Ξυλάρμενος... Κων. Μ. Μάστρακας

P. Kuczynski

Ἦταν [] τὸ σπίτι []. Ἂν τόβλεπες ὡσὰν σημαία

ποὺ ἐκυμάτιζε

στὰ κουτουροῦ, ἀπροστάτευτη, δίχως [] κανένα, το ἐλάχιστο, πατριωτικὸ

σκοπό, καὶ χέρι

ἀνθρωπινό δέ βρίσκονταν νὰ τήνε συμμαζέψῃ,

κἄνε βρὲ παιδάκι μου

στὴν προσδιωρισμένη ὥρα τῆς δύσης.

Μέλπω Ἀξιώτη

Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12η ἔκδ., σελ. 55.

Περιφρόνηση

Καὶ τὶς ἀχτῖδες σου, ἥλιε, θὰ στὶς ἐπιστρέψω!

Στοῦ σύμπαντος τὸν ὀργασμὸ θὰ ζεσταθῶ,

θάχω ἐξοφλήσει πιὰ στὴ γῆ κάθε μισθό –

καὶ τὶς ἀχτῖδες σου, θὰ σοῦ τὶς ἐπιστρέψω.

Τίποτα λογαριάζω πὼς δὲν σοῦ χρωστῶ!

Μέσα στὸν τάφο μου τὸ σῶμα θ’ ἀντιστρέψω –

καὶ τὶς ἀχτῖδες σου, θὰ σοῦ τὶς ἐπιστρέψω·

στὴν πλάκα μου ἥρεμα τὸ φῶς σου θὰ διαθλῶ!

Νικηφόρος Βρεττάκος

Ἀνθολογία Η.Ρ.Η.Σ. Ἀποστολίδη, Ἀθ. 2010, Τὰ Νέα Ἑλληνικά, 12η ἔκδ., σελ. 154.

  Ἀνήκομεν εἰς τήν …Δύσιν, ἔλεγε καὶ παρασημασιολογοῦσε εἰρωνικά, τὸ γνωστὸ πολιτικὸ δόγμα, ἐξυπονοῶντας τὴν ἡλικία του ὁ πατέρας μου!..

