 |
| Franz Lazi, 1949 |
Κει που νομίζεις πως η χοάνη του
χρόνου
τους έχει εξαφανίσει,
ξάφνου προβάλλουν
επίσημα…
Πράγματα
καθημερινά
ακούς να λένε:
Ένα ποτήρι νερό!.. Ένα πουκάμισο καθαρό!..
Κινήσεις
βλέπεις, χειρονομίες
-και πάλι χάνονται…
Περιμένεις ακόμα να τους
ξαναδείς,
ακίνητη περιμένεις
-μ’ αυτοί ταξίδεψαν πάλι…
Τίλλα Μπαλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου