Θα κατεβαίνεις σκάλες... Χρίστος Λάσκαρης

Μπάμπης Γιαννικάκης

 

Θα κατεβαίνεις σκάλες,

κάθε πρωί θα κατεβαίνεις σκάλες·

σαν άγαλμα προς τη θυρίδα για το εισιτήριο θα προχωρείς

κι ύστερα στην ουρά

-πάντα σαν άγαλμα-

που μες στο μάρμαρό του ονειροπολεί,

θα στέκεις.

Στο τράμ

πιασμένος στη χειρολαβή θα ταλαντεύεσαι

με το κεφάλι μες στη λύπη κρεμασμένο.

Στον Πειραιά, η πρωινή ομίχλη θα σε πνίγει

και στο γραφείο οι συνάδελφοι.

Και θα ραγίζεις

και στα δυο η πέτρα σου θα σπα

καθώς απ’ το παράθυρο στην προκυμαία θα κοιτάς

το πλοίο που ξεμάκρυνε-

σφυρίζοντας μες στην ψυχή σου.

Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Τύρφη, 2022

-----------

Στα καΐκια τ’ αραγμένα, τα δεμένα,

στα καΐκια που δεν πάνε πουθενά,

θα μπούμε να γυρίσουμε τα ξένα!

Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Τα θεία δώρα, 1936

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,  Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024