  Γεννημένος στὶς 9 Φεβρουαρίου τοῦ 1896, ἔζησε, γιὰ τὰ καλά, ὅλα τὰ τραντάγματα τοῦ 20οῦ αἰῶνα τί μπολσεβίκους νὰ ἐξοντώνουν τσάρους καὶ νὰ πυργώνουν Σοβιετίες, τί κάιζερ-Γερμανίες νὰ ὁδηγοῦνται στὴ Βαϊμάρη, τί Βασιλιάδες καὶ Βενιζέλους, Ἀποκλεισμούς, Κινήματα κι ἀντεπαναστάσεις, μεγαλοϊδεατικὲς ἐκστρατεῖες, ἐκλογές, Οἴκαδε, τὸν Θεσσαλονικιὸ Κεμὰλ καὶ τοὺς Τσέτες του ν’ ἀναμορφώνουν τὴν Τουρκιά, ποὺ δὲν κατάφερε ὁ Ἑλληνισμὸς μὲ 400 χρόνια εὐκαιρίας, τί Μικρασιατικὲς Καταστροφές, μὲ τὴ Χώρα ξαφνικὰ νὰ συρρικνώνεται σ’ ἔκταση καὶ νά «πολλαπλασιάζεται» σὲ πληθυσμὸ μὲ πρόσφυγες, τί Μεσοπολέμους μὲ σκυλιὰ δεμένα μὲ λουκάνικα, Δικτατορίες, Φασισμοὺς καὶ Χιτλερίες ν’ ἀνεβαίνουν ἀνενόχλητοι σὲ μιὰ καταπτοημένη, προηττημένη καὶ παρητημένη Εὐρώπη τῶν Τσάμπερλαιν καὶ Νταλαντιέ, ἐνῷ ἡ πανίσχυρη Ἄπω Ἀνατολὴ συμμαχοῦσε ὠργισμένη, συγκροτῶντας Ἄξονες τοῦ Ὀλέθρου τῆς Ἀνθρωπότητας κι ὁ Σταλινισμὸς ὑπέγραφε δουλικὰ σύμφωνα Ρίπεντροπ-Μολότωφ, ὅταν τ’ ἀμερικανάκι, ὁ κάουμπόυ, κυνήγαγε ἀπομονωμένος τὰ βουβάλια του κ’ ἔπινε στ’ ἄθλια σαλοὺν τῶν πιστολέρο σερίφηδων τὰ οὐίσκια του, ἥσυχος μέχρι νὰ τοῦ χτυπήσουν τ’ ἀχαμνὰ στὸ Πὲρλ Χάρμπορ οἱ αὐτοκτόνοι καμικάζι, τί Ὄχι, Βέμπο καὶ ’40-’41, τί Athen Besetzt: 27-04-1941 -νὰ μή ξεχνιώμαστε, τί Κατοχές, πεῖνα καὶ θανατηφόροι χειμῶνες ’41-’42, ’42-’43, ’43-’44, ’44-’45, τι σβάστικες στὴν Ἀκρόπολη καὶ Γλέζος-Σάντας, τί Ἄουσβιτς, καὶ Δρέσδες καὶ Στάλινγραντ, καὶ Ἀποβάσεις καὶ σφυροδρέπανα νὰ κυματίζουν στὸ Βραδεμβοῦργο, Χιροσίμες καὶ Ναγκασάκια, τί Νυρεμβέργες καὶ ξανὰ τετραπλὲς κατοχὲς τῆς Γερμανίας, τί ἐλπιδοφόρες Ἀπελευθερώσεις, Παπατζῆδες, Λαοκρατίες, Ε.Α.Μ. καὶ Τσώρτσιλ (Μεγάλη Βρεττανία), τί οἱ ἥρωες πολεμοῦν σὰν Ἕλληνες καί (ἐντολὴ πρὸς Σκόμπι): Θὰ φερθῆτε ὡς εἰς κατεχομένην χώραν!, τί Δεκεμβριανά, χωνιά, συνθήματα στοὺς τοίχους καὶ σφαῖρες τοῦ Ἐμφυλίου μετά, νὰ κάνουν σαγρὲ ὅλη τὴν Ἀθήνα, ἀνατινάξεις διαμερισμάτων στὶς γωνιὲς γιὰ ὁδοφράγματα καὶ μάχες, καὶ Βάρκιζες καὶ τῶν ἐχθρῶν τὰ φουσᾶτα περάσαν, ὅταν ἐπεκράτησαν τὰ φουσᾶτα τῆς Γιάλτας, μὲ τὸν παρτηζὰν Τίτο νὰ στήνῃ Μακεδονίες γιὰ πάρτη του κολλητά μας, καὶ μετὰ προῖκες γιὰ τὶς ἄπορες κορασίδες τῆς Φρείκης μιᾶς Κατοχῆς καὶ  δ ύ ο  φονικώτατων καὶ καταστροφικώτατων πολέμων, καὶ πάνω κεῖ, Κούβες, κόλποι τῶν Χοίρων, Βιετνάμ, Κάστρο, νηοψίες, δολοφονίες Κέννεντυ καὶ δολοφονίες δολοφόνων, πάνω στὰ σπίτια ποὺ εἶναι, ἀκόμα, χαμηλὰ σὰν ἔρημοι, πιά, στρατῶνες, τὰ καλοκαίρια μας μικρά (ἢ πικρά, θανατηφόρα) κι ἀτέλειωτοι οἱ, μεταπολεμικοί, χειμῶνες, πάνω στὴ φτωχολογιά, ποὺ ἀπ’ τὸν πηλὸ φτειάχνει λουλούδι καὶ τοὺς καημούς της τοὺς πλέκει ψιλοβελονιά, σ’ ἐκεῖνα τὰ βασανισμένα χέρια ποὺ μεγάλωσαν καὶ πόνεσαν καὶ μάλωσαν ἄντρες μ’ ὁλοκάθαρη καρδιά, πάνω στὰ τυχερὰ κοριτσόπουλα πούχουν κι ἀγκαλιάζουν τὴ φωτιά, πάνω κεῖ, μὲ ὑπομονὴ καὶ λεμονιὲς π’ ἀνθίζουν στὴ γειτονιὰ γιὰ πιὸ γαλανὸ οὐρανό, πέφτουν οἱ ἀμερικανιές, τώρα, σὲ μιὰ νέα «Ἀπόβαση», «εἰρηνική», εἰρωνικώτατη, «μεταλλαγμένη» τοῦ χέλοου ντάρλιγκ καὶ τοῦ «ἁπλοῦ» τάχα, ἰσοπεδωτικοῦ (περισσότερο ἀπ’ τὰ ναζιστικὰ τάνκς) τζίν, μ’ αἰχμὴ τοῦ δόρατος τὴν ἀθώα κατατρεγμένη Γαλλιδοῦλα Β.Β. καὶ τὴ μίνι φοῦστα, τὸν χαρούμενο καὶ κινητικὸ Πρίσλευ, καὶ τούς «μαλλιάδες» ρομαντικοὺς ἀκόμα Μπῆτλς, καταστρέφοντας καὶ ξηλώνοντας ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπὸ τὸ προπολεμικό, πολεμικὸ καὶ μεταπολεμικὸ ὕφος καὶ ἦθος! Ἐπεκράτησε ἡ πιὸ χυδαία πορτοφόλα ἀγράμματων, ἄξεστων κι ἀνενδοίαστων ἐργολάβων καὶ παμπόνηρων σαλταδόρων-λοβιτουρατζήδων. Ἀσφάλιζαν παραγκοῦλες κ’ ἔβαζαν φωτιές -νὰ εἰσπράξουν τὶς ἀποζημειώσεις! Ἄλλο ποὺ δὲν ἤθελαν οἱ ἀσφαλιστικὲς γιὰ διαφήμιση ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ τοὺς ἔχουν στὸ χέρι! Γκρέμισαν νεοκλασσικὰ καὶ πύργωσαν τσιμεντένιες μυρμηγκοφωλιὲς ἀγράμματοι κι ἄξεστοι «νεόπλουτοι» γιὰ τὰ πιάτα ποὺ ἔσπαζαν καὶ τὰ λουλούδια ποὺ σκόρπιζαν στά «πολιτιστικὰ κέντρα». Πονηροὶ ἐπαρχιῶτες «ξύπνησαν», τρύπωσαν στά «διαμερίσματα», ποὺ τοὺς φάνταξαν δώματα παλατιῶν καὶ διέφθειραν τὰ παιδιά τους μ’ ἄκριτα κι ἄπρεπα γενναῖα δοσίματα. Κι ὅταν τέλος κατάφεραν ἵππους νὰ μὴ ἐπιβαίνουσι, ἀμη τὴν ἐξουσίαν καὶ τοῦ λαοῦ τὸν τράχηλον, ὅταν μάχονταν πλέον οἱ «ἥρωες» εἰς τὰ κάλβεια ἢ καρυωτάκεια ντάνσιγκ: τὰ κλαμπάκια καὶ μπαράκια τοῦ τέλους τῆς δεκαετίας τοῦ ’60, τότε ἐπέβαλαν ἤ «ἀνέχθηκαν» τὴν διευκολυντική τους «ἀναίμακτη» ὀπερέττα-δικτατορία (δὲν ἦταν ἀναγκαῖο κανένα αἷμα γιὰ τοὺς ἤδη νεογιάνκηδες χορευτὲς τοῦ γιάνκα, τοῦ σέικ, τοῦ χάλι-γκάλι καὶ τῆς μπόσα-νόβα)! Καὶ παρὰ ποὺ τώρα  π ό λ ε μ ο ς  ξανὰ ξεκινᾶ μὲ τὴν Τουρκία, τὰ πράγματα «ἐλέγχονται» πιὰ καὶ δὲν συμφέρουν τέτοια ἔξοδα, μιὰ καὶ τριάντα πέντε ἐναλλακτικὲς λύσεις εἶχε ὁ σερίφης γιὰ τὴν Κύπρο πούναι μακρυὰ καὶ ποῦ νὰ πᾶμε τώρα, δὲν καθόμαστε στ’ ἀβγά μας, νά «φύγουμε» ἀπ’ τὸ ΝΑΤΟ καί, μια κι ἀνήκουμε στὴ Δύση, νὰ μποῦμε στὴν Εὐρώπη, πούναι τὸ ἴδιο τάχα συνδικᾶτο; Πρόλαβε νὰ δῇ καὶ τὸν ΚαραμανλοΜάγνο ἐπιστρέφοντα ἐνδόξως νὰ καθαρίζῃ μόνος του, στὸ πῖ καὶ φῖ πολιτεύματα, συντάγματα, ἐκλογές, θεμελιώνοντας (τοῦ ἔργουν του): μιά, λίγο-πολύ, «ὁμαλή» μεταπολίτευση.

Τὰ ὑπόλοιπα δὲν τὰ πρόλαβε. Πέθανε ἤρεμα καὶ εἰρηνικά, στὶς 30 Μαΐου 1976, παραδιδόμενος στὴν ὁριστικὴ κι ἀνεπίστροφη δύση του…

  Ὁ θρασύτατα κακομαθημένος γηραιὸς γκολφαδόρος, κατήργησε «ὑπερήφανος» κιόλας γιὰ τό «ἐπίτευγμά» του, τὰ ὅποια Ἀρχαῖα, δηλαδὴ τὰ τελευταῖα ἐρείσματα τῆς γλώσσας, ὥστε ἄνετα, ἐν συνεχείᾳ «εἰσήχθη», δηλαδὴ σκαιώτατα καὶ δικτατορικώτατα  ἐ π ε β λ ή θ η  τὸ μονοτονικό, κατασταθέν «ἐπίσημο» καὶ ὑποχρεωτικὸ στὰ δημόσια ἔγγραφα καὶ στὴν ἐκπαίδευση, ὥστε νὰ μή «κουράζωνται», δηλαδὴ νὰ μὴ  π α ι δ ε ύ ω ν τ α ι  διόλου οἱ φέροντες στὸ μέτωπον τὸ ἄστρον τῆς δωρεᾶς νέοι, κατὰ τὸ δόγμα τοῦ τεθνεῶτος, πάλαι ποτὲ πολιτικοῦ καιροσκόπου.

  Κ’ ἔμειναν ἔτσι τὰ παιδιὰ  μ ό ν α  μὲ τὸ χλίχλισμα τῆς μαμᾶς τους καὶ τὸ κανακαριλίκι τοῦ μπαμπᾶ τους, κι ἀντὶ τοῦ ἄστρου τῆς δωρεᾶς μὲ τά «δωρεάν» «βιβλία» μιᾶς διαρκῶς ἀθλιέστερης παιδείας, ποὺ ἔσκιζαν πλήττοντας καὶ μπουγιελώνονταν κάθε Ἰούνιο! Ἀντίστοιχα κ’ οἱ καθηγητές, μὴ ἀντιμετωπίζοντας πλέον ἀπ’ τὰ θρανία καμμία ἐρώτηση, σύντομα ἀντελήφθησαν ὅτι δὲν χρειάζεται κόπος κανείς ἢ προετοιμασία διδαχῆς οἱουδήποτε θέματος καὶ τόρριξαν στὸ συνδικαλισμὸ καὶ στὶς μεταθέσεις τους!

  Ἐκεῖ πάτησε ἡ λαίλαπα τοῦ ψευδεπίγραφου, ἰδιότυπου «σοσιαλισμοῦ» τῆς ἀμάκας καὶ τῆς μίζας, ποὺ ἐπῆλθε τὴ δεκαετία ’80. Ἔπρεπε ν’ ἀντιμετωπισθῇ τὸ ἐπὶ τριάντα χρόνια κράτος τῆς μετεμφυλιακῆς Δεξιᾶς. Ὄντως. Ἀλλὰ πονάει δόντι κόψει κεφάλι! Ἔτσι ξηλώθηκε ἐν μιᾷ νυκτὶ πάσα ἱεραρχία στὸ δημόσιο καὶ ἰδιωτικὸ βίο καὶ θεσμοθετήθηκε ἐπίσημα ἡ δωροληψία ἀνοίγοντας τὴ λεωφόρο γιὰ τὶς ἐξωχώριες τῶν δισεκατομμυρίων…

  Ἔγινε ἀπόπειρα ἐπαναφορᾶς. Ἀλλὰ τὸ δανεικὸ χρῆμα ἔρρεε καὶ τίποτα δὲν μποροῦσε νὰ συγκρατήσῃ τοὺς κακομαθημένους…

  Ὥσπου διεπιστώθη, ὅτι ἡ, ὅποια, ὅποιου, ἐξουσία κινδυνεύει μιὰ καὶ λεφτὰ δὲν ὑπάρχουν!.. Σήκωσε τοὺς ὤμους σκεπτικὴ ἡ Εὐρώπη καὶ τὸ ἀμερικανικὸ Ταμεῖο μᾶς διαβεβαίωσε πὼς εἴμαστε βαθειὰ βουτηγμένοι στὰ σκ.. διὰ στόματος-βόθρου, τοῦ ἀμέσως μετὰ συλληφθέντος νὰ κλέπτῃ γουμαράγκαθα σαβουροκαμαριέρη!..

  Ἐπεκράτησε πλήρης κι ἀπόλυτος πανικὸς διαρκείας μέχρι τῆς σήμερον! Κι ἀντὶ τῆς ψύχραιμης ταχείας-ἄμεσης ἀνάσχεσης τῆς συνόλης κραιπάλης διηρπάγη ὁ ἱδρῶτας καὶ φτωχοποιήθηκαν πλούσιοι καὶ πτωχοί, ἐνῷ φούντωσε κ’ ἐνισχύθηκε ἡ πάσης φύσεως κλοπή, ἀπάτη, ἐξόφθαλμη θρασύτητα τῶν πάντων.

  Ὑπέρτατος νόμος εἶναι ἡ σωτηρία τῆς πατρίδας, διεκήρυσσε ἡ τελευταία δικτατορία, θέλοντας νὰ καλύψῃ τὴν ἐξουσιαστική της αὐθαιρεσία τῆς κατάληψης τῆς Ἀρχῆς. Αὐτὸ ἐφαρμόζουν ὅλοι οἱ πρωθυπουργοὶ κι ὑπουργοί, ἀπὸ τὸ 2009 μέχρι σήμερα. Αὐτὸ συνακολουθοῦν οἱ βουλευτές. Ὁ ἄλλοτε Εἰσαγγελέας καὶ ἐ κ λ ε γ μ έ ν ο ς Πρόεδρος τῆς Ἕνωσης Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων, ἐπικεφαλῆς Ὑπουργὸς τῆς Ἀνεξάρτητης Δικαιοσύνης, αὐτὸ ἀπετόλμησε ἀπ’ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς: Τὸ Κράτος σέβεται τὶς ἀποφάσεις τῆς Δικαιοσύνης ἀλλὰ δὲν ἔχει χρήματα αὐτὴ τὴ στιγμή!.. Λές κ’  ἔ χ ε ι  χρήματα ὁ καθημερινὰ καταληστευόμενος πολίτης!.. Ἢ τὸ κράτος δύναται νὰ ἔχῃ οἰκονομικὴ ἀδυναμία. Οἱ πολῖτες ποτέ!.. Ἐντρέπεται, τουλάχιστον, κανείς;..

  Καὶ τώρα ἐμπλακήκαμε ξανὰ σὲ πολλαπλὲς ἐκλογές, μέχρι τῆς πλήρους κατεξοντώσεως τοῦ πολίτη καὶ τῆς ἐρημώσεως τῆς Χώρας! Κατεξευτελισμένοι καὶ τυχάρπαστοι, ἀνερμάτιστοι καὶ ἀδαεῖς προωθήθηκαν καὶ προωθοῦνται σὲ θέσεις κρίσιμες  ἐ ξ ο υ σ ί α ς.  Ἐνῶ πολιτικοὶ «ἡγέτες» καί «τεχνοκράτες» ἐξτρίβησαν ἀποδεικνυόμενοι ὀλίγιστοι κι ἀπολύτως ἀνίκανοι γιὰ ὅποιο ἔργο ἀνέλαβαν. Κόμματα ἀπέβησαν ἀποκόμματα. Παράφρονες εἰσέβαλαν στὴ Βουλὴ καὶ κατέλαβαν θέσεις, ξεκαπίστρωτοι, ἀνεπίδεκτοι πάσης συμ-φορᾶς, ἐπιμένουν στὸ ἴδιο κουραστικό, βαρετὸ κ’ ἐμφανέστατο προσωπικό τους «βιολί».

  Καὶ σύρεται, ἐπαναλαμβανομένη ἀπ’ ὅλους πρὸς ὅλους, πάλι ἡ ἐρώτηση: Τί ψηφίζουμε;..

  Τί, ἀλήθεια; Καὶ γιατί πρέπει νὰ μᾶς τὸ πῇ, νὰ τὸ ὑποδείξῃ κάποιος  ἄ λ λ ο ς;  Κι ὄχι ἡ βαθύτατη γνώση-βίωση ὅλων τῶν μέχρι σήμερα; Οἱ παλαιότεροι κ’ οἱ συνηλικιῶτες μου γνωρίζουν ἐπακριβῶς τί ἔζησαν καὶ τί ἀκριβῶς τοὺς διηγήθηκαν οἱ δικοί τους γονεῖς. Ἀλλὰ καὶ οἱ νεώτεροι καὶ οἱ νεώτατοι γνωρίζουν κάλλιστα ἀπὸ τὶς ἀτελείωτες «ἐπετειακές» καὶ μή «ἐκπομπές» πάσης φύσεως ραδιοφώνου καὶ τηλεοράσεως, ἀπ’ τὶς ὅποιες «μελέτες» ἢ μπροσοῦρες «ἀνασκόπησης» τῆς οἰκονομικῆς, πολιτικῆς καὶ κοινωνικῆς μας «ἱστορίας», κ’ εἶναι σὲ θέση, ἀπ’ ὅποια σκοπιὰ κι ἂν βλέπουν τὰ πράγματα:  Ν ὰ  β λ έ π ο υ ν  ἐ π α κ ρ ι β ῶ ς  τ ὰ  π ρ ά γ μ α τ α.  Κανείς δὲ γελιέται πλέον.

Σφίγγετ’ ὁ ἕνας πλάι στὸν ἄλλο

καὶ κάπου φτύνει καταγῆς

-ὤ! πόσο βάσανο μεγάλο

τὸ βάσανο εἶναι τῆς ζωῆς!

Ὅσο κι ὁ νοῦς ἂν τυραννιέται

ἄσπρην ἡμέρα δέ θυμιέται!

 

(Ἥλιε καὶ θάλασσα γαλάζα

καὶ βάθος τ’ ἄσωτου οὐρανοῦ·

ὤ! τῆς αὐγῆς κροκάτη γάζα,

γαρούφαλα τοῦ δειλινοῦ,

λάμπετε-σβήνετε μακρυά μας,

χωρὶς νὰ μπῆτε στὴν καρδιά μας!) []

- Φταίει τὸ ζαβὸ τὸ ριζικό μας!

- Φταίει ὁ θεὸς ποῦ μᾶς μισεῖ!

- Φταίει τὸ κεφάλι τὸ κακό μας!

- Φταίει πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα τὸ κρασί!

Ποιός φταίει;.. ποιός φταίει;..

-κανένα στόμα

δὲν τόβρε καὶ δὲν τόπε ἀκόμα.

Ἔτσι, στὴ σκότεινη Ἑλλάδα

γέρνουμε πάντοτε σκυφτοί·

σὰν τὰ σκουλήκια κάθε φτέρνα

ὅπου μᾶς εὕρῃ, μᾶς πατεῖ.

Δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα,

προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θᾶμμα!
Κ. Βάρναλης

  Δὲν ὑπάρχουν πλέον θαύματα! Δὲν ἔχει καμμιά σημασία τί θὰ ψηφίσετε! Δὲν θὰ ληφθῇ διόλου ὑπ’ ὄψιν! Θὰ περικοπῇ, θά «στρογγυλευθῇ», θὰ λατομηθῇ, θὰ πετσοκοπῇ, θὰ ἀλλοιωθῇ, θὰ γίνῃ ἐκεῖνο ποὺ δὲν ψηφίσατε, ποὺ ἀρνηθήκατε, ποὺ ἀποδιώξατε: θὰ γίνῃ ἡ βδελυγμία σας!

  Ψηφίσατε Κοινοβουλευτισμὸ καὶ Δημοκρατία, ὄχι παλινόρθωση κι ἀναπαλαίωση τοῦ ὕφους καὶ τοῦ ἤθους τῆς μετεμφυλιακῆς Δεξιᾶς. Ψηφίσατε ἀλλαγή, ὄχι διάλυση τοῦ κράτους καὶ τῆς κοινωνίας. Ψηφίσατε ἐθνικὴ ἀνεξαρτησία, ὄχι ἀντεθνικὴ συνθηκολόγηση. Ψηφίσατε λαϊκὴ ἐξουσία, ὄχι κρατικὴ διαφθορά. Ψηφίσατε ἐκσυγχρονισμό, ὄχι ἐσω-ἐξωχώρια κραιπάλη. Ψηφίσατε ἐπανίδρυση τοῦ κράτους, ὄχι ἐπέκταση τῆς ἀποχαλίνωσης καὶ λουδοβικικὴ μεγαλαυχία. Ψηφίσατε σοσιαλισμό, ὄχι τρομακτικὴ ἀφέλεια, ἀνεπάρκεια καὶ πτώση. Ψηφίσατε, μ’ ὅλη τὴν ἀγανάκτησή σας, ἐπαναδιαπραγμάτευση, ὄχι συνέχεια τοῦ πανικοῦ, διαρπαγὴ καὶ δήμευση. Ψηφίζετε τώρα ἐλπίδα, τάχα, ποὺ σᾶς πουλᾶνε, ἀλλὰ θὰ γυρίσῃ, ἀλίμονο, ὡς ἡ πλέον ἄμεση καὶ κοφτερή, αἱματητρὴ λεπίδα στὸ λαιμό σας!

  Μόνη, σὰ σημαία ξεχασμένη μὲς στὴ θυελώδη παγκόσμια νύχτα, μένει ἡ πατρίδα, χωρὶς κανένα στοργικὸ καὶ στιβαρό, ἔμπειρο χέρι νὰ τήνε συμμαζέψῃ, κἄνε βρὲ παιδάκι μου / στὴν προσδιωρισμένη ὥρα τῆς δύσης, τῆς δύσης τοῦ ἀποκαρδιωτικὰ Ἀπολίτιστου Κόσμου, ποὺ πλέει ξυλάρμενος.

  Ἐνῶ ἐκρήγνυνται μὲ ἀπροσδιόριστες συνέπειες οἱ πληθυσμιακοὶ γίγαντες τῆς Ἰνδίας καὶ τῆς Κίνας, οἱ ἡγεσίες κ’ οἱ λαοὶ τῆς Δύσης ἀποχαλινώνονται. Ὁ μαῦρος πλανητάρχης χαλβαδιάζει μὲ ξανθὴ Σουηδὴ ἀξιωματοῦχο σὰ λιμασμένο ντόπιο καμάκι τῆς περασμένης πεντηκονταετίας! Τὸ ἀγγλικὸ μειράκιον, ἐνῶ ὁ κόσμος χάνεται, ἀσχολεῖται μόνο μὲ ἀνοησίες καὶ δημοψηφίσματα γιὰ τὴν Εὐρωζώνη! Ἡ Γαλλία μιὰ ζωὴ ψάχνει τὴ γυναίκα, λές καὶ δὲν γνωρίζει ἀκόμα ἀνατομία! Ἡ Ἱσπανία βυθίζεται σὲ σκάνδαλα βασιλικὰ ἐρωτικά, οἰκονομικὰ πολιτικὰ καὶ πριγκιπικά, κ’ ἡ Ἰταλία ἀναμένει ξαναμμένη τί τάχα θὰ κάνουν οἱ ἄλλοι! Ἡ γερμανικὴ ζακέτα μὲ τὶς παρωπίδες καὶ τὴν ἰδεοληψία τῆς δημοσιονομικῆς εὐταξίας τρέχει ἀνεξέλεγκτα μὲ τὸ καροτσάκι τῆς δικῆς της, προσώρας εὐμάρειας, στὸν αὐτοκαταστροφικό της κατήφορο, τὸν γεμᾶτο εὐφορία ἀπὸ τὴν πώληση τενεκέδων, στὴν αὐξανόμενη κίτρινη νομενκλατούρα. Θρησκευτικὸς δολοφονικὸς φασισμὸς ἀνδρώνεται ἀπὸ ἀνερμάτιστους χρηματοδότες.

  Ἡ Δύση ἀνήκει στὴν ἀναπότρεπτη δύση της καὶ δέν γνωρίζω ἂν τὸ προσδόκιμο ζωῆς τῶν σημερινῶν νέων, ἐπαρκεῖ γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς κατεδάφισης (πάνω μας) τοῦ ἠλιθιωδέστερου καπιταλισμοῦ τῶν, μέχρι σήμερα, αἰώνων.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥ ΜΑΣΤΡΑΚΑΣ

Διορθώσεις ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ,  τχ.37, Ιανουάριος 2015