 |
| Richard Brocken |
Μια ιππασία στα σύννεφα
μια κάμαρη όπου γδύθηκε κορίτσι αγαπημένο
ένα μπουκέτο ημέρες ύστερα από βροχή
ο ήλιος
εγώ
που έσκαψα τόσες νύχτες για να τον ξαφνιάσω
δίνοντας μια κλωτσιά στην αμφίβολη
ευτυχία
-ναι, το εαρινό απόσπασμα
μου αφήνει την καρδιά
μου αφήνει τη γοητεία
να νιώθωμαι πάντοτε αλλού ενώ γερνώ εδώ πέρα.
Ω! λυγισμένη ευωδιά
κλωνάρι κρύο παιδί νερού
αγαθό μονοπάτι!
Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολισμοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου