 |
| Vincent van Gogh |
Είπαμε να μας λυπηθής, θεέ…[]
τη μοίρα ευχηθήκαμε του απλού,
του ανίδεου την έκπληξη.[] Δώσε μας[]
την κούραση,
ύστερα από τον τίμιον αγώνα.[] Μη
μας δίνης πραχτικά όνειρα[]
Δ. Ι. Αντωνίου, Ινδίες
(Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη)
------------
Η [] πραγματικότητα
είναι αρκετά αυστηρή με τους ανθρώπους
που ονειρεύονται
[] αλλά τι πειράζει;
Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πέζα, εκδ. Νεφέλη.
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Γιώργος Βογιατζής, το τραγούδι της αυγής, 1982 |
Ένα τραγούδι ευτυχισμένο
σαν το τραπεζομάντιλο της Κυριακής.[]
Ένα τραγούδι ευτυχισμένο,[]
γιατί ο ήλιος ανοίγει σα γαρύφαλλο κάθε πρωί,[]
κι είναι δροσερό νερό η ζωή!
Λένα Κάσδαγλη, Ηλιοτρόπια, 1952
Ανθ. Η.&Ρ.
Αποστολίδη
--------------
[]Μυρωδιά από ανθόνερο και φρέζιες
εφύσηξε μέσα στη σάλα ξαφνικά.[]
Αγγελική Ελευθερίου, Από τότε, εκδ. Πλανόδιον
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 40,
 |
| Γιώργος Λιζάρδος, Κύθηρα |
Τι κάνει ο έξυπνος γέρος;
Ο έξυπνος γέρος
-όταν δεν κοιμάται-
κλείνει τα μάτια
κι εκμεταλλεύεται το παρελθόν.
Χρίστος
Λάσκαρης, Ποιήματα, εκδ. Τύρφη
------------
Πες μου τα λόγια τα γλυκά, που πρωτολέει η νιότη.
Αργύρης Εφταλιώτης, Παλιοι σκοποί, 1909
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,
Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
 |
| billy deee |
Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο
στις βιτρίνες των μαγαζιών
[] δεν αγαπούσα τίποτα άλλο
εκτός από τα μάτια μου που σ’ έβλεπαν
ξέροντας πως η ζωή μας έφυγε
ή θα φύγει
αγκαλιασμένη με τη μοναξιά[]
Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο
στις βιτρίνες των μαγαζιών
ώσπου ήρθε η ώρα και
έκλεισαν.
Νίκος Καρύδης, Τα Ποιήματα 1944-1984, εκδ. Ίκαρος
------------
Όλα είναι τόσο δύσκολα!
Κ’ ίσως για τούτο και ν’ αξίζουν!
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Γιώργος Σικελιώτης, 1973 |
Όσο γνωρίζεις πιο καλά, τόσο αγαπάς πιο πλέρια…
[]-Όσο και πιο πολύ αγαπάς, και πιο πολύ γνωρίζεις…
Κωστής Παλαμάς, Βωμοί
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
------------
Κι άνθιζε μέσα μου η ζωή μ’ όλα τα πλούτια πό ‘χει!
Διονύσιος Σολωμός
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Γιάννης Γαΐτης |
Δεν κλαίω τον Αντώνιο, που χάνοντας μια μάχη,
και μια γυναίκα, έμπηξε το ξίφος του και στο δικό του στήθος.
Δεν κλαίω την Κλεόπατρα, που έχοντας ζήσει σαν θεά,
προτίμησε το φίδι από την ήττα.
Δεν κλαίω τον Καίσαρα, που αφού απόκτησε
περισσότερη δύναμη απ’ όλους μαζί τους θεούς της εποχής,
δέχτηκε στην καρδιά τα εγχειρίδια των φίλων.
Εκείνους, όμως που ήρθαν κ’ έφυγαν χωρίς να ζήσουν·
εκείνους που δεν γνώρισαν στον κόσμο παρά άνια·
εκείνους που ‘χαν και σχέδια, και πόθους, και καρδιά μεγάλη,
και μυαλό, αλλά ποτέ δεν μπόρεσαν·
εκείνους που πάντα έμοιαζαν με ναυαγούς σ’ ερημονήσι·
εκείνους που λαχτάραγαν το τέλος, αλλά να πάνε αυτοί στο θάνατο
δε βρήκαν το κουράγιο·
εκείνους που γεννήθηκαν, χωρίς να προσθέσουν τίποτα,
και πέθαναν, χωρίς να λείψουν σε κανένα·
εκείνους που πάντα στις κερκίδες βρέθηκαν, χωρίς ποτέ να νιώσουν
του στίβου την άγρια ηδονή·
εκείνους που θα ‘θελαν να ‘χουν ιστορία, αλλά δεν έχουν-
αυτούς, ναι, αληθινά τους κλαίω!..
Χρίστος Τρύφωνας, Απολογία Σισύφου
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Γιάννης Τσαρούχης |
Στην άκρη του σπιτιού μου
φυτρώνει ο ανθός του κόσμου.
Γεμάτη η αυλή μου
με μυρουδιές του δυόσμου.
Κώστας Κοτίδης, Άνεμος αλλαγής
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 26, Ayg. 2013 https://diorthoseis.eu/
-----------
Ατέλειωτη νιότη
που ‘χει ο γέροντας δυόσμος, όσο κι αν τον κόψης!..
Νίκος Καρούζος, Υπνόσακκος
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Κώστας Γραμματόπουλος, ξυλογραφία σε χαρτί 1957 |
Κρατηθήτε απ’ τη ρίζα του δέντρου και του σκίνου,
από μιαν αχτίδα του ήλιου,
από μια φυτική κλωστή.
Κώστας Στεργιόπουλος, Το χάραμμα του μύθου 1963
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
------------
Είναι χρήσιμο να δένεται κανείς, να συνδέεται με το παρελθόν,
να δένεται με τον εαυτό του
– να σαν τον Οδυσσέα που δέθηκε στο κατάρτι!
Σειρήνες όλ’ η ζωή!..
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Θρύψαλα εκδ. Andy’s publishers
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Eleanor Brown |
Θα σου μιλάω για δράκαινες, για μέδουσες, για σμέρνες,
για τη Ρουφήχτρα το Θεριό, που στήνει σου καρτέρι
και σε τραβάει με τ’ απλωτά πλοκάμια σε σκοτάδι,
κι από τους τάφους πιο βαθύ, κι απ’ την απελπισία,
γιατί απρονόητα έπαιξες στην όμορφη επιφάνεια.
Κώστας Τσάτσος
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
-----------
Τον νουν είναι πάντων αίτιων.
Αναξαγόρας [Πλάτων]
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Rodney Smith |
Η καρτερία δεν είναι πάλη
να σε δυναμώνη,
δεν είναι πίστη
να σε θερμαίνη,
δεν είναι ελπίδα
να σε φωτίζη,
δεν είναι αγάπη
να σε παρηγορή,
δεν είναι χρέος να σε δικαιώνη.
Βράχος γυμνός
στην άκρη της θάλασσας,
ακίνητος, σιωπηλός, ανέκφραστος,
τα δέχεται όλα, χωρίς να σαλεύη
-μοίρα σκληρή, αγέλαστη, αδάκρυτη, αινιγματική,
των νικημένων
πικρότατη νίκη.
Χρυσάνθη Ζιτσαία, Σχεδιάσματα Θ’ 1963
Ανθ.
Η.&Ρ. Αποστολίδη
-------------
Υπομονή, []
πρακτική σαν γέφυρα!..
Νίκος Σπάνιας, Ποιήματα της τρίτης λεωφόρου
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
,,.jpg) |
| Ξέρον (Γιάννης Ξηρόκωστας), |
Οι κόκκινες στέγες είναι
για να φέρνουν σιμότερα
τον ουρανό! Για να δένουν
τ’ άσπρο σύγνεφο φιόγκο
στα μαλλιά σου!..
Μιχάλης Πασιαρδής, Ο δρόμος της ποίησης, Κύπρος 1970
(Ανθ. Η&Ρ Αποστολίδη)
------------
Κατόπιν από μια ωραία γυναίκα τι να υπάρχη;
Νίκος Καρούζος, Η έλαφος των άστρων
Κωνσταντίνος Μ.
Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
%20%CE%9B%CE%AC%CE%B4%CE%B9%20%CF%83%CE%B5%20%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B9,.jpg) |
| Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, 1931 |
[—αναμμένη ακόμα να <την υποδεχτή,>—]
σαν παλιές φιλενάδες,[]
μ’ ένα διφορούμενο χαμόγελο
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-60
Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη
----------
Ω, να γινόταν να σταθή σαν απαρέμφατο η στιγμή!..
Νίκος Σπάνιας, Ποιήματα της τρίτης λεωφόρου
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
 |
| Ηλίας Κοσίντας, Άνδρος |
Δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού
σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια
περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν.
Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
--------------
Κι όταν σκοτείνιασε, ούτ’ ένα πυροφάνι
στη άκρη του ορίζοντα.
Μαίρη Γυφτάκη, Ήλιοι νυχτερινοί.
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ 45, Σεπτέμβριος 2019 https://diorthoseis.eu/
,,.....gif) |
| Oamul (Lu Mao) |
Κάθε πρωί η χώρα ξυπνάει στην ομίχλη
ξυπνάνε οι σκαφτιάδες, οι εργατικοί,
οι εργολάβοι, οι νέοι επιστήμονες, οι βιαστικοί,
οι φοιτητές, οι έμποροι, οι δικηγόροι…-
και ό,τι άλλο ξυπνάει μ ό ν ο τ ο π ρ ω ί…
Γιάννης Πατίλης, Το σπασμένο είναι πιο ανθεκτικό εκδ. ύψιλον 2023
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
-------------
Νους έστιν ο διακοσμών τε και πάντων αίτιος.
Αναξαγόρας [Πλάτων]
Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
.gif) |
| Painting with AI by Juan Perdón (S. Dali) |
Στο γλυκό φως του Σεπτεμβρίου
(που με μέτρο πάντοτε λεπτολογεί)
τη θάλασσα κοιτώ.
Τάκης Παυλοστάθης, Ποιήματα και Πέζα, εκδ. Νεφέλη.
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας,
Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις, Αθήνα 2024
------------
Αχ θάλασσα κάθε που ξυπνάς
πώς ξανακαινουργιώνονται όλα.
Οδυσσέας Ελύτης, Δυτικά της λύπης: Ενδυμίων
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ 32, https://diorthoseis.eu/
 |
| Daniil Kontorovich Ν’ αγαπάς εκείνο που σε περιέχει []ό,τι σε ποτίζει και σε ζεσταίνει.[] Τάκης Σινόπουλος, Η γνωριμία με τον Μαξ (Ανθ. Η.&Ρ. Αποστολίδη) ----------- Ατέλειωτο κι ανάρχιστο το που το δένει αγάπη. Απόστολος Μελαχρινός, Απολλώνιος 1938 Κωνσταντίνος
Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024 |
.jpg) |
| Vincent van Gogh |
Αχ θε μου,
που δε σε είδα ποτέ μου,
στέναζε συχνά πυκνά η νόνα μου η Κανέλλα
πότε στον αργαλειό ισιάζοντας το υφάδι
πότε στο λόγγο ζαλωμένη πουρναριές
στ’ αμπέλι, στο περβόλι, στις ελιές και στη νεροτριβή·
κι όταν κατάκοπη τα βράδια
συδαύλιζε τα κούτσουρα στο τζάκι.
Μα εγώ που ολιγόπιστος
σ’ έψαχνα μάταια στον ουρανό,
σε είδα και σε άγγιξα ακέριο θε μου
στον άγιο μόχθο της·
πώς ευωδιάζει σαν εκκλησιά το σπίτι
όταν η μάνα μου απλώνει τα κιλίμια της.
Τάσος Γαλάτης, Τα χαράγματα, εκδ. Πλέθρον
Διορθώσεις, ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ τχ. 17, Νοε. 2012, https://diorthoseis.eu/
------------
Στο Μεσαίωνα, τ’ αργαστήρια μες στο σπίτι
-τα χειροποίητα πράμματα, τ’ ανθρώπινα!
Ρένος Αποστολίδης, Πυραμίδα ’67, 1950
Κωνσταντίνος Μ. Μάστρακας, Αλφαβητικά Ενθυμήματα, εκδ. Διορθώσεις,
Αθήνα 2024
