Να υπάρχουν ακόμα... Χρίστος Λάσκαρης

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Παλαιά Πεντέλη, 1963

 

Να υπάρχουν ακόμα οι μουριές,

εκείνες οι μουριές στο σπίτι μας απ' έξω, λέω,

να υπάρχει η μικρή μας γειτονιά,

η Αντωνία που έραβε μπρος στο παράθυρό της,

να τεμπελιάζουνε στους φράχτες τα σκυλιά.

Ή μήπως πέρασε ο δρόμος πάνω απ' όλα αυτά,

κι έμεινε τούτη η μνήμη...

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Τύρφη

-----------

Θυμάμαι όλα

τα δέντρα ένα-ένα

σε κάθε σπίτι.

Μαρία Μαρκαντωνάτου, Σπαρτολούλουδα, εκδ. Παρασκήνιο, Αθ. 2020 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Να νιώθης... Γιώργος Σεφέρης

Michael Kahn 

 

…Να νιώθης τα πανιά του καραβιού σου

φουσκωμένα από τη θύμηση

και την ψυχή σου να γίνεται τίμονι…

Και νάσαι μόνος, σκοτεινός μέσα στη νύχτα

και ακυβέρνητος σαν τ’ άχερο στ’ άλωνι…

Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-----------

Είν’ η ζωή πλατειά και πρέπει πάντα

καινούρια ν’ αντικρύζουμε σελίδα.

Δ. Οικονομίδης, Στον απέραντο κόσμο 1928

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Εμπρός... Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας

Marlon Brando by John Engstead in A Streetcar names Desire (Λεωφορείον ο Πόθος),
dir. Elia Kazan, 1951

 

Νάφτανε στην πηγή που θέλει!

Μ’ αυτή σε κάθε βήμ’ απομακρύνεται

και μοιάζει να τον κοροϊδεύει,

ενώ εκείνος επιμένει

ανώφελα να προχωρεί.

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Ζώνη Ασφαλείας, εκδ. Andy’s, 2004

-----------

Τίποτα δε γίνεται μάταια.

Πάντα κάτι κερδίζεται!

Ζώης Μάναρης 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Ό,τι αγαπώ... Οδυσσέας Ελύτης

Philippe Pache, Santorini, Greece 

 

Φύσα τον πρωτογνώριστο άνεμο,

άπλωσε μια πρασιά στοργής

για να κυλήσει ο ήλιος το κεφάλι του

ν' ανάψει με τα χείλια του τις παπαρούνες![]

…Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα…[]

Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα.

Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.

Οδυσσέας Ελύτης, Ήλιος ο πρώτος

(Ανθολογία Η.& Ρ. Αποστολίδη)

-------------

Ταξίδευα ανοιχτός σε κάθε κατεύθυνση

πλούσιος ως ήμουνα!

Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πεζά, εκδ. Νεφέλη.

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,  Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Τόσον εκφραστικά... Τίλλα Μπαλή

Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, 1946

 

Είναι τ’ αμίλητα, τα σιωπηλά,

κείνα τα θαμπά ενθυμήματα

παρωχημένων χρόνων και εποχών,

τα τόσον εκφραστικά και επώδυνα...

Τίλλα Μπαλή, Ερημική τριλογία

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-----------

Το παλιό

παλιώνει αργά, ανεπαίσθητα..-σταματάει σχεδόν να παλιώνη… 

Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Ρώτησα κάποτε... August Strindberg

Jean Dieuzaide

 

Ρώτησα κάποτε ένα παιδί λοστρόμου

γιατί η θάλασσα είναι αλμυρή,

κι αυτό μ' αποκρίθηκε:

Απ' τα πολλά δάκρυα που χύνουν οι ναυτικοί.

Και γιατί κλαίνε; ρώτησα.

Γιατί πρέπει πάντα να φεύγουνε, μου 'πε.

Γι' αυτό κι απλώνουν τα μαντίλια τους ψηλά

στα κατάρτια για να στεγνώσουν.

Και γιατί κλαίνε οι άνθρωποι όταν έχουν κάποια θλίψη;

Για να πλένονται πότε πότε τα γυαλιά τους

και να βλέπουν πιο καθαρά.

August Strindberg, Το ονειρόδραμα, εκδ. Δωδώνη, μετ. Αλέξης Σολομός

-------------

Μίλησέ μου - αλλά μίλησέ μου για δάκρυα!

Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολισμοί

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Τα πράγματα... Τίτος Πατρίκιος

Elliot Erwitt, Καλαμάτα 1966

 

Τα πράγματα που δεν αντέχαμε

να δούμε ως το τέλος

ήρθε η στιγμή που τ’ αντικρίσαμε.

Δε συντριβήκαμε, όπως το φοβόμαστε,

ούτε και γίναμε σοφότεροι.

Τίτος Πατρίκιος, Η ηδονή των παρατάσεων, εκδ. Διάττων 1992

-----------

Συνέβησαν λοιπόν όλα όσα φοβόμαστε - 

και μπορούν να συμβούν στον καθένα την επόμενη στιγμή…

Γιάννης Συμεώνογλου 

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

Μια βαρκούλα... Άγγελος Σημηριώτης

Στέφανος Μαλικόπουλος, Πόρος 1947.

 

Μια βαρκούλα με τα χέρια μου φτιάνω

και στο πέλαο τ’ απέραντο ξανοίγω.

Άγγελος Σημηριώτης, Επί των ποταμών Βαβυλώνος, 1926 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

------------

Έλα να ταξιδέψουμε μαζι

κ’ έχω καράβι τα τραγούδια μου!

Γιάννης Καμπύσης, περ. Τέχνη 1898 

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Απόψε... Χρυσάνθη Ζιτσαία

Rui Caria

 

Απόψε μύρια θάμματα!..

Σπίτια φτωχά σαν κάστρα

φαντάζουνε στο φως του φεγγαριού!

Και φόρεσεν η θάλασσα

τον ουρανό με τ’ άστρα-

κ’ οι δρόμοι: μια ζωή παραμυθιού!..

Χρυσάνθη Ζιτσαία, Συμφωνίες, 1948

(Ανθ. Η. & Ρ. Αποστολίδη)

------------

Απόψε η γη σου είν’ όμορφη, θε’ μου, όλη πέρα ως πέρα!

Λάμπρος Πορφύρας, Οι μουσικές φωνές, 1934

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Πάνω στην άμμο... Πάρις Τακόπουλος

John Keats by Joseph Severn

 

Ετέθη, εν τέλει,

το ερώτημα!

Το για ποιους γράφουμε,

και ποιοι διαβάζουνε;

Κι ωραία που φύσηξε μι’ απάντηση:

Γι’ αυτούς που δεν διαγράφουμε,

μα μας διαγράφουν.

Πάρις Τακόπουλος, Τα ποιητικά 2010-1950, εκδ. Ποταμός

------------

Διά ποιημάτων φιλοσοφεί.

Ξενοφάνης, Παρμενίδης [Διογένης]

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

ΔΩΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΙΗΣΗ

ΔΩΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ‘’ΤΟΙΧΟΥ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΥ’’

Ψεύτικες ιστορίες... Τάσος Λειβαδίτης

Rhiannon Logsdon

Το καλοκαίρι ο ουρανός διανυκτερεύει

οι μυρουδιές έχουν την παιδική μας ηλικία

μέσα στον ύπνο μας κοιμούνται τα πιο ωραία ταξίδια

κι εγώ δεν έχω άλλο όπλο απ' το να διηγούμαι

ψεύτικες ιστορίες

και να τις πιστεύω.

Τάσος Λειβαδίτης, Βιολέτες για μια εποχή

-----------

Ύπνος μάς έπαιρνε [] ανοιχτομάτης και γλυκός,

σαν εσώπαιναν τα βαθιά

[] μεγάλα παραμύθια… 

Άγγελος Σικελιανός, Αλαφροΐσκιωτος

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,  Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

 

Κάπου αλλού... Δημήτρης Παπακωνσταντίνου

Μάριος Πράσινος, 1944

 

Κουράστηκα να ζητώ το κάπου αλλού,

το κάτι άλλο!

Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Το ρήγμα, 1963

(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)

----------

Σ’  ό, τ ι  ξ έ ν ο  γέρνει η πεθυμιά!

Ζώης Μάναρης  

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Κασσάνδρα... Μαρκέλλα Ευθυμίου

Σπύρος Κουρσάρης 

 

Ξένη ολότελα ανάμεσά τους.

Καταραμένη να γνωρίζη.

Μα να μην ακούη κανείς.

Όλοι τη δείχναν με το δάχτυλο.

Κρυφογελούσαν πότε-πότε!

Κάποτε την περιφρονούσαν

κ’ εντέλει[] την αγνοούσαν.

Ξένη ολότελα ανάμεσά τους

τι θα μπορούσε  α υ τ ή  να ξέρη;..

Μαρκέλλα Ευθυμίου

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ 31, Απρίλιος 2014, https://diorthoseis.eu/

-----------

Συχνά, απευθυνόμενος, μονολογώ!

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Θρύψαλα εκδ. Andy’s publishers

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024

Κουρασμένη... Ολυμπία Καράγιωργα

Σπύρος Βασιλείου, η στάση 1957

 

Κουρασμένη,

περιμένοντας το λεωφορείο,

μπρος σ’ ένα σπίτι παλιό

στο Ψυχικό.

Κάπως αλλιώς θ’ άνοιγαν τα παράθυρα.

Κάπως αλλιώς θα σφίγγανε το χέρι,

θάλεγαν καλημέρα.

Θάθελα νάναι ζωντανοί

οι άνθρωποι οι παλιοί,

μες στα παλιά τα σπίτια.

Ολυμπία Καράγιωργα, Προχωρώντας στο χρόνο, εκδ. Εξάντας

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 22, Απρίλιος 2013, https://diorthoseis.eu/

-------------

Κάποτε νιώθω να ’μαι ανάμεσα σ’ αυτούς που δε γνώρισα ποτέ.

Οδυσσέας Ελύτης, Εκ του πλησίον, εκδ. Ίκαρος

Το λευκό σπιτάκι... Αλέκος Φωτιάδης

Περικλής Λύτρας 

 

Λες και ψυχή καμμιά δεν έχει

το ‘ρημωμένο το χωριό·

και μόνο η βρύση σιγοτρέχει

μέσα στο δρόμο το μικρό…

Και τώρα το λευκό σπιτάκι,

στην άκρη πέρα του χωριού

ρίχνει τον ίσκιο του το λίγο

στην κάψα του καλοκαιριού…

Αλέκος Φωτιάδης, Ανοιχτά μυστικά 1909

(Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη)

-----------

Καταμεσήμερο!..

Κάτω απ’ τις πέτρες οι ίσκιοι έχουν κουρνιάσει.

Μελισσάνθη, Εκλογή (1930-50)

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024