Μ' άρεσε... Έλενα Κορινιώτη

Ζωή Λάσκαρη και Νίκος Κούρκουλος. Ο κατήφορος

Μ’ άρεσε που όλες οι λέξεις μου σχημάτιζαν εσένα.

Που μπέρδευα τα ονόματα τριγύρω μου

φωνάζοντας τους με το μικρό σου.

Λέγοντας το με τόση φυσικότητα, σαν να ‘τανε δικό μου.

Μ’άρεσε που δεν ξέχασα την πρώτη φορά που σε συνάντησα,

τότε που στεκόσουν στην άκρη του παράδρομου.

Και γύρισα.

Και κοιταχτήκαμε.

Και δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω μιας και καποιες φορές

αρκεί ένα κοίταγμα,φτάνει να είναι σαν και το δικό σου.

Φωτιά που γλιστράει επάνω σε εύλεκτα υλικά.

Μ’ άρεσε ο τρόπος που περιστρεφόμασταν

ο ένας γύρω από τον άλλο.

Σαν δυο κύκλοι ομόκεντροι, σφιχτά δεμένοι.

Μ’άρεσε ο τρόπος που με διεκδικούσες

ακόμη κι αν ήξερες πως ήμουν ολοδική σου.

Μ’ άρεσε που ακροβατούσα σε δύο κόσμους.

Έναν ολόκληρο για εμάς κι έναν για τους άλλους.

Αρκούσε να έρχεσαι,

για να κρεμώ στην πραγματικότητα μου την επιγραφή ΚΛΕΙΣΤΟΝ.

Μα παραπάνω ξέρεις τι μ’ άρεσε;

Εκείνη η προσπάθεια σου να ξεκόψεις από εμένα.

Να με ξεριζώσεις από μέσα σου.

Ακόμη και να με μισήσεις.

Να βγαίνουν παραπάνω στο λογαριασμό σου

οι επιστροφές σου από τις απομακρύνσεις σου.

Μ’άρεσε που ενώ ρίξαμε τόσες φορές την αυλαία

δεν σου τέλειωσα ποτέ εν τέλει.

Έλενα Κορινιώτη