Πολυτέλεια... Ηλίας Μπαζίνας

Γιώργος Μανουσάκης

Κάτι για το καλοκαιράκι που μας αφήνει σιγά-σιγά.

Πότε σκουλήκι της λάσπης… (ελληνικό καλοκαίρι)

Το ελληνικό καλοκαίρι,  αντιπροσωπεύει τον ανώτατο, ποιοτικά και ποσοτικά, βαθμό ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ, που μπορεί να αξιωθή να γευθή ένας θνητός πάνω σε τούτη τη γη

 Όχι, ΦΥΣΙΚΑ και ΔΕΝ εννοώ την πολυτέλεια, που προσφέρουν τα σκάφη αναψυχής και τα ακριβά ξενοδοχεία. Χωρίς ΚΑΘΟΛΟΥ να την απορρίπτω. Έχει τη θέση της και αυτή η πολυτέλεια και μακάρι να την χαίρεται όποιος την έχει. Σε τούτο τον τόπο, όμως, τα μεγάλα και τα σπουδαία είναι ΑΛΛΑ. Είναι αυτά, που χάρισαν απλόχερα οι θεοί στο βροτό άνθρωπο, που κάποια αγαθή μοίρα τον έσπειρε σε τούτο τον τόπο. Είναι το ρίγος της πληρότητας, που κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη ΖΩΗ και στην απλή ΥΠΑΡΞΗ. Εμάς μας χαρίσθηκε το δώρο της ζωής, μας αποκαλύφθηκε η αθανασία του ήλιου και της θάλασσας, μας μίλησαν στη γλώσσα της ψυχής, στη γλώσσα της Ελλάδας, εκατομμύρια πνεύματα, που σεργιανάνε πάνω στις ράχες των δελφινιών του Ιονίου και ανασαίνουν μέσα στη δροσιά των μελτεμιών του Αιγαίου και ψήνονται στην κάψα των γαρμπήδων του Λιβυκού μέχρι να ανέβουν, θυμιατό ατίμητο και πανάρχαιο, στα ουράνια. Και κοντά σε εμάς απολαμβάνουν και οι ξένοι, όσοι έχουν γεννηθή με την ποιότητα να μπορούν να μυηθούν. Και μας μακαρίζουν για τα δώρα, που αξιωθήκαμε και για το καλοκαίρι μας, που είναι η ποίηση της ύπαρξης μας και αυτό, που κάνει το δικό μας τρόπο ζωής τόσο πολύ διαφορετικό από άλλων λαών. Χάρη στις ευλογίες, που αξιώθηκε η Ελλάδα, γλυτώσαμε κι εμείς σαν λαός από την πικρή γεύση της ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ, που είναι η μοίρα άλλων, λιγώτερο τυχερών λαών. Γνώρισα Έλληνες πολύ φτωχούς, ιδίως εκείνα τα πικρά χρόνια μετά την Κατοχή και τον Εμφύλιο. Εξαθλιωμένους «παρίες» Έλληνες, όμως, δεν γνώρισα. Ακόμα και ο πιο φτωχός είχε περιουσία του τον ήλιο και τον αέρα της Ελλάδας, το μοναδικό αυτό φως, που όλα τα ξεπλένει, τα απολυμαίνει, τα εξαγνίζει. Έβγαζε ο πένητας την καρέκλα του στο πεζοδρόμιο της γειτονιάς του και ένα μερίδιο από τα δώρα, που συνεπάγεται το να είσαι Ελληνας, ήταν δικό του. Φτωχός άνθρωπος, ναι. Σκουλήκι της λάσπης, ποτέ!
Ειδικά το καλοκαίρι, για το μέσο Έλληνα, εδώ και πολλά χρόνια είναι μια βαθειά ανάγκη και ένα απαραβίαστο προνόμιο. Από τις πιο μεγάλες κατάρες είναι να μην κάνης καλοκαίρι, να μη γευθής για μια ολόκληρη χρονιά αυτή την καταπληκτική πολυτέλεια, που όπως έλεγα παραπάνω δεν έχει άμεση σχέση με το πολύ χρήμα. Γιατί από τη στιγμή, που κάνεις ό,τι κάνουν όλοι, από τη στιγμή, που αράζεις δίπλα στη θάλασσα και ξεροψήνεσαι και μετά σβήνεις την κάψα σου στο κύμα ή ξεδιψάς με ένα ταπεινό αναψυκτικό και μετά αράζεις το μεσημέρι σου με ένα βιβλίο να περάση η ζέστη της μέρας για να βγης το βραδάκι για καφέδες, ουζάκια και κάνα θερινό σινεμαδάκι ή τίποτα μπύρες με καλαμαράκια και μετά καμπόσο χαζοξενύχτι στο παγωτατζήδικο, ΜΕΤΕΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ. Και απολαμβάνεις μια ΠΟΙΟΤΗΤΑ ζωής, που όλα τα κότερα του κόσμου δεν μπορούν να της προσθέσουν παραπάνω από ένα μονοψήφιο ποσοστό απόλαυσης.

