχατόγηροι, γέροι, νέοι καὶ μείρακες Αὐνάνες τῆς πολιτικῆς βυρσοδεψίας.

 Ἄξιον ἀπάγξασθαι πᾶσι!..

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΣΤΡΑΚΑΣ

Διορθώσεις ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τεύχος 11, Μάιος 2012

http://www.diorthoseis.eu

Σοφόν το σαφές... Δήμητρης Γ.

Fernando Vicente

                 Πάλι σε συγχωρώ

        Με καταγγέλλουν

        η ανανέωση και η ποικιλία

        πως διακινώ μπαγιάτικες ποσότητες

        με αποτέλεσμα να εθίζεται η ανία.

                Κική Δημουλά, Ήχος απομακρύνσεων

              ….    ….    ….    ….

                                                         Αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το λαό.

                                                                              Βλαδιμήρ Ίλιτς Λένιν,

Λαγαρός ο Αλ. Τσίπρας στην προχθεσινή συνέντευξή του…

… μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας…

… ήταν εναργής, εύληπτος, ρητός και ακλόνητος… 

Μεταξύ άλλων... 

... αποκάλυψε ότι…

εγκατέλειψε πλέον το νταούλι και ότι πάλεψε, ως άλλος Κουταλιανός, σκληρά στις διαπραγματεύσεις με τους «ετέρους»…

... τόνισε απεριστρόφως ότι…

δεν υιοθετεί το μνημόνιο, αλλά θα το εφαρμόσει ενώ ταυτοχρόνως θα το αντιπολιτεύεται, δίνοντας νόημα στη ρήση: σοφόν το σαφές…

... διαβεβαίωσε ότι…

η καρδία του, του έλεγε να σηκωθεί και να φύγει από το τραπέζι με τους «ετέρους», άλλα κάθισε για να μην καταστραφεί η Ελλάδα…

… και ρίγησε η καρδία μας μπροστά στην αυτοθυσία του ανδρός…

... διευκρίνισε ότι…

δεν συμβιβάστηκε, απλά έκανε ένα συμβιβασμό…

… και όλοι καταλάβαμε τι εστί μεγάλος διπλωμάτης-πολιτικός…

Ο Αλέξης-Λόντος-Τσίπρας, μέρα τη μέρα, δικαιώνει όλους αυτούς που τον πίστεψαν, τον εκτίμησαν και χόρεψαν για πάρτυ του στο Σύνταγμα…

Δημήτρης Γ.

Υπάρχει απόθεμα... Δημήτρης Γ.

Ήταν αιώνες θλιβεροί πνιγμένοι στην απάτη...

(απόσπασμα)

Ήταν αιώνες θλιβεροί πνιγμένοι στην απάτη∙

το πιο ακραίο βδέλυγμα το βάφτιζαν αχάτη∙

ακολουθούσαν οι λαοί σα να 'βλεπαν το φως τους

ενώ τους οδηγούσε ο χυδαίος εαυτός τους

που αδίστακτοι δημαγωγοί τον έστηναν μνημείο

για να λατρεύουν σαν ναό το απέραντο πορνείο

όπου είχε ενθρονιστεί Μεγάλη Πόρνη η Γλώσσα

που ρημαγμένη ρόγχαζε σαν στερεμένη κλώσα,

 ανήμπορη απ' τη φύση της ν' αντισταθεί στην βία

που ασκούσαν μες στη μήτρα της δημόσια θηρία∙

η γλώσσα ήταν το όργανο κι ο στόχος μιας οχείας∙

μέσα στον στείρο πυρετό μιας μαύρης ευωχίας

μες σε κραυγές παράφορης κι άφατης απληστίας

παιζόταν το Μυστήριο μιας έμμονης ληστείας

με συνεργούς και μέτοχους αφηνιασμένα πλήθη

που η ψυχή τους άρχιζε και τέλειωνε στην λήθη,

κι αρχιερείς κάποιες φρικτά αντεστραμμένες φάτσες

που έκρυβαν στρεβλές προκατακλυσμιαίες ράτσες,

φύλα ανθρώπων ισχυρά στον κόσμο της κραιπάλης

ανένδοτα στο γήπεδο της κερδοφόρας πάλης

χωρίς κανέναν δισταγμό στον διασυρμό οσίων

για την ικανοποίηση σχεδίων ανοσίων

που λέξεις τα συγκάλυπταν με πέπλα ασφαλείας

για να κρατιέται μυστικό το απόθεμα της λείας

και να πλανώνται οι λαοί που γνώριζαν την πλάνη

και στήριζαν το σχέδιο που 'χαν οι λαοπλάνοι.

Δημήτρης Δημητριάδης, Κατάλογοι

                                                … … … … …

                                                                 Δεν μπορούμε να εξημερώσουμε τις μύγες

                                                 αλλά μπορούμε ευκόλως να τις οδηγήσουμε στα σκατά.

                                                                               Αντ. Αντωνάκος

Μην ανησυχείτε…

Μπορεί ο θίασος να περνάει δυσκολές στιγμές…

Μπορεί οι μπουγκαδόροι, οι καλπαζάνηδες και οι τυχοθήρες να την έκαναν…

… ο νταουλιέρης όμως έχει μεγάλο απόθεμα (μην ξεχνάτε τη χθεσινή δήλωση του- τιμωρού των αμελών ασθενούντων-Κουρουμπλή: «ο πολιτικά άστεγος  κόσμος του ΠΑΣΟΚ, θα συστρατευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ») οργανοπαικτών, αρλεκίνων, ακροβατών, Ζορρό και καουμπόιδων, εφάμιλων των αποχωρισάντων, άξιων συνεχιστών του «έργου» της πρώτης φοράς…

Κανένας φόβος λοιπόν…

… οι ΠΑΣΟΚοσωτήρες είναι ακόμα παρόντες, είτε ως βοσκηματώδεις ψηφοφόροι είτε ως χαμαίζηλα στελέχη

Και προσοχή!!!

… οι καλοί δεν έφυγαν…

… και να ‘στε σίγουροι ότι οι καλύτεροι έρχονται…

Και βεβαίως ουδέν κακό αμιγές κακού…

… διότι αυξάνονται οι θίασοι και ως εκ τούτου και οι παραστάσεις…

Δημήτρης Γ.

Νανούρισμα... Θεοδόσης Παπαδημητρόπουλος

Έκτωρ

Πολλοί ἀπ' τοὺς ψηφοφόρους τῆς νῦν κυβέρνησης δηλώνουν ὠργισμένοι κι ἀπογοητευμένοι…

Μιλᾶνε γιὰ τὸ πόσο ἐπικίνδυνος εἶν' ὁ τέως ἐκλεκτός τους…

Ἐ κ ε ῖ ν ο ι  καταλαβαίνουν πῶς τοῦς χειρίζονται,.. πόσο ἐπικίνδυνοι καταλήγουν νάν' οἱ  ἴ δ ι ο ι, σὰ δέν κοιτᾶνε, φλωμομένοι ἀπὸ ὑποσχέσεις, συνθήματα καὶ τακτικὲς ποὺ ἐνδύονται τὸ χιτῶνα τῆς ὅποιας ἐπαναστατικῆς δῆθεν ἰδεολογίας, τὴν πραγματικότητα κατάματα;..

Πότε θὰ καταλάβουν οἱ ψηφοφόροι-ὀπαδοὶ ἀπὸ κάθε παράταξη πὼς γίνονται βάρος γιὰ τὴ γῆ ποὺ πατᾶνε;.. Ἄχθος ἀρούρης!

Καὶ κάποιοι πληρωμένοι γραφιάδες, κακομαθημένα «πιτσιρίκια», καί στὴ βαθύτητα σκέψης καί στὴν ἱκανότητα γραπτοῦ λόγου, βγαίνουν νὰ παίξουν τ' ἀνάποδο παιχνίδι σ' ἱστοσελίδες πηγμένες στὶς διαφημίσεις..- ἱστοσελίδες «ἀριστερῶν ρεκτῶν»… 

Καί, βεβαίως, τοὺς διαβάζουν… Τοὺς θεοποιοῦν! Τὰ κουρέλια, ποὺ πουλᾶνε γιὰ ἐπιχειρήματα πολιτικά, γίνοντ' ἀντικείμενο συζήτησης σ' ἐναλλακτικὰ στέκια ποὺ ξεπουλᾶν «ἐπανάσταση»…

Κ' ὕστερα ἀκούω: «Κι ὅμως, οἱ νέοι τούτου τοῦ τόπου ἔχουν ἱκανότητες καὶ χαραμίζοντ' ἐδῶ…»

Ὄχι! Πολιτικὲς ἀγκυλώσεις τοὺς ὁρίζουν, ἀπαιδευσιὰ τοὺς χαρακτηρίζει κ' ἐμβρυακὴ λογικὴ ἁρπακτικοῦ (βλ. πρακτικὲς στὶς ἐξετάσεις πανεπιστημιακῶν σχολῶν καὶ πισώπλατα μαχαιρώματα στὸ περιβάλλον ἐργασίας) τοὺς καθοδηγεῖ.

Γενιά μου, ἄλλαξε ρότα! Ἡ ὁμίχλη στὰ βράχια διαθλᾷ τὸ φῶς τ' ἀδύναμου φακοῦ σου…

Μεῖνε – φύγε! – κάν' ὅ,τι θές… Ἐπιλογή σου…

Ἐφόσον ὅμως μείνῃς ἐδῶ, μή μεμψιμοιρῇς κ' ἐργάσου – ἀνεξάρτητα ἀπ' ὅσες παγίδες σοῦ στήνουν οἱ ἐπιτήδιοι μ' ἀρωγὸ ὁλόκληρο τὸ κατεστημένο…  

Ὑπεράσπισε τὰ δίκαιά σου, ἀφότου τάχεις ἑδραιώσει σὲ θεμέλια πλατιὰ πού «ποντίζονται» στὸν πυρῆνα τοῦ πολιτισμοῦ σου. Τὰ ὑπόλοιπα, ἔωλα καὶ βλαπτικότατα γιὰ τὴ δικιά σου ἀνέλιξη…

Σταμάτα ν' ἀποκοιμιέσαι σ' ἀγκαλιὲς κομματικὲς μὲ βαριὰ ἠρεμιστικὰ στὸ βραδινό σου γάλα!..

Θεοδόσης Παπαδημητρόπουλος

Πηγή: Διέλευση

http://dieleusi.map-in-box.gr

Ο περιπατητής της παραλίας... Ορέστης Αλεξάκης

Έκτωρ

Ὁ περιπατητὴς τῆς παραλίας

Γαύριον Άνδρου

Βρίσκω ἐκκωφαντικὰ τὰ γεγονότα

τὶς διατυπώσεις πληκτικές.

Κι ἂν ἴσως κάποτε συμπράττω

Κρατῶ τὶς ὅποιες ἀποστάσεις

Γι’ αὐτὸ ἀποφεύγω τοὺς

συνωστισμοὺς

καὶ προτιμῶ τὶς ἄδειες παραλίες,

φίλος καὶ μνήμων τῶν κυμάτων πάντα.

Ὀρέστης Ἀλεξάκης, Ὁ Ληξίαρχος, Ἀθ. 1989