Νόνα... Τάσος Γαλάτης

Vincent van Gogh 

 

Αχ θε μου,

που δε σε είδα ποτέ μου,

στέναζε συχνά πυκνά η νόνα μου η Κανέλλα

πότε στον αργαλειό ισιάζοντας το υφάδι

πότε στο λόγγο ζαλωμένη πουρναριές

στ’ αμπέλι, στο περβόλι, στις ελιές και στη νεροτριβή·

κι όταν κατάκοπη τα βράδια

συδαύλιζε τα κούτσουρα στο τζάκι.

Μα εγώ που ολιγόπιστος

σ’ έψαχνα μάταια στον ουρανό,

σε είδα και σε άγγιξα ακέριο θε μου

στον άγιο μόχθο της·

πώς ευωδιάζει σαν εκκλησιά το σπίτι

όταν η μάνα μου απλώνει τα κιλίμια της.

Τάσος Γαλάτης, Τα χαράγματα, εκδ. Πλέθρον

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 17, Νοε. 2012, https://diorthoseis.eu/

------------

Στο Μεσαίωνα, τ’ αργαστήρια μες στο σπίτι

-τα χειροποίητα πράμματα, τ’ ανθρώπινα!

Ρένος Αποστολίδης, Πυραμίδα ’67, 1950

Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024