Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Το νόημα των Χριστουγέννων.

Μονή Καρακάλλου.18ος αιώνας.

Κατά τή μαρτυρία το γίου Ιωάννου το Εαγγελιστο δη στήν ρχή το Εαγγελίου του ν ρχ ν Λόγος καί Λόγος ν πρός τόν Θεόν καί Θεός ν Λόγος...Καί Λόγος σάρξ γένετο καί σκήνωσεν ν μν.
[…]
Ο Θεός μας δέν διστάζει, κινούμενος πό τήν πειρία τς γάπης Του, νά λθει ς νθρωπος, νά προσλάβει δηλαδή τήν νθρώπινη φύση, σμα καί ψυχή, χωρίς νά ποστρέφεται τήν ῾ἀνοστιά ατς (. Χρυσόστομος). Δέν θεώρησε τι ταν κάτι ποτιμητικό γιά τή μεγαλοσύνη Του τό γεγονός τοτο. Δέν θεώρησε τι ποβαθμίστηκε. Κι ατό συμβαίνει γιατί Θεός μας - ς πιτραπ προκλητική κφραση – δέν εναι κομπλεξικός. Εμες ο νθρωποι εμαστε κομπλεξικοί, γι ατό καί πιστεύουμε τι δέν ξίζει νά ρίχνουμε τόν αυτό μας καί θά πρέπει νά τόν κρατμε στό ῾ὕψος του. Ο Θεός μας μως εναι τέλειος καί δέν περιμένει ναγνώριση πό κανέναν. ατοσυνειδησία Του εναι πόλυτη καί Ιδιος εναι μόνος κριτής το Εαυτο Του. Η μόνη ναγνώριση πού θέλει Θεός εναι πίστη το νθρώπου σέ Ατόν, διότι πό ατήν ξαρτται σωτηρία του. Ετσι Θεός μας πιλέγει νά λθει ς νθρωπος, λλά καί πάλι μέ τρόπο πού προκαλε τήν νθρώπινη χαλασμένη λογική: νά περικλεισθε μέσα σέ να μικρό κομμάτι κρέας καί ποκάτω ες τήν μωρίαν νός γνώστου καί φώνου νηπίου ( γιος Νικόδημος γιορείτης), καί μάλιστα σέ μία περιοχή πό τίς πιό γνωστες τς γς: σ να χωριό τς Ιουδαίας! Τά χτυπήματα στή λογική το νθρώπου εναι συνεχ καί πανωτά! Δέν φτάνει δηλαδή τό γεγονός τι γίνεται νθρωπος, πράξη δηλαδή ντελς ποτιμητική γι Ατόν, ρχεται καί ς βρέφος καί μάλιστα σημα καί δοξα! Τουλάχιστον, θά σκεφτόταν κάποιος μέ τετράγωνη λογική, ς ρχόταν ς πριγκηπόλουλο. Θεός εναι! Κι μως! Δέν πιλέγει οτε ατό, τό ντελς πλό καί λογικό. Γιατί; Διότι θέλει νά μς σώσει, δηλαδή νά κερδίσει χι τόν θαυμασμό μας, χι τήν ποταγή μας, λλά τήν καρδιά μας. Γιά νά μήν φήσει περιθώριο σέ κανέναν, κόμη καί σ κενον πού θά λεγε τι ρχεται ταξικά, γι ατό καί πιλέγει καί τήν πιό ταπεινή θέση. Μυστήριον ξένον ρ καί παράδοξον, ορανόν τό σπήλαιον, θρόνον χερουβικόν τήν Παρθένον, τήν φάτνην χωρίον, ν νεκλίθη χώρητος, Χριστός Θεός, ν νυμνοντες μεγαλύνωμεν! Ο φέρει τό μυστήριον ρευναν. Πίστει μόν τοτο πάντες δοξάζομεν.
Η στορία τς Θείας Οκονομία, δη πό τήν πρώτη φάση της μέ τήν Παλαιά Διαθήκη, μς χει προσανατολίσει στόν τρόπο ατς τς ταπεινς μφάνισης το Θεο. Ενδεικτικά καί μόνον νά μνημονεύσουμε τό γνωστό καί πάντα συγκινητικό περιστατικό τς παρουσίας το Θεο στόν προφήτη Ηλία. Ο προφήτης διωγμένος καί ξόριστος βρίσκεται μόνος καί πελπισμένος. Κατά τή γνώμη του λοι εχαν λλαξοπιστήσει στόν Ισραήλ. Καί προσφεύγει στόν Θεό, Οποος το πόσχεται τι τήν πομένη τς προσευχς του θά το φανερωθε. Ετοιμάζεται προφήτης καί τήν πομένη πράγματι βγαίνει πό τό σπήλαιό του γιά νά ποδεχθε τόν Δημιουργό του. Τά γεγονότα εναι ντως συγκλονιστικά: βίαιος νεμος ρχίζει καί σαρώνει τά πάντα στό πέρασμά του. ῾῾Ο Θεός!, σκέφτεται προφήτης κι τοιμάζεται νά προσκυνήσει. Αλλά φωνή το Θεο μέσα του εναι σαφής: δέν εναι Θεός στόν δυνατό καί βίαιο νεμο! Υστερα μέγας σεισμός συγκλονίζει τόν τόπο πού βρίσκεται προφήτης. Καί στή σκέψη του πάλι τι λθε Θεός παίρνει τήν πάντηση: δέν εναι στόν σεισμό Θεός! Επειτα δυνατή φλόγα ρχίζει καί καίει τόν λο χρο. Αλλά γι κόμη μία φορά κούει προφήτης: δέν εναι στή φλόγα Θεός. Καί τέλος, να πλό καί δροσερό εράκι ρχίζει νά φυσάει, μία αρα πού νιωθε προφήτης τι τόν ναζωογονε καί τόν παρηγορε. Κι κούει πιά τή φωνή: δ εναι Θεός! Στό περιστατικό μαθαίνει προφήτης τόν τρόπο μφάνισης το Θεο. Οσο κόσμος ατός βρίσκεται στήν κατάσταση πού εναι, σο κόμη δέν ρχεται γενική κρίση τν νθρώπων καί το κόσμου, Θεός μας θά πιλέγει τήν παλή παρουσία, τήν ταπεινή μφάνεια, ατό πού κατεξοχήν εδαμε μέ τήν Ενανθρώπή Του ν Βηθλεέμ τς Ιουδαίας.


ΠΗΓΗ: ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ παπα Γιώργης Δορμπαράκης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου