Η γυναίκα του ζευγά... Βασίλης Ρώτας

Letizia Battaglia

Εμέναν ο καλός μου

δεν είναι κυνηγός,

παρ' είναι ζευγολάτης

λεβέντης και πιστός.

Όπου πατάει, φύτρο

σαλεύει ν' ανοιχτεί,

κι όπου ματιάζει, ανθίζει

και πρασινίζει η γη.

Με την αυγούλα βγαίνει,

γυρνάει το δειλινό,

και λάμπει σαν τον ήλιο

τον καλοκαιρινό.

Σφίγγει γερά το αλέτρι,

χώνει βαθιά το υνί

και σαλαγάει τα βόιδια

με πείσμα και φωνή.

Κι οργώνει το χωράφι,

χουγιάζει χόπλα, χάι!

κ' η πλεύρα αναστενάζει

και το βουνό βογγάει.

Και βράδι στην καλύβα,

-παρθένα μου χρυσή!-

πώς σαλαγάει κ' εμένα

με πείσμα και φωνή!

Πώς δυνατά με σφίγγει,

χουγιάζει χόπλα , χάι!

κι οργώνει το κορμί μου

και το γλυκοπονάει!

Κι όλη βογγάει η καλύβα μ'

από το χουγιαχτό-

Χριστέ μου , χάρισέ μου

τον άντρα πούχω γω!

Βασίλης Ρώτας

Τα μάτια... Κώστας Μόντης

Catherine Spaak Jean-Louis Trintignant   in Il Sorpasso

Στον κόσμο αυτό τα μάτια είναι,

τίποτ’ άλλο δεν είναι.

Όπου ομορφιά και ζωγραφιά

τα μάτια έχουν τη χάρη,

μάτια τον ήλιο χαίρονται

και μάτια το φεγγάρι,

τα μάτια σκύβουν ντροπαλά

στις άσπρες τις ποδιές

κι αυτά τα μάτια τα τρελλά

σμίγοντας σμίγουν τις καρδιές.

Κώστας Μόντης, Τα τραγούδια της ταπεινής ζωής

Κύμα είναι... Ι. Μοσχονάς

Joan Leigh Fermor, Greece

Κύμα είναι πάντα το Καλό! Χίλιες φορές κι α’ σβήση,
θα ξαναγίνη, μια φορά, και θα ξαναγυρίση!.. 
Ι. Μοσχονάς

Ξιφήρης... Γιάννης Πατίλης

Adam Friedel, Οδυσσέας Ανδρούτσος (λιθογραφία)

Ξιφήρης, και με πεντακόσιους, διασχίζει ο Αντρίτσος το Μωριά!..

Μόνος ο νέος στη λεωφόρο

-κλωτσάει την πόρτα, ουρλιάζει:­ Φωτιά στα Σούπερ-Μάρκετ!..

(«Ε, δε θάμαστε καλά!..»

Κόσμος μαζεύεται πολύς

-όλοι φεύγουν  α γ ο ρ ά ζ ο ν τ α ς  κάτι!..)

Όμως

σκοτάδια στα παράθυρα.

Αν κάτι λάμπη είναι ψ η λ ά!.. 

Γιάννης Πατίλης 

(Ανθ. Η.Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη)

Η κλεφτοπούλα...

Γιώργος Μηνιάτης

Τέσσαρους χρόνους περπατεί μ’ αρματωλούς και κλέφτες-
κανένας δεν τη γνώρισεν από τη συντροφιά της.
Και μιαν αυγή και μια Λαμπρή, μια πίσημον ημέρα,
βγήκαν να παίξουν το σπαθί, να ρήξουν το λιθάρι.
Κι από το σείσμα το πολύ, κι από τη λεβεντιά της
εκόπη τ΄ ασημόκουμπο κ’ εφάνη το βυζί της!
Κανένας δεν τη λόγιασε από τα παλληκάρια,
μο’ να μικρό κλεφτόπουλο σκυφτό χαμογελά της…
-Τι έχεις, ρε βλάμη, και γελάς, τι έχεις και χαμοβλέπεις;
-Είδα τον ήλιο πόλαμψε κ’ έφεξε το φεγγάρι,
είδα και το βυζάκι σου που είν’ άσπρο σαν το χιόνι.
Δημοτικό

Έλεγα προψές... Μιλτιάδης Μαλακάσης

Madonna by Lee Friedlander, 1979 

Έλεγα προψές, όπου χωσμένη

στις πυτζάμες μου γελούσες, τόση δα,

τέτοια κούκλα ποιος μου τη μαθαίνει,

την καρδιά μου φύλλο-φύλλο να μαδά; 

Μιλτιάδης Μαλακάσης

Στον καφενέ... Γιώργος Παπαμιχελάκης

Ricardo Garrido

Του κρατάνε τη γωνιά στον καφενέ,

έρχεται κάθε βράδυ,

ζητά ένα φύλλο χαρτί, μολύβι και κρασί.

"Απόψε θα γράψω την ιστορία" λέει.

Πίνει, ώσπου τον παίρνουν δυο αγκαλιά,

τον πάνε στο κρεβάτι του, τραβάνε πίσω τους την πόρτα.

Στο φύλλο του χαρτιού μένουν κάμποσοι κύκλοι,

νωποί, ξεθωριασμένοι που έγραψε ο πάτος του ποτηριού.

Όλοι τον αντιμετωπίζουν με σεβασμό... ξέρουν.

Ο καφετζής μαζεύει τα χαρτιά με προσοχή,

κάποτε μπορεί να βρεί τρόπο να τα εκδόσει, λέει.

Γιώργος Παπαμιχελάκης

Ήθελα... Νίκος Καρύδης

Brigitte Bardot and Robert Hossein in Love on a pillow 

Ήθελα

να περπατήσουν λαχανιαστά

τα χείλη μου

στο λαιμό σου,

να σπαρταρήσουν τα δάχτυλά μου

σ’ όλο σου το κορμί,

να μπλεχτούν τα μαλλιά μου

στα δικά σου,

να σ’ αγαπώ και πάλι

όσο και όπως κανένας!..

Ήθελα…-

[…] 

Νίκος Καρύδης 

(Ανθ. Η.Ρ.Η.Σ. Αποστολίδη)

Μάνα... Τάσος Λειβαδίτης

Κωνσταντίνος Μάνος

Απόψε λέμε να σου γράψουμε, μάνα,

μήπως δούμε το χαμόγελό σου

να κρέμεται σαν παγούρι πάνω απ’ τη δίψα μας.

Τάσος Λειβαδίτης

Η άνοιξη... Γιάννης Ρίτσος

Μαρία Μαρουδή

Η άνοιξη αυτή μας βρήκε όλους απροετοίμαστους
κι ανόρεξους ή αδιάφορους
απροετοίμαστη κι η άνοιξη, σε κάθε της βήμα κοντοστέκεται
σαστίζει και σωπαίνει κάτω απ’ τα λίγα της δέντρα– δε ρωτάει.

Το φως επιστρέφει
απ’ το περσινό καλοκαίρι κατάκοπο κι αφηρημένο, απόμακρο,
παραξενεμένο απ’ την καινούρια του νεότητα…
Γιάννης Ρίτσος, Οδηγός ασανσέρ 

Το τάζω... Γεώργιος Βιζυηνός

Grus Lindgren

Το τάζω χρόνο και καιρό

να βάλω μαύρο ράσο

μαύρο μονόκερο σταυρό

στα στήθη να κρεμάσω.

Ν’ αφήσω μάνα κι αδερφή

στα ξένα να μισέψω

και στ’ Αγιονόρους την κορφή

να πάγω ν’ ασκητέψω.

Να ζω μ’ αγία προσευχή

απ’ το πουρνό ως το βράδυ

για να γλιτώσω τη φτωχή

ψυχή μ’ από τον Άδη.

Και μόλις κάμω τη βουλή

την παίρν’ ανεμοβρόχι

και συλλογιούμαι το φιλί

θυμούμ’ αυτήν που το ‘χει.

Κι αν είν’ το σπίτι μακριά

κι η ώρα περασμένη

εγώ ‘χω πόδια λαφριά

κι εκείνη με προσμένει.

Γλυκά γλυκά τηνέ φιλώ

γλυκά τηνέ χαϊδεύω. 

–Σύρε, ψυχή μου, στο καλό

κι εγώ δεν ασκητεύω!

Γεώργιος Βιζυηνός

Έρωτας... Καλυψώ

Ειρήνη Μπαλτά και Κων. Μαρκουλάκης, Μια υπέροχη μέρα

Τσαλακωμένα σεντόνια. Άτσαλα πεταμένα ρούχα.

Κραυγές.

Κόκκινα-μωβ σημάδια.

Και οι γείτονες

δεν μπορούσαν να καταλάβουν

αν είχε ξεσπάσει μεταξύ τους πόλεμος

ή έρωτας 

Καλυψώ

https://mplefeggari.tumblr.com

Χωλαίνουσα λέξη... Νίκος Καρούζος

Anna Niemec

Θάνατος, αυτή η χωλαίνουσα λέξη

χωρίς δυνατότητα

να επιστρέψει

στην αρτιότητα.

Νίκος Καρούζος

Ταξίδι... Δέσποινα Ντάση

Jeanne Moreau & Jean-Marc Bory  in The Lovers (Les Amants) 1958

Θα ήθελα ένα ταξίδι

σ’ εκείνη την άγνωστη χώρα

που είναι για μένα τα χέρια σου

πυξίδα καμιά

χάρτης κανένας,

να χάνομαι μες στην αφή και να μ’ αρέσει.

Δέσποινα Ντάση 

Να ξαναγυρίζει... Γιάννης Ευσταθιάδης

Ashraful Arefin

Μη στείλεις

με ταχυδρόμο

τον έρωτά σου

στείλ’ τον μ’ αποδημητικό πουλί

για να ξαναγυρίζει

κάθε άνοιξη.

Γιάννης Ευσταθιάδης, Μάθημα Ωδικής