 |
| Philippe Pache |
Δεν ήθελα να είμαι
παρά ο κέδρος μπροστά στο σπίτι σου
ένα κλαδί του κέδρου
ένα φύλλο του κλαδιού
μια σκιά του φύλλου
η δροσιά της σκιάς
που χαϊδεύει τον κρόταφό σου
για ένα δευτερόλεπτο.
Ivan Goll, Μαλαισιακά τραγούδια, εκδ. Στιγμή, μετ. Ε.Χ. Γονατάς,
-------------
Ένα κορίτσι αμάραντο σα μυγδαλιάς κλωνάρι.
Νίκος Γκάτσος
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Βούλα Παπαϊωάννου, Μύκονος 1955 |
Ω πώς θυμάμαι της γιαγιάς μου
την αυλή!..
Αυλάκι είναι
-το πήδησα!..
Το γκλουν-γκλαν-γκλαν
-ο ήχος του χτιστού μας πηγαδιού-
ξανά με συνεπαίρνει!
Και γύρω-γύρω ράφια
με μπαμπακούλες ροζ
και πολυτρίχια,
που λες κι ανάβλυζαν
από του πηγαδιού τα βάθη!..
Πόσα παιχνίδια και χαρές,
χαρές δεν είδε!..
Τώρα, τι να σου δείξω, γιε μου;
Ως είπε ο Ηράκλειτος:
τα πάντα ρει…
Κι όπως είπε ο Θεόφιλος:
εκ γυναικός ρύει τα φαύλα…
Μα όχι δα για τη γιαγιά τη Μαριγώ!
Εκείνη ερρύσατο τα κρείτω!..
Τζέκα Λαγονίκα, Διέξοδος 1968
Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη
--------------
Μνημονεύετε τα θαυμάσια.
Παλαιά Διαθήκη, Παραλειπομένων Α, ΙΣτ’12
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Τάσσος (Αναστάσιος Αλεβίζος), 1959 |
Λίθινη λήθη του μεσημεριού
στου θέρους την εφήμερη αιωνιότητα
βυθίζομαι στ’ αστραφτερά νερά
και αναδύομαι κοντά σου.
Ούτε ένα ράγισμα στον ουρανό
ούτε μια μνήμη περιττή στο ποίημα.
Γιώργος
Καραντώνης, Τα πεπραγμένα, εκδ. Ποιήματα των Φίλων
------------
Μνήμες υδρορρόες των ερώτων.
Κική Δημουλά
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Ζαχαρίας Στέλλας |
Τα πέλαγ’ ανασαίνουν λεμόνι και κίτρο-
κορίτσια της Χιός να τραγουδούν,
να τραγουδούν τα κατάρτια,
να τραγουδούν τα πανιά,
και τα πάντα να φλέγωνται
στο καλοκαίρι το φως!..[]
…Τώρα θα περάση και το καράβι του Πάρι,
και θ’ ανεβαίνη ψηλά,
προς τη γη της Τρωάδας[]
έτσι σύγκορμο που ανατριχιάζει κατακαλόκαιρα[]
το Αιγαίο
το πέρασμά σου
[]Ελένη!..
Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος, Τα Ποιήματα, 1970
-------------
Η θάλασσα κι ο ουρανός κ’ η ακρογιαλιά κ’ η Ελένη!
Διονύσιος Σολωμός
(Ανθολογία Η.&Ρ.
Αποστολίδη)
 |
| Dragan Lapcevic |
Αφήνετε πάντα ένα χαμόγελο
εκτός των τειχών σας,
αφήνετε πάντα ένα χαμόγελο
για τους περαστικούς.
Κώστας Μόντης, Στιγμές
-------------
Ευγενείας [] αφανές το κάλλος, εν λόγω δε το σεμνόν.
Λυκόφρων
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Fernando Botero |
Αχ, του σπιτιού μου το παράθυρο,
που ευόδαε πάντα από το δυόσμο,
ένα πικρό πρωί μού φάνηκεν
ότι μου κρύβει όλο τον κόσμο!
Λέων Κουκούλας, περ. Τα Νέα Γράμματα 1924
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
--------------
Ν α δ ι α β α ί ν η ς τον Άλυ, όταν οι πόθοι σου το προστάζουν!
Χρήστος Τρύφωνας, Απολογία Σισύφου
(Ανθολογία Η.&Ρ.
Αποστολίδη)
 |
| Ernst Haas, Sevilla, Spain 1956 |
Εδώ που τώρα ζω είναι τόσο ωραία!
Οι γνώριμοι, το καφενείο, η γειτονιά,
η αλλέγρα με τους φίλους μου παρέα
κι ο γέροντας μανάβης στη γωνιά!..
[]
Το βράδυ προς τη θάλασσα πηγαίνω,
γυρίζω με το σκότος το βαθύ,
και στο σταθμό το τραίνο περιμένω,
σα να προσμένω κάποιον που θα ‘ρθή…
Θ. Σκουρλής, περ. Εβδομάς 1932
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
--------------
Σα μάθης να μην καρτερής, κανένας πια ας μη σού ‘ρθη!
Μιχ. Πετρίδης, Κυματισμοί καρδιάς και νου, 1951
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Γιάννης Τσαρούχης |
Καράβια, καραβόπουλα,
ανοίγουν τα φτερά τους,
τον ήλιο έχουν στην πλώρη τους,
στην πρύμη το φεγγάρι
και στα πανιά τον άνεμο
τον καλοταξιδιάρη.
Γιάννης Σφακιανάκης
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
-------------
Στάζουν μέσα μου οι στιγμές σα μέλι
κι ακόμη ονειρεύομαι δυο μεγάλα φτερά…
Ζέφη Δαράκη Λεοντάρη, Μεταπτώσεις
Ανθολογία Η.&Ρ. Αποστολίδη
 |
| Νίκος Εγγονόπουλος |
Το καλοκαίρι αυτό
μπήκε σαν ζωγραφιά μικρού παιδιού
που []δεν γνωρίζει
ποια θέση,[]
να δώσει
στα χρώματα και τα στοιχεία.[]
Άσπρα πετούμενα ξωκλήσια,
σούρουπα βραδυκίνητα ξοπίσω τους,
σαν ιερείς που απαύδησαν να κρούουν εσπερινούς,
θάλασσα καλοπιαστική,[]
κι όρθια μεσημέρια
που στέκουν προσοχή στον ήλιο.
Κι απάνω σύννεφα από ερωτευμένη ζέστη…
Το καλοκαίρι αυτό
δεν το περίμενε κανείς!
Ήρθε σαν κάποιος που τον είχαμε νεκρόν,
κ’ έφερε μιαν αμηχανία πάλι,
μια ξεχασμένη ένταση,
και μιαν αϋπνία[]
(Έκανε τόση ζέστη μες στα μάτια,
ήτανε κάτι εξατμισμένα καφενεία,
κάτι ξενύχτικα εύφλεκτα τραγούδια,
κάτι πιωμένα χέρια που χορεύανε
κ’ έλεγαν άλλ’ αντ’ άλλων σ’ άλλα χέρια…
Ψηλά,
ποιήτριες νύχτες έγραφαν)[]
Κική Δημουλά
(Ανθολογία Η.&Ρ.
Αποστολίδη)
 |
| Φίλιππος Τάρλοου, Πυθάρα, Άνδρος |
το καθαρό νερό
αναβρύζει αδιάκοπα
-δε νοιάζεται γι’ ανταπόδοση
Μόσχος Λαγκουβάρδος, Σπασμένη φτερούγα, 1980
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 23, Μάιος 2013, https://diorthoseis.eu/
------------
Γίνεσθαι [] εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς.
(Καινή Διαθήκη, Παύλος, προς Εφεσίους Δ’32)
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,
Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
 |
| Αλέκος Φασιανός |
Τέλειωσαν μεν τα ποιήματα,
και τι θα κάνω πια χωρίς αυτά;
Αλλά και ‘γω χωρίς εσένα,
και κείνα τους χωρίς εμένα;
Μόνη παρηγοριά πως δεν
τελειώσανε τα ψέμματα!
Πάρις
Τακόπουλος, Τα ποιητικά
2010-1950, εκδ. Ποταμός
--------------
Αν η ποίηση είναι ψέμμα,
γεμίστε τη ζωή μας με στίχους!
Ζώης Μάναρης
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
Έντεκα χρόνια ‘ΤΟΙΧΟΥ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΥ’.
Έντεκα χρόνια σ’ ένα ταξίδι ποίησης,
συναισθημάτων,
λυρισμού, νοημάτων…
 |
| Auguste Rodin |
Τζεμιλέ,
σε τραγουδίσαμε δίπλα στη θάλασσα,
και σε γυρέψαμε, και σε φωνάξαμε,
και δεν ήρθες.
Ταξιδεμένη, φευγάτη, μακρυνή []
Τζεμιλέ,
τα σπίτια, οι δρόμοι, οι μέρες, οι νύχτες []
θα ονειρεύωνται πάντα τα μάτια σου και τα μαλλιά σου,
που δώσανε το χρώμα σου στα πανιά των καϊκιών,
που δώσανε ονόματα στα άστρα []
Τζεμιλέ, []
σε τραγουδίσαμε δίπλα στη θάλασσα,
και σε γυρέψαμε, και σε φωνάξαμε,
και δεν ήρθες.
Νίκος Καρύδης, Η χαμένη βροχή 1948
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
---------------
Δεν είναι πια καημός που να μην είναι Εσύ!..
Αντρέας Καραντώνης, Το τρίτο στερέωμα
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
 |
| Amedeo Modigliani |
Χρυσάνθεμα για την κυρία Μαργαρίτα
και τη λησμονημένη δοτική,
την πιο μεγάλη της αδυναμία·
μαζί με τη βεντάλια της που ανοιγόκλεινε
ακολουθώντας ρυθμικά τις πτώσεις,
χωρίς ποτέ να προλαβαίνω
να συναρμολογήσω ακέραιο
στις φιλντισένιες δίπλες τον κομματιασμένο Βούδα-
ώσπου μετά τη γενική πληθυντικού
κόμπιαζα πια οριστικά·
τῶν ἀνθρώπων, τῶν λαγῶν, τῶν κακῶν κυνηγῶν...
Κοκκάλωνε μετέωρο το χέρι της κυρίας Μαργαρίτας
και να τα δυο μεγάλα μάτια
που μ’ έπαιρναν στη συλλογή και τη συμπόνια τους·
τοῖς ἀνθρώποις, τοῖς λαγοῖς, τοῖς κακοῖς κυνηγοῖς,
άκουγα έντρομος την αδυσώπητη φωνή
μα δε θυμάμαι πια πόσες φορές
και πόσες δοτικές θα ᾿πρεπε ν᾿ αντιγράψω
για την επόμενη.
Κι όμως παρά τα χρόνια και τις έγνοιες μου
μετά από τόσες πτώσεις κι επιπτώσεις,
τις μεταπτώσεις και τις καταπτώσεις
μιας ολόκληρης ζωής – κι όχι μονάχα της δικής μου
αλλά κι αυτού του κόσμου και του άλλου
μ᾿ ανθρώπους και λαγούς και κυνηγούς,
θαρρώ κι ακούω ακόμη τη φωνή της μάνας μου
τα πρωινά του Οκτώβρη, καθώς έδενα
την τσάντα στη μικρή μου ράχη:
«και μην ξεχάσεις τ᾿ αγιοδημητριάτικα
για την κυρία Μαργαρίτα».
Τάσος Γαλάτης, Τα χαράγματα, εκδ. Πλέθρον
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 17, Νοε. 2012
https://diorthoseis.eu/
 |
| Αριστοτέλης Ρουφανής |
Μόλις βρεθής στη θάλασσα και στον αγέρα
πες τα όλα! Πλύσου, πλύσου!
Τρίψε το χνώτο σου μ’ αλιφασκιά και με φλισκούνι,
φιλιώσου με τον ήλιο και γίνε άξιος
να περπατάς την πέτρα την πιο τιποτένια·
το χώμα θέλει χώμα, μην ξεχνιέσαι!..
Δημήτρης Χαρίτος, Περιπέτειες με τον ήλιο, τη θάλασσα και τον έρωτα
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
-------------
Εκ γης τα πάντα[] γεγενήσθαι. Αυτή γαρ αρχή των όλων εστίν.
Αρχέλαος [Επιφάνιος]
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
