Το τραγούδι της Βαγγελιώς... Βρανάς Μπεγιάζης

Αντιγόνη Κουράκου

Σήμερα η μοίρα τόκανε και μ’ έφερε εδωπέρα,

μες στην πολυκοσμίτισσα να μπω τη Σαλονίκη!..

Τούρκικο χάνι, κιρχανάς κι οβρέϊκο ταβατούρι!..

-Παρά να ζήσω μετά σε, Λενιώ, σ’ αυτή τη βράση,

κάλλια να πάω στην ερημιά, να πάω στην Προσωτσάνη,

να πα’ να βρω τη Βαγγελιώ π’ άφηκα πικραμένη,

τη χωριανή, την αρφανή, την αγαπητικιά μου!..

Μια μέρα την αντάμωσα στον ποταμό να πλένη·

τα μπράτσα τ’ ανεσκουμπωτά τα μάτια μου μαγέψαν,

τ’ άσπρα τα πόδια τα γυμνά το νου μου ξεσηκώσαν,

του κόρφου της ο πηδηχτός με τράβηξε κοντά της.

-Έχει φωτιά, κοπέλλα μου, να ψήσω καλαμπόκι;..

-Όση κι α θέλης!.. Κόπιασε να ψήσης καλαμπόκι!..

Μα σαν το ψήσης, έλληνα, θέλω κ’ εγώ κομμάτι!..

Το καλαμπόκι τόψησα και φάγαμε κ’ οι δυο μας·

κ’ έβαλε κείνη τον καφέ κ’ ήπιαμε και τα δυο μας·

και σαν αποχωρίζαμε, κατά το βράδι – βράδι,

το σπίτι της μ’ αρμήνεψε και μ’ είπε τ’όνομά της,

κ’ εγω της είπα ψέμματα, το πως με λένε Γιάννη!

Βρανάς Μπεγιάζης

Ανθ. Η.Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη