 |
| Δημήτρης Πικιώνης |
Καλοσυνάτη η ζωή, – σαν τη νοικοκυρά ενός περασμένου
καιρού, με τη μπροστοποδιά και το φακιόλι,
στην πόρτα ή στο παράθυρο, για ν’ ανταλλάξει,
με τη γειτόνισσα, μια φιλική κουβέντα
σε δυο δουλειές ανάμεσα. Κι έρχεται ο ξένος,
άξαφνα, σαν ζαλισμένος απ’ τον δρόμο, σαν χαμένος
σε δρόμους που αυτός μόνο γνώρισε, και μέσα
στη σκοτεινή δροσιά του πόρτεγου
τον μπάζει,
ένα ποτήρι κρύο νερό να του προσφέρει.
Κι αυτός, σάμπως να βρήκε, απρόσμενα, τον δρόμο
που αληθινά έπρεπε να πάρει, αμέσως
πολύ περίεργος γίνεται γι’ αυτό και κείνο
το καθημερινό, το ελάχιστο, που το γνωρίζει, εντούτοις,
που έναν καιρό άλλον, έφηβος, το είχε ρωτήσει…[]
Άρης Δικταίος, Τα ποιήματα 1934-1965
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
------------
Κεφαλαίωσον τον λόγον, εν ολίγοις πολλά.
Παλαιά Διαθήκη, Σοφία Σειράχ ΑΒ’ 8
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου