Της γιαγιάς... Γιάννης Βαρβέρης

Βρασίδας Τσούχλος, 1947

 

Σοβαρός άνθρωπος να γράφει ποιήματα

για τη γιαγιά του;

Όμως, κι ας έχη φύγει τώρα είκοσι χρόνια

εμένα με βοηθάει να θυμηθώ

πως άλλοτε θυμόμουν μυρωδιές

κινήσεις, φράσεις της και τα φορέματά της

κι ότι έβαζα σημάδια στο μυαλό

για κάθε τι δικό της.

Έτσι έλεγχα τη μνήμη κάθε τόσο

νομίζοντας πως αν θυμόμουν

αγαπούσα.

Τώρα θυμάμαι μόνο πως θυμόμουνα.

Αγωνιζόμουνα να συνεχίσω να την αγαπώ.

Κι άρα τα πρώτα χρόνια

έστω λιγότερο

την αγαπούσα.

Όπως την αγαπούσατε κι εσείς.

Όπως τους αγαπούσατε κι εσείς∙

πριν γίνει λίγο-λίγο μόνη αγάπη μας

η πίκρα

όταν σκεπτόμαστε

πως πάει,

δεν αγαπάμε πια.

Γιάννης Βαρβέρης, Πιάνο βυθού (1991)

Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 18, Δεκέμβριος 2012

https://diorthoseis.eu/