Ηλίας Μπαζίνας
«Φίλαθλος», 11-7-1997

Το κουτί της Πανδώρας... Ν. Εγγονόπουλος

Franco Matticchio

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ 

Η Ιστορία!
τι αβασάνιστες πληροφορίες συνεκράτησε
τι λανθασμένες φήμες μας μετέδωσε!
Πόσα χουνέρια και τι πλεκτάνες!
Α! η Κλειώ! Με βέβαιο
πώς εσημείωνε  ό,τι κι αν άκουγε:
φαίνεται πως πολύ λίγο θα την σκότιζε
ν’ αντιληφθή
τι είτανε αλήθεια
και τι δεν είταν!
Μια ολόκληρη ζωή σπουδής και προσοχής και έρευνας
μας επιτρέπει σήμερα
ν’ αποκαλύψουμε – να πούμε –
πως όλα τα περί Πανδώρας
και του κουτιού της
είναι ανάξια λόγου παραμύθια…
Ούτε η Πανδώρα ούτε οι θεοί
βάλανε τίποτα στο κουτί
κι ούτε με τα’ άνοιγμα φύγαν τα δώρα
(που δεν υπήρχαν).
Προσποιήσεις ψευτιές (φτηνές ψευτιές)
ανέντιμες υποσχέσεις και προσδοκίες
μας κάναν να
πιστέψουμε
πως κάτι έκλεινε μέσα το
κουτί
που είχε η Πανδώρα!
Κι αν υπήρξαμε μωρόπιστοι
άνθρωποι και κουτοί
(πρώτος εγώ)
πάντως είμαι σε θέση σήμερα
να βεβαιώσω
πως και κουτί
(ν’ ανήκει στην Πανδώρα)
ακόμη δεν υπήρχε!

Νίκος Εγγονόπουλος, Στην Κοιλάδα Με Τους Ροδώνες

Ηδονή... Ελένη Μαυρογονάτου

Τζένη Μπότση & Στράτος Τζορτζογλου, Το σημάδι του έρωτα.

Ηδονή

Να σπαρταράς

και να μην ξέρεις

αν τούτη η ηδονή

είναι του έρωτα

ή του θανάτου.

Ελένη Μαυρογονάτου, Φυσάει απόψε περασμένους έρωτες, εκδ. Άνεμος

Αρπάζω την ευκαιρία...

. ΜΙΑ ΛΗΣΤΕΙΑ, ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ . . . 

Kατά την διάρκεια μιας ένοπλης ληστείας στην πόλη Γουάνγκτσου στην Κίνα, ο ληστής φώναξε στους πελάτες “ΜΗ ΚΙΝΗΘΕΙΤΕ! ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ! Η ΖΩΗ ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΣΑΣ ΟΜΩΣ! “

Όλοι ξάπλωσαν κάτω ήσυχα. Αυτή η μεθοδος,ονομαζεται “Mind Changing Concept“, ελληνιστί σημαίνει ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΣΚΕΨΗΣ.

Τότε, μια πελάτισσα στήθηκε κάπως προκλητικά σε ένα τραπέζι, περιμένοντας ίσως κάτι διαφορετικό από τους ληστές να της κάνουν. Ο ένας ληστής λοιπόν, της λέει. “Σοβαρέψου κυρία μου, πρόκειται να σας ληστέψω, όχι να σας βιάσω! “
Αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται “Being Professional“ ελληνιστί επαγγελματισμός, δηλαδή να εστιάζεις την προσοχή σου σε αυτό που έχεις εκπαιδευτεί.

Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι με τα εκατομμύρια που έκλεψαν ο  μικρός αδελφός, με πτυχίο μάστερ παρακαλώ, λέει στο μεγάλο αδελφό, απόφοιτο δημοτικού. “ΕΛΑ ΝΑ ΜΕΤΡΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΡΠΑΞΑΜΕ! “

Ο μεγάλος αδελφός, του Δημοτικού, του λέει. “Είσαι βλάκας! Είναι πολλά τα χρήματα και θα κάνουμε ώρες να τα μετρήσουμε! Το βράδυ στις ειδήσεις, που θα ανακοινώσουν τη ληστεία, θα πουν και το ακριβές πόσον που κλάπηκε! “

Αυτή η συμπεριφορά ονομάζεται “Experience.”ΕΜΠΕΙΡΙΑ. Είναι σαφέστατα χρησιμότερη στις μέρες μας από τα πτυχία μάστερ.
Όμως στην τράπεζα, μετά την ληστεία, ο ταμίας φωνάζει στον διευθυντή να καλέσει την αστυνομία.
Ο διευθυντής του λέει. “Μην τηλεφωνήσεις ακόμα! Ευκαιρία είναι, κοντά στα 20 εκατομμύρια που μας έκλεψαν, να πάρουμε  αλλά 10 εμείς και κοντά στα 70 που έχουμε καταχραστεί, να πούμε ότι μας έκλεψαν 100! “

Αυτή η μέθοδος ονομάζεται “Swim with the tide.“Ελληνιστί, χρησιμοποιούμε μια δυσάρεστη κατάσταση προς όφελος μας.
Ο ταμίας λέει “Μακάρι να ‘χουμε μια ληστεία κάθε μηνά! “

Αυτό λέγεται “Killing Boredom.” Ελληνιστι, σημαίνει ότι η προσωπική ευτυχία, είναι πιο σημαντική από τη δουλεία σου.
Το βράδυ, στις ειδήσεις, ανακοινώθηκε ότι εκλάπη το πόσον των 100 εκατομμυρίων. Οι καημένοι οι ληστές, μετρούσαν και ξαναμετρούσαν, αλλά το ποσόν που είχαν στα χέρια τους ήταν 20 εκατομμύρια..

Θυμωμένος λοιπόν ο ένας ληστής λεει “ΡΙΣΚΑΡΑΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ 20 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ,ΕΝΩ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΤΗΜΑ ΕΝΟΣ ΚΟΥΜΠΙΟΥ ΠΗΡΕ 80 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!! ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΕΡΔΕΣ ΚΑΙ ΑΚΙΝΔΥΝΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΠΑΡΑ ΛΗΣΤΗΣ !!! “

Αυτό λέγεται “Knowledge is worth as much as gold!” Ελληνιστί, η γνώση αξίζει όσο ο χρυσός!

Ο διευθυντής της τράπεζας ήταν πολύ χαρούμενος, που κάλυψε τις κλοπές του, εξαιτίας της ληστείας. Αυτό λέγεται “Seizing the opportunity.” Daring to take risks!” Ελληνιστί, σημαίνει, ΑΡΠΑΖΩ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ,ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΟ ΡΙΣΚΟ

Η κάλπικη λίρα...

Είδηση

Δημιουργία «πατριωτικής τάσης»,στο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία προέρχεται από «σοσιαλιστές και Πασοκογενείς συριζαίους». ανακοίνωσαν σε συνέντευξη τύπου την Τρίτη οι Πάνος Κουρουμπλής, Αλέξης Μητρόπουλος, Δημήτρης Τσουκαλάς, Γιάννης Μιχελογιαννάκης και Αντώνης Κοτσακάς.ΤΟ ΒΗΜΑ 27/8/13

 Σχόλιον

Νόσημα γαρ αίσχιστον είναι συνθέτους λόγους   Αισχύλος

μετ . «Δεν είναι άλλη αισχρότερη αρρώστια από τα πλαστά λόγια» 

Ας κοιτάξουμε το φως... Henrik Ibsen

Charlie Chaplin

Νόμιζα πως αυτοί οι άνθρωποι θέλουν το καλό μας.

Αλλά αυτοί είναι αληθινοί δικτάτορες.

Μόνο η εξουσία τους ενδιαφέρει και τίποτα άλλο,

ακόμα και να χρειαστεί να δηλητηριάσουν ολόκληρη την πόλη,

ακόμα κι αν χρειαστεί να απολύσουν όλο τον κόσμο. 

Αν θέλουμε να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση

και να κοιτάμε τη βόλεψη μας καλά να πάθουμε.

Αλλά αν θέλουμε να αντισταθούμε

ας βγούμε στα χαρακώματα γιατί η αλήθεια έρχεται.

Σε λίγο θα γυρίζει στο δρόμο σα λιοντάρι.

Ένα μόνο θα σας πω και θέλω να το θυμάστε όλοι σας.

Ας κοιτάξουμε το φως,

ας κοιτάξουμε το μέλλον

κι έτσι δε θα επιτρέψουμε να μας διαλύσουν

Henrik Johan Ibsen, Εχθρός του Λαού, 1882

Φόροι και στις κότες... Κοσμάς ο Αιτωλός

Θα σας βάλουν μεγάλους φόρους, ακόμη και στις κότες και στα παράθυρα, αλλά δε θα προλάβουν να τους πάρουν! Το Κεφάλαιο θα αποσυρθεί και θα πέσει μεγάλη πείνα!

Κοσμάς ο Αιτωλός, Προφητείες, Κείμ.29, στ. 30-32 (1773 μ.Χ.)

Οι άνθρωποι λησμόνησαν...Τ. Eliot

Albert Watson

…Και οι άνθρωποι λησμόνησαν

όλους τους θεούς

εκτός από

τοκογλυφία, λαγνεία, εξουσία

Tomas Eliot

Σα δε μας αρέσει ο λαός…Berthold Brecht

Σα δε μας αρέσει ο λαός…

Δε θα ‘ταν τότε πιο απλό

η κυβέρνηση να διαλύσει το λαό

και να εκλέξει έναν άλλον;

Berthold Brecht

Η Μοίρα το σπαθί της ώσπου φέρνει... Αισχύλος

William-Adolphe Bouguereau

Χορός: Όμως γερά μέσα στη γη στεριώνει

τα΄αμόνι της η Δίκη και κει πάνω

χαλκεύει κι ακονίζει από τα πριν

η Μοίρα το σπαθί της ώσπου φέρνει,

σαν έρθει η ώρα, η ξακουσμένη

Βαθύγνωμη Ερινύα το παλικάρι,

που θα ξεπλύνει εκδικητής

το μίασμα των παλιών αιμάτων

Αισχύλος, ΧΟΗΦΟΡΟΙ 

Άγιος Φανούριος

Ο Άγιος Φανούριος είναι αναμφίβολα μια άγια, σημαντική νεανική μορφή, που ξεχωρίζει με τον δικό του τρόπο ανάμεσα στους άλλους Αγίους της χριστιανοσύνης, γιατί δεν τιμάται απλώς σε μια μόνον ημερομηνία, αλλά η πίστη των χριστιανών κάνει συχνά τη γνωστή φανουρόπιτα.

Ο Άγιος Φανούριος έζησε στα Ρωμαϊκά χρόνια. Τα 12 μαρτύρια που υπόφερε ο Άγιος, αποτελούν για μας ένα δυνατό κίνητρο για αντοχή και προσκόλληση στις ηθικές αξίες του χριστιανισμού, για να βγούμε νικητές από ένα αδιάκοπο αγώνα, ενάντια στην απιστία και αδικία της εποχής μας. Ο Άγιος μας δίδαξε με την πραγματική θυσία του, πως εμείς τώρα δεν παλεύουμε βέβαια με στρατοκράτες Ρωμαίους και απαίσιους Αγαρηνούς, αλλά έχομε ν’ αντιμετωπίσουμε τις πιο έντεχνα στημένες παγίδες του υλισμού και αθεϊσμού, που προσπαθούν μαζικά να σαρώσουν τις τάξεις των χριστιανών.

Ο Άγιος Φανούριος ακόμα μας δίδαξε, πως το στεφάνι της ενάρετης ζωής δεν κερδίζεται εύκολα, αλλά μόνον με συνεχείς δοκιμασίες, με θάρρος, υπομονή και αντοχή. Επομένως σαν αληθινοί αγωνιστές της πίστεως ας μιμηθούμε την υποδειγματική και άμεμπτη ζωή του Αγίου, για να καταξιωθούμε κάποτε κι εμείς να τιμήσουμε το χριστιανικό όνομα που φέρουμε, όπως κι αυτός επάξια το τίμησε.

Ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν...Κωστής Παλαμάς

Θεόφιλος

Παιδί, το περιβόλι που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλωρή του και πλάτυνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας -
κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ' όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.

Κι αν είναι
κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δένδρα
για τίποτ' άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα,
ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόψ' το,
και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π' όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να 'ρθει,
κι όλο συντρίμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια ιδέα να σ' το πει, μια ιδέα να σ' το προστάξει,
κορόνα ιδέα, ιδέα σπαθί που θα είν' απάνου απ' όλα. 

Κωστής Παλαμάς

Simple tastes... Oscar Wilde

Erich Von Gotha

I'm a man of simple tastes.

I'm always satisfied with the best.

Oscar Wilde

Μέρες λιτές... Χρήστος Τουμανίδης

Μέρες λιτές – ανήσυχες
και το πουλί φωνάζει.
Ξέστρωτο το τραπέζι.

Μακρυά από τις βιτρίνες
με άδειες τσέπες – μη βλέποντας περνούσες.
Δάγκωνες τη γροθιά. «Πόσο ακόμα;»

Μια προκήρυξη σου πήρε τη φωνή.
Διασκέψεις, συνδιασκέψεις – τα ημίμετρα.
Γράφαν οι εφημερίδες
Κι άλλες φωνές από τους τοίχους:
«Ποια λιτότητα;»

Από ψηλά κοιτούν, αυτοί που τρων.

Χρήστος Τουμανίδης

Δεν ξέρουν αλλιώς... Ηλ. Μπαζίνας.

Ν. Γύζης, σκλαβοπάζαρο

«Αι πυντζάμαι δια τσι ασθενείς πλέον χρεούσθαι».

«Το σύστημα υγείας ασχολείται με λέξεις και σφραγίδες, σου στέλνουν τραπεζίτες που συστήνονται ως κοινωνικοί λειτουργοί για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα παραλείψεις να πληρώσεις νοσηλευτικά κρεβάτια με μανιβέλα, που τρίζουν, και ενοικιαστές καρεκλών και πυτζαμών κοινωνικού στρώματος».

«Κύριοι επί των επάλξεων. Θα έρθει η ώρα που θα φερθούν και σε εσάς σαν ζώα, διότι απλά δεν ξέρουν αλλιώς».

Ηλίας Μπαζίνας

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΤΡΟ-ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

"Ο άγιος Κοσμάς ο αιτωλός, ο νεώτερος αυτός πατέρας και δάσκαλος της Εκκλησίας, γεννήθηκε το 1714 στο Μέγα Δέντρο της Αιτωλίας και μαρτύρησε από τους Τούρκους το 1779 στο Κολικόντασι της Αλβανίας, οι οποίοι τον κρέμασαν σ᾽ ένα δέντρο, και πέταξαν το λείψανό του στον παρακείμενο Άψο ποταμό. Όπου πήγαινε, έμπηγε ένα ξύλινο σταυρό και ανέβαινε πάνω σ᾽ ένα σκαμνάκι – σύμβολο του θανάτου του, καθώς έλεγε, - και από εκεί κήρυσσε, πρωί και βράδυ, στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν ήταν μόνον Έλληνες, αλλά και Τούρκοι και άλλοι πολλοί. Το κήρυγμά του στην πραγματικότητα ήταν μία εξήγηση του συμβόλου της Πίστεως, του γνωστού Πιστεύω, κι αυτό σημαίνει ότι αναφερόταν στη Δημιουργία του κόσμου, των αγγέλων και του ανθρώπου, στην πτώση στην αμαρτία και τις συνέπειές της, αλλά και στην επανένταξη του ανθρώπου δια του ερχομού του Ιησού Χριστού στον Θεό, τη ζωή, τη διδασκαλία και τα θαύματα Εκείνου, το Πάθος και την Ανάστασή Του, αλλά και την Ανάληψή Του, την εις ουρανούς άνοδό Του, την Πεντηκοστή και τη δημουργία της Εκκλησίας, όπως και τη Δευτέρα Παρουσία Του. Μέσα στο πλαίσιο του φωτισμού  των υπόδουλων, ήταν και η ίδρυση πολλών σχολείων, των απλών και των μεγαλυτέρων, έργο που έχει επαινεθεί πολλαπλώς και στη σημερινή εποχή, γι᾽ αυτό και φωτιστής του Γένους μεταξύ των άλλων χαρακτηρίστηκε. Το τέλος του υπήρξε, όπως είπαμε, μαρτυρικό, και η μνήμη του, από το 1961, οπότε και εντάχτηκε επισήμως στις δέλτους των αγίων, τιμάται στις 24 Αυγούστου".

   Η περίπτωση του αγίου Κοσμά δεν είναι τυχαία. Καταρχάς, προβληματίζει από τη ζωή του η απόφασή του να εγκαταλείψει το μοναστήρι του στο Άγιον Όρος, για να κάνει περιοδείες. Ας ακούσουμε τον ίδιο να μας λέει: «Σιμά εις τα άλλα ηύρηκα και τούτον τον λόγον, οπού λέγει ο Χριστός μας, πως δεν πρέπει κανένας χριστιανός, άνδρας ή γυναίκα, να φροντίζη δια του λόγου του μόνον πώς να σωθεί, αλλά να φροντίζη και δια τους αδελφούς του. Και όποιος φροντίζει μόνον δια του λόγου του και δεν φροντίζει και δια τους αδελφούς του εκεινος θα κολαστή. Ακούοντας και εγώ, αδελφοί μου, ετούτον τον γλυκύτατον λόγον, οπού λέγει ο Χριστός μας, να φροντίζωμεν και δια τους αδελφούς μας, με έτρωγε εκείνος ο λόγος μέσα εις την καρδίαν μου τόσους χρόνους ωσαν το σκουλήκι, οπού τρώγει το ξύλον᾽».

Η ιεραποστολή που ανέλαβε, έβλεπε ότι ήταν έξω από τα δεδομένα της ζωής που είχε επιλέξει, και θεωρούσε τον εαυτό του ως ένα χαμένο, χάριν όμως των αδελφών του. «Μα θέλετε ειπεί: Και εσύ καλόγερος είσαι, διατί συναναστρέφεσαι εις τον κόσμον; Και εγώ, αδελφοί μου, κακά το κάμνω, μα, επειδή το γένος μας έπεσε εις αμάθειαν, είπα: Ας χάση ο Χριστός μας εμένα, ένα πρόβατον, και ας κερδίση τα άλλα. Ίσως η ευσπλαγχνία του Θεού και η ευχή σας σώση και εμένα᾽».

 Για τον άγιο Κοσμά μπορεί κανείς να μιλά με τις ώρες. Προκαλεί μεγάλη χαρά και συγκίνηση το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες προβλήθηκε ιδιαιτέρως η φοβερά μεγάλη προσωπικότητά του, το έργο του, οι διδαχές του. Κι ας ευχηθούμε, ως μικρό αντίδωρο στη μνήμη του, να εγκύψουμε, έστω και λίγο, στις άγιες διδαχές του. Εκεί θα δούμε τη γνήσια και πάλλουσα από θέρμη και αγάπη Ελληνική ψυχή του, η οποία φώναζε και φωνάζει αδιάκοπα και καθοδηγητικά: Παιδιά μου, Χριστός και ψυχή σάς χρειάζονται. Χριστός και Ελλάδα μάς χρειάζονται.

Από το blog ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ  απόσπασμα

Πόση;.. Kώστας Mόντης

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛΑΣ, παραδόθηκαν προς χρήση στην Πρυτανεία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου χώροι οι οποίοι τελούσαν υπό κατάληψη εδώ και... 30 χρόνια! 

Σχόλιον

Πόση πτώση άραγε μας μένει ως την κορφή;

Kώστας Mόντης,  Στιγμές

Ανεβοκατεβαίνω... Ντ. Σιώτης

Πες μου Κύριε

έχω άλλη επιλογή

απ' το να ανεβοκατεβαίνω

αυτή την κυλιόμενη

αμφίσημη σκάλα

Ντ. Σιώτης, Πες μου Κύριε

Μονόδρομος... Φαίδρος Μπαρλάς

Παύλος Βαλασάκης

[...]  Αἴφνης τό μειδίαμα ἐπάγωσεν εἰς τά χείλη του. Τρόμος κατέλαβε τήν ψυχή του. Ἀποτόμως, ἀντελήφθη πού τόν ἐπήγαιναν. Ἀνεγνώρισε ποία ἦτο ἡ εὐθυτάτη ὁδός, εἰς τήν ὁποίαν διά τῶν σημάτων των τόν ἐξώθησαν… Ἄπελπις ἐπεχείρησε νά κάμῃ στροφήν ἐπί τόπου, νά στραφῇ πρός τήν ἀντίθετον κατεύθυνσιν τῆς ὁδοῦ. Ἀλλά τέσσαρες τροχονόμοι πελώριοι, μέ τά κράνη των ἀπαστράπτοντα εἰς τό κατακόρυφον ἤδη φῶς τῆς λαμπρᾶς μεσημβρίας, μέ τάς ράβδους των τεταμένας, ἀνεδύθησαν εἰς τάς παρυφάς τῆς ὁδοῦ, στεντορείως κραυγάζοντες:

Ἀπαγορεύεται!…Εἶναι μονόδρομος!… Ἡ στροφή ἐπί τόπου ἀπαγορεύεται!…

Ὁ ὁδηγός τά ἐσάστισε. «Συγγνώμην» ἐψέλλισε. «Δέν τό ἔγραφε –δέν τό ἐγνώριζα…»

Ἀνελογίσθη, μέ δέος, ὅτι ὀλίγον ἔλειψε νά ὑποπέσῃ εἰς παράβασιν βαρυτάτην.

Συνελθών, ἐπανέφερε τό αὐτοκίνητόν του εἰς τήν εὐθείαν…

Καί ὤδευσε, πειθηνίως, νομοταγής, εἰς τόν θάνατον!

Φαίδρος Μπαρλάς απόσπασμα από το διήγημα «Οι τροχονόμοι»

Kρίνεται όποιος κρίνει... Χρήστος Γιανναράς

Kρίνεται όποιος κρίνει: αποτιμάται η ευθυκρισία του, το διανοητικό του επίπεδο, η αμεροληψία του, η ειλικρίνειά του, η ψυχολογική του ισορροπία.

Aποτιμάται από ποιον;

Oχι βέβαια από τους επιπόλαιους, τους αναιδείς, τους ναρκισσευόμενους μικρονοϊκούς, τους «κολλημένους» εμπαθείς. Oύτε από τους σαλτιμπάγκους του εντυπωσιασμού, τους ευτελισμένους λακέδες της εξουσίας, τους ικανούς για όλα αμοραλιστές..

Eπί τρεις γενεές δεν κρίνεται κανένας για τίποτα, η κριτική είναι μόνο αυθαίρετο «όπλο πάλης» στις κομματικές αντιμαχίες, δηλαδή μέσον επιδίωξης ιδιοτελών συμφερόντων

Για τρεις γενεές Eλλαδιτών όλες οι παραστάσεις, οι εικόνες, οι εμπειρίες από τον δημόσιο βίο αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο ή υποψία αξιολογικών κρίσεων, αποτιμήσεων της ανθρώπινης ποιότητας.

Yπουργός μπορεί να γίνει οποιαδήποτε μηδαμινότητα«άγνωστη και στον θυρωρό της», οποιοσδήποτε απαίδευτος, ολιγοφρενής, ανίκανος ή διεφθαρμένος που έχει πείσει τον κομματικό αρχηγό για την αφοσίωσή του στις προσταγές του.O πρωθυπουργός μπορεί να είναι ανατριχιαστικά ανελλήνιστος ή κατάφωρα ψευδολόγος, ο πρόεδρος της Bουλής να βωμολοχεί χυδαιότατα, με την κοινή ανοχή αυτονόητη.

Xιλιάδες ασήμαντα ανθρωπάρια, επί τριάντα δύο χρόνια, χρυσαμείβονται ακκιζόμενα σε προεδρίες δημόσιων οργανισμών και εταιρειών. 

Kαι τι νόημα θα είχε ο καταλογισμός παράλειψης καθήκοντος σε αξιωματούχους ενός κράτους που, τρεις δεκαετίες τώρα, έχει αυτονομηθεί από την κοινωνία και υπηρετεί, αποκλειστικά και αυτονόητα, μόνο τα συμφέροντα της κομματοκρατίας;

Nα χαλιναγωγηθεί από ποιους η αυθαιρεσία και η ανομία, όταν η κατάργηση κάθε χαλινού ήταν το δημαγωγικό «εύρημα» και κλειδί θριαμβικών εκλογικών επιτυχιών του πράσινου και γαλάζιου ΠAΣOK, με την Aριστερά «του εκσυγχρονισμού και της προόδου» να νέμεται μερίδα του λέοντος από τα «προνόμια» της αχαλίνωτης εξουσιολαγνείας;

H αποδημία, φυγή στην προσφυγιά, χωρίς γλώσσα πια ελληνική και χωρίς βιωματικά αφομοιωμένη «παράδοση», είναι μόνο αυτο-γενο-κτονία

Toυ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ  απόσπασμα από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 18/8